Ο Χρήστος Καραδημήτρης είναι υπέρμαχος της φράσης του Νίτσε πως «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». Μέσα από το Rocking.gr διοχετεύει την ανάγκη επικοινωνίας για θέματα γύρω από τη μουσική, μιλώντας...
Φτάνουμε σχεδόν στο τέλος του 2011 και αυτό το «αστείο» με τις progressive rock / metal κυκλοφορίες δε λέει να σταματήσει. Να είδαν όλοι τη μεγάλη ευκαιρία και να στρώθηκαν στη δουλειά ή να ευθυγραμμίστηκαν τίποτα άστρα και κανένας από αυτούς τους «ανάδρομους - πώς τους λένε» να μοιράζει απλόχερα έμπνευση σε rock συγκροτήματα; Αστερισμός δεν είναι και η Ανδρομέδα πλάκα-πλάκα;
Οι Σουηδοί prog metallers είναι από τα συγκροτήματα που λάτρεψα κατά την προηγούμενη δεκαετία, ουσιαστικά με μόνο μια δουλειά τους, καθώς το "II=I" στέκεται περήφανα στις αρτιότερες prog metal προτάσεις αυτής. Μου είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Extension Of The Wish", ξετρελάθηκα με το δεύτερο δίσκο τους, αλλά σταδιακά τους έχασα, καθώς καμία από τις επόμενες κυκλοφορίες τους δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Όχι ότι το "Chimaira" ή "Immersion Zone" είναι περιττά άλμπουμ, αλλά πέραν μεμονωμένων στιγμών δεν κατάφεραν και πολλά είναι η αλήθεια.
Το νέο τους πόνημα, "Manifest Tyranny", θυμίζει Carl Lewis σε σχέση με τους δύο προκατόχους του, αφήνοντάς τους πίσω του από τα 100 πρώτα μέτρα, αν και στη μεγάλη απόσταση δε φαίνεται να καταφέρνει να πιάσει το "II=I". Είναι, όμως, η δουλειά που εδώ και χρόνια περίμενα να ακούσω από αυτή τη μπάντα, καθώς τους βρίσκει πολύ ώριμους, επικεντρωμένους στις συνθέσεις, κρατώντας σε υψηλά επίπεδα τη μελωδικότητα τους και ταυτόχρονα έχοντας κάνει ένα μικρό αλλά διακριτό lifting στον ήχο τους, που τους κάνει να ακούγονται αρκετά φρέσκοι.
Ο δίσκος ανοίγει εντυπωσιακά, με τα τρία πρώτα τραγούδια να είναι ίσως και τα καλύτερα του άλμπουμ, σημάδι είτε καλής γνώσης του υλικού ή καλής επιλογής παραγωγού. Συγκεκριμένα, στο επιθετικό εναρκτήριο "Preemptive Strike" κοίταξα τα credits να δω αν άλλαξαν τραγουδιστή, καθώς δε μου έμοιαζε για τη χαρακτηριστική γλυκιά χροιά του David Fremberg, η οποία επανέρχεται στη συνέχεια του άλμπουμ, αλλά είναι χαρακτηριστικό το ότι έχει αποκτήσει περισσότερες πτυχές ερμηνείας, με την απόδοσή του να είναι σε υψηλό επίπεδο καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Τα "Lies r Us" και "Stay Unaware", που ακολουθούν, αποτελούν τρομερές συνθέσεις, συντηρητικά περιπετειώδεις, με φανταστικά ρεφραίν, που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, ενώ από κοντά έρχεται και το "Survival Of The Richest", του οποίου ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός της θεματολογίας στην οποία κινούνται οι στίχοι του άλμπουμ.
