Agenda

Apocalyptic Wasteland Blues

Fysisk Format (2019)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 18/10/2019
Σκοτεινό, μελωδικό crust, κατάλληλο για ακρόαση τις νύχτες του μεσοβδόμαδου
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Νορβηγοί Agenda, κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό, τον δεύτερο δίσκο τους, ονόματι "Apocalyptic Wasteland Blues". Η μπάντα, κινείται ηχητικά στην περιοχή του σκοτεινού neocrust, με μπόλικες μελωδίες, ενώ στα γρήγορα σημεία τους, επηρεάζονται σαφώς από τη σουηδική σκηνή. Ο ενδιαφέρων συνδυασμός τίτλου - εξώφυλλου, θα μπορούσε να προϊδεάσει κατάλληλα κάποιον οπαδό του είδους για τον ηχητικό προσανατολισμό του δίσκου. Αν και το ιδίωμα πάντως ηχεί κάπως ξεπερασμένο, μιας και το crust πλέον λειτουργεί πιθανώς καλύτερα συμπληρωματικά, οι Νορβηγοί στον εν λόγω δίσκο καταφέρνουν έστω και για 30 λεπτά να του προσδώσουν λίγη από τη χαμένη του αίγλη.

Πράγματι, σκοπός των συνθέσεων του "Apocalyptic Wasteland Blues" είναι να αγγίξουν τον ακροατή σε ένα βαθύτερο επίπεδο από ότι έναν προφανή εκνευρισμό/απογοήτευση. Αν ο δίσκος διαθέτει κάποια μεγάλα «όπλα», αυτά είναι πρώτον τα φωνητικά και δεύτερον οι καίρια τοποθετημένες μελωδίες του. Τα φωνητικά των Agenda, ηχούν σαν μια πολύ πιο παθιασμένη εκδοχή αυτών του Lindberg (που μάλλον θα είναι διαρκώς μέτρο σύγκρισης), ενώ διανθίζονται από κατάλληλα τοποθετημένα gang vocals ