Aoratos

O Naas Alcameth, σημαντική προσωπικότητα του λεγόμενου USBM, έχει υπάρξει ιδιαίτερα δραστήριος την τρέχουσα δεκαετία. Πέραν των Nightbringer που είναι το κεντρικό του σχήμα, έχει κυκλοφορήσει δίσκους και υπό τα projects Akhlys, Excommunion, Bestia Arcana, Temple Of Not. Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν και οι Aoratos, με το ντεμπούτο τους "Gods Without Name". Ηχητικά, κινούνται ανάμεσα στο στυλ των Akhlys και Nightbringer, επιδιδόμενοι σε ένα μεγαλοπρεπές black metal, με κύριο σημείο αναφοράς τους Emperor, συνδυάζοντάς το με ambient και drone μουσικά θέματα, μέσω της χρήσης πλήκτρων και samples γενικότερα.

Η ειδοποιός διαφορά με τα προαναφερθέντα σχήματα, είναι πως οι Aoratos στα black metal συστατικά τους, είναι πιο ευθείς. Το "Gods Without Name" διαθέτει χαρακτηριστικά riff που προσδίδουν μια μεγαλοπρέπεια, αλλά στην πλειονότητά τους, επιδιώκουν τη δημιουργία εφιαλτικών ηχοχρωμάτων. Ο δίσκος διαθέτει και τρία αυτόνομα ambient μουσικά χωρία, τα οποία λειτουργούν εξαιρετικά μέσα στο πλαίσιο που κινείται συνολικά η δουλειά. Η διάχυτη επιθετικότητα, συνδυάζεται με ψιθύρους και διάφορες κραυγές στο background, ενώ τμήματα διάφορων κομματιών του δίσκου κινούνται σε drone μονοπάτια επιχειρώντας να χτίσουν εντάσεις που κορυφώνουν οι μαυρομεταλλικοί καταιγισμοί.

Για του λόγου το αληθές, η μετάβαση από το εισαγωγικό "Parallax I" στο "Holy Mother Of Terror" είναι ενδεικτική. H ambient ατμόσφαιρα μεταλλάσσεται σε πιο τελετουργική, και όταν τα riff αποκτήσουν πλήρη υπόσταση, η αίσθηση που μένει είναι πως η γεμάτη αυτή σύνθεση εντείνει το εισαγωγικό κλίμα που ήδη επικρατούσε. Το "Of Harvest, Scythe And Sickle Moon" που ακολουθεί, είναι μια από τις ποιοτικότερες συνθέσεις του δίσκου. Μέσα από τις καθιερωμένες πλέον ατμόσφαιρες, ξεπροβάλλει ένα μανιακό riff, το οποίο, με την είσοδο των drums, στοιχειώνει τον ακροατή, μέχρι οι ταχύτητες από τη μέση και μετά να γίνουν ακόμη υψηλότερες, σε ένα σχεδόν παραληρηματικό τμήμα.

Η αίσθηση πως βρίσκεται ο ακροατής σε ένα εγκαταλελειμμένο και στοιχειωμένο αγροτόσπιτο, συνεχίζεται σε εξίσου υψηλά επίπεδα με τα επόμενα δυο τραγούδια. Το εκπληκτικό ομότιτλο, πιθανώς να είναι και η πιο βάναυση σύνθεση του δίσκου. Αν και η κεντρική μελωδία δεν αλλάζει ιδιαίτερα, ο καταιγισμός των κρουστών φροντίζει ώστε οι εντάσεις να μην πέφτουν στιγμή. Τα γνώριμα φωνητικά του Alcameth δένουν εξαιρετικά με τις αιχμές των συνθέσεων και μέσα από ένα ambient πέρασμα έρχεται η σειρά του "Thresher". Το πρώτο δείγμα του δίσκου, είναι και αυτό μια γνώριμου στυλ σύνθεση, που όμως παρουσιάζει στο κιθαριστικό της σκέλος μεγαλύτερη ποικιλία, ενώ εμπλουτίζεται και με εξαιρετικά leads. Το εξαιρετικό της κλείσιμο, είναι μια διαρκής υπενθύμιση, πως όλες οι συνθέσεις του “Gods Without Name”, προσπαθούν μέσα από συμβατικές συνθετικές δομές να αποτυπώσουν τρομακτικά συναισθήματα και να δώσουν την εντύπωση πως πνεύματα έχουν κυριεύσει τους μουσικούς.

Τα 45 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, δεν γίνονται ιδιαίτερα αισθητά, χάρη στην ποικιλομορφία του όσον αφορά τις εντάσεις. Το κλείσιμο του δίσκου, πραγματοποιείται σε τρεις δόσεις, με δυο ambient synth χωρία, στα οποία παρεμβάλλεται το επιβλητικό "Dread Spirit Of The Place". Η ονειρική του εισαγωγή που θυμίζει έντονα τις πιο πειραματικές νορβηγικές μπάντες του δεύτερου μισού των '90s, μετατρέπεται μέσω του αργού tempo των τυμπάνων και της θολής μελωδίας σε μια σύνθεση ύστερων Emperor. Η τελετουργική διάθεση, η οποία παραπέμπει ευθέως σε συγκροτήματα τύπου Nightbringer και Acherontas, σπάει ξαφνικά και όμορφα, μέσα από ένα μαγευτικό black metal ξέσπασμα. Η ικανότητα του κομματιού να παίζει με τα πλήκτρα και τη σιωπή, το κάνει να ξεχωρίζει σε μια κυκλοφορία που τα «κανονικά» της κομμάτια είναι υψηλών ταχυτήτων.

Το "Gods Without Name" είναι ένας δίσκος που απευθύνεται κυρίως σε όσους είναι μυημένοι με το χαρακτηριστικό black metal των συγκροτημάτων του Alcameth. Όσοι απόλαυσαν ιδιαιτέρως τα τελευταία Nightbringer και Akhlys εδώ θα βρουν τα ίδια στοιχεία σε πιο επιθετικές φόρμες. Όσοι έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με αυτόν τον δίσκο ή το orthodox black metal γενικότερα, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τρομακτικές συνθέσεις, με σκοτεινές μελωδίες και με πολυσύνθετα κομμάτια που λειτουργούν κυρίως σαν οχήματα εξιστόρησης απόκοσμων ιστοριών. Η κυκλοφορία είναι στο σύνολο της αρκούντως ενδιαφέρουσα, με συνθέσεις που δεν χάνουν την ισχύ τους ύστερα από διαδοχικές ακροάσεις, και παρά το γεγονός πως δεν εμφανίζει κάποια τρανταχτή καινοτομία στο ιδίωμα, εμβαθύνει σε διαφορετικές πτυχές απ' ό,τι οι περισσότερες παρόμοιες μπάντες.

Bandcamp