Airged L'Amh

Πάνε μερικά χρόνια από τότε που το rocking.gr διοργάνωσε ένα από τα πάρτυ του σε γνωστό rock club στο κέντρο της Αθήνας και τραβήχτηκα ως αναγνώστης να δω εν ώρα δράσης πίσω από τα decks, έναν πολύ καλό φίλο. Κατά την είσοδό μας στο μαγαζί, η παρέα έλαβε κάποια promos που μοίραζε ως δώρα το site και ξεκίνησε η γνωστή σε όλους μας ανταλλαγή. Η κατάληξη αυτής ήταν να βρεθώ με το "Silver Arm" ανά χείρας και η πρώτη μου γνωριμία με τη μπάντα ήταν γεγονός.

Αυτήν τη φορά όμως μόνο συμπτωματικά δεν έπεσε στα χέρια μου το "Ode To Salvation". Ο τροχός γύρισε για τα καλά και μαζί με αυτόν η ξεχασμένη μου αγάπη στο επικό heavy metal. Πολλοί υποστηρίζουν πως οι βαρύγδουπες δηλώσεις γίνονται προκειμένου να θυσιαστούν στο βωμό του εντυπωσιασμού και της πόζας, αλλά δε βρίσκω λόγια διαφορετικά να αναδείξουν τη μεγαλειότητα του δίσκου αυτού. Από τις σπουδαιότερες δισκογραφικές δουλειές της Ελλάδος; Καλό, αλλά λίγο. Ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα τους για τη διεθνή αναγνώριση; Αισιόδοξα πεσιμιστικό.

Από τους σπουδαιότερους δίσκους του ιδιώματος τα τελευταία χρόνια; Τώρα κάτι γίνεται. Προσωπικά είχα καιρό να (συγ)κλονιστώ συθέμελα και το τελευταίο διάστημα άντεξα δύο σεισμούς πολλών ρίχτερ με αρκετή μετασεισμική δραστηριότητα. Για το "Iron Will" τα γράψαμε κι ας κουνάει ακόμα, για το "Ode To Salvation" δεν είμαι βέβαιος αν θα πάψει να σείει. Όταν ένα συγκρότημα -δεν εξετάζω αν είναι ελληνικό ή όχι- καταφέρνει να με φέρει σε εκ νέου επικοινωνία με τους Virgin Steele και τους Iced Earth, τότε δε μπορώ παρά να του είμαι ευγνώμων.

Όταν συνθέτει ύμνους από τα πέρατα του Έπους, όπως τα "Hunter's Path", "Eternal Eyes", "Glide On The Wings" και την παθολογική μου αρρώστια "The Ritual Lair", αδυνατώ να μην το αποθεώσω. Όταν τα πάντα είναι τέλεια από την αρχή μέχρι και το τέλος, εξώφυλλο, στίχοι, συνθέσεις, εκτελέσεις, κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, φωνητικά, παραγωγή, όλα μα όλα, δε μπορώ να κωφεύσω και να μην τσαντιστώ που προωθούνται με έλλειψη φειδωλότητας μέτριες μπάντες. Μπορεί να μην έχουν υπογράψει ακόμα διάσημες κιθάρες, μπορεί να σε βλέπουν στο δρόμο και να μη σε χαιρετάνε επειδή ντρέπονται κι όχι επειδή την «έχουν δει», αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο καλούς.

Το "Ode To Salvation" είναι δίσκος ολκής και θα βρει την πρέπουσα θέση του στο τέλος της χρονιάς. Όσοι το προσπεράσετε, καλύτερα τραβήξτε κατά παραλία μεριά με τα κουβαδάκια και τα μπρατσάκια σας, όσοι το ακουμπήσετε επιφανειακά θα το ανακαλύψετε μετά από μερικά χρόνια σε κάποια στήλη με flashback και κρυμμένα μουσικά διαμάντια, ενώ όσοι του δώσετε την προσοχή σας, θα αισθανθείτε το ίδιο τυχεροί και μαγεμένοι με κάποιους που έτυχε κι άκουσαν το "Highway Star" δια φωνητικών χορδών Steve Venardo... Hail to the silence of the L' amhs!