Η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια το άλμπουμ κατεβάζει μια ταχύτητα, καθώς τα 9 λεπτά του "False Flag" δίνουν την άνεση σε παιχταράδες όπως ο Johan Reinholdz (κιθάρα) και ο Thomas Lejon (drums - επίσης στους απίθανους A.C.T.) να απλώσουν το παιχνίδι τους, όμως τα αποσπάσματα ομιλιών που χρησιμοποιούνται μπορεί να εξυπηρετούν τα όσα θέλουν να πουν, αλλά ίσως τελικά εκτείνονται περισσότερο από το επιθυμητό. Το δε "Chosen By God" είναι μικρό σε διάρκεια τραγούδι, του οποίου η βασική μελωδική γραμμή εναλλάσσεται με ηχογραφημένα μέρη ομιλίας, σε μια εν τέλει περίεργη αλλά αξιόλογη σύνθεση. Τα τέσσερα τραγούδια που κλείνουν το άλμπουμ κινούνται μεταξύ 7 και 8 λεπτών και η αλήθεια είναι πως τα "Asylum", Play Dead" και "Go Back To Sleep", ενώ περιέχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, μοιάζουν μάλλον συμπληρωματικά και σίγουρα υπολείπονται των προηγουμένων, μειώνοντας ελαφρά τη συνολική εικόνα του άλμπουμ, χωρίς να είναι κακές συνθέσεις. Στο κλείσιμο του "Antidote" επανέρχονται οι ενδιαφέρουσες μελωδίες, ενώ η δυνατή ερμηνεία από τον Fremberg και το instrumental σημείο κλείνουν το δίσκο πολύ ικανοποιητικά.
Με το "Manifest Tyranny" οι Andromeda πιστοποιούν το ότι έχουν αλλάξει ρότα σε σχέση με τα δύο πρώτα άλμπουμ, όντας πιο επικεντρωμένοι στις συνθέσεις, χωρίς μεγάλα instrumental μέρη, αλλά ισορροπώντας εντυπωσιακά μεταξύ ουσίας, μελωδίας και τεχνικής. Χωρίς προσδοκίες για κάτι που θα αλλάξει την αίσθησή σας για το progressive metal, αν του δώσετε ακούσματα θα βρείτε κάποιες από τις εξαιρετικές μελωδίες του να γυρνάνε στο κεφάλι σας. Οι σχετικοί με τη μπάντα αναζητήστε το χωρίς τους ενδοιασμούς που μπορεί να δημιούργησαν τα πρόσφατα άλμπουμ, ενώ οι υπόλοιποι μόνο κερδισμένοι θα βγείτε γνωρίζοντάς τους. Στη χρονιά του prog -τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά- οι Andromeda με αυτό το άλμπουμ μπαίνουν στην πλευρά των winners.
Οι Σουηδοί prog metallers είναι από τα συγκροτήματα που λάτρεψα κατά την προηγούμενη δεκαετία, ουσιαστικά με μόνο μια δουλειά τους, καθώς το "II=I" στέκεται περήφανα στις αρτιότερες prog metal προτάσεις αυτής. Μου είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Extension Of The Wish", ξετρελάθηκα με το δεύτερο δίσκο τους, αλλά σταδιακά τους έχασα, καθώς καμία από τις επόμενες κυκλοφορίες τους δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Όχι ότι το "Chimaira" ή "Immersion Zone" είναι περιττά άλμπουμ, αλλά πέραν μεμονωμένων στιγμών δεν κατάφεραν και πολλά είναι η αλήθεια.
Το νέο τους πόνημα, "Manifest Tyranny", θυμίζει Carl Lewis σε σχέση με τους δύο προκατόχους του, αφήνοντάς τους πίσω του από τα 100 πρώτα μέτρα, αν και στη μεγάλη απόσταση δε φαίνεται να καταφέρνει να πιάσει το "II=I". Είναι, όμως, η δουλειά που εδώ και χρόνια περίμενα να ακούσω από αυτή τη μπάντα, καθώς τους βρίσκει πολύ ώριμους, επικεντρωμένους στις συνθέσεις, κρατώντας σε υψηλά επίπεδα τη μελωδικότητα τους και ταυτόχρονα έχοντας κάνει ένα μικρό αλλά διακριτό lifting στον ήχο τους, που τους κάνει να ακούγονται αρκετά φρέσκοι.
