Akercocke

Οι Akercocke επέστρεψαν! Μετά από δεκαετή παύση και το "Antichrist", ο Mendonca με τον Gray - ιδρυτές της μπάντας - αποφάσισαν να βγάλουν την μπάντα από τον πάγο. Γι' αυτό και κάλεσαν για βοήθεια τον αρχικό κιθαριστά, Scanlan, ο οποίος είχε αποχωρήσει μετά το "Choronzon". Μαζί του οι νέοι Underwood - στο μπάσο - και Loynes - στα samples και τα πλήκτρα. Έχοντας πλέον εγκαταλείψει το σατανιστικό ή μάλλον καλύτερα αντιχριστιανικό image, εστιάζουν περισσότερο στην ουσία του θέματος, τη μουσική. Στιχουργικά στο "Renaissance In Extremis" καταπιάνονται με βαθύτερες έννοιες και πιο προσωπικά ζητήματα. Μουσικά το πιάνουν από εκεί που το άφησαν στο “Antichrist” - δισκογραφικό ζενίθ της μπάντας, και το πάνε αρκετά βήματα παραπέρα.

Στο "Renaissance In Extremis" εμπιστεύονται παλιούς συνεργάτες. Τον Alan Douches, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και στο "Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone" στο mastering και τον Neil Kernon στη μίξη. Μάλιστα, είναι και ο πρώτος δίσκος της μπάντας που δεν ηχογραφήθηκε στο ιδιόκτητο studio της, πέρα από τα φωνητικά.

Στο comeback τους θα περίμενε κανείς ότι οι Akercocke θα περιορίζονταν (αν και αδόκιμος ο όρος για τη μουσική των Βρετανών) σε αυτά που ήδη έχουν κάνει, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν ξανά τους οπαδούς τους, παρά ρισκάροντας να χάσουν κάποιους από αυτούς με πειραματισμούς. Και όμως το "Renaissance In Extremis" είναι ένα τολμηρό βήμα μπροστά για τη μπάντα, η οποία προφανώς και δεν εγκαταλείπει την επιτυχημένη φόρμουλα του παρελθόντος, αλλά ενισχύει τα πιο προοδευτικά στοιχεία της. Προκειμένου να τα αναδείξει, ορισμένες φορές αναγκάζεται να ρίξει λίγο τις ταχύτητες, κάνοντας το όλο αποτέλεσμα πολύ προσιτό και σε μη μυημένους στη μουσική του σχήματος, και της death metal σκηνής.

Η έναρξη με τo "Disappear" και το τεχνικό death metal είναι η κορυφή του παγόβουνου. Και κάπου εκεί αρχίζει το παρανοϊκό ταξίδι στο μυαλό και τις συνθέσεις των Akercocke. Από τις πολλές εξαίρετες συνθέσεις του δίσκου θα ξεχωρίσω το "Insentience", ένα αρκετά διαφορετικό από ό,τι μας έχουν συνηθίσει μέχρι στιγμής, το υπέροχο 9λεπτο "A Particularly Cold September", που περιγράφει πλήρως τους Akercocke του σήμερα, καθώς και το "One Chapter Ends For Another To Begin". 

Στο νέο κεφάλαιο που ανοίγουν οι Akercocke τολμούν αρκετά πράγματα, χωρίς να ξεχνούν το παρελθόν τους. Στην πιο ώριμη φάση τους, μας προσφέρουν έναν εξαιρετικό δίσκο προοδευτικού death metal, τον καλύτερο της δισκογραφίας τους κατά την άποψή μου, αλλά και έναν από τους καλύτερους της χρονιάς.