Ο δίσκος ανοίγει εντυπωσιακά, με τα τρία πρώτα τραγούδια να είναι ίσως και τα καλύτερα του άλμπουμ, σημάδι είτε καλής γνώσης του υλικού ή καλής επιλογής παραγωγού. Συγκεκριμένα, στο επιθετικό εναρκτήριο "Preemptive Strike" κοίταξα τα credits να δω αν άλλαξαν τραγουδιστή, καθώς δε μου έμοιαζε για τη χαρακτηριστική γλυκιά χροιά του David Fremberg, η οποία επανέρχεται στη συνέχεια του άλμπουμ, αλλά είναι χαρακτηριστικό το ότι έχει αποκτήσει περισσότερες πτυχές ερμηνείας, με την απόδοσή του να είναι σε υψηλό επίπεδο καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Τα "Lies r Us" και "Stay Unaware", που ακολουθούν, αποτελούν τρομερές συνθέσεις, συντηρητικά περιπετειώδεις, με φανταστικά ρεφραίν, που καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, ενώ από κοντά έρχεται και το "Survival Of The Richest", του οποίου ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός της θεματολογίας στην οποία κινούνται οι στίχοι του άλμπουμ.
Η αλήθεια είναι ότι στη συνέχεια το άλμπουμ κατεβάζει μια ταχύτητα, καθώς τα 9 λεπτά του "False Flag" δίνουν την άνεση σε παιχταράδες όπως ο Johan Reinholdz (κιθάρα) και ο Thomas Lejon (drums - επίσης στους απίθανους A.C.T.) να απλώσουν το παιχνίδι τους, όμως τα αποσπάσματα ομιλιών που χρησιμοποιούνται μπορεί να εξυπηρετούν τα όσα θέλουν να πουν, αλλά ίσως τελικά εκτείνονται περισσότερο από το επιθυμητό. Το δε "Chosen By God" είναι μικρό σε διάρκεια τραγούδι, του οποίου η βασική μελωδική γραμμή εναλλάσσεται με ηχογραφημένα μέρη ομιλίας, σε μια εν τέλει περίεργη αλλά αξιόλογη σύνθεση. Τα τέσσερα τραγούδια που κλείνουν το άλμπουμ κινούνται μεταξύ 7 και 8 λεπτών και η αλήθεια είναι πως τα "Asylum", Play Dead" και "Go Back To Sleep", ενώ περιέχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, μοιάζουν μάλλον συμπληρωματικά και σίγουρα υπολείπονται των προηγουμένων, μειώνοντας ελαφρά τη συνολική εικόνα του άλμπουμ, χωρίς να είναι κακές συνθέσεις. Στο κλείσιμο του "Antidote" επανέρχονται οι ενδιαφέρουσες μελωδίες, ενώ η δυνατή ερμηνεία από τον Fremberg και το instrumental σημείο κλείνουν το δίσκο πολύ ικανοποιητικά.
Με το "Manifest Tyranny" οι Andromeda πιστοποιούν το ότι έχουν αλλάξει ρότα σε σχέση με τα δύο πρώτα άλμπουμ, όντας πιο επικεντρωμένοι στις συνθέσεις, χωρίς μεγάλα instrumental μέρη, αλλά ισορροπώντας εντυπωσιακά μεταξύ ουσίας, μελωδίας και τεχνικής. Χωρίς προσδοκίες για κάτι που θα αλλάξει την αίσθησή σας για το progressive metal, αν του δώσετε ακούσματα θα βρείτε κάποιες από τις εξαιρετικές μελωδίες του να γυρνάνε στο κεφάλι σας. Οι σχετικοί με τη μπάντα αναζητήστε το χωρίς τους ενδοιασμούς που μπορεί να δημιούργησαν τα πρόσφατα άλμπουμ, ενώ οι υπόλοιποι μόνο κερδισμένοι θα βγείτε γνωρίζοντάς τους. Στη χρονιά του prog -τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά- οι Andromeda με αυτό το άλμπουμ μπαίνουν στην πλευρά των winners.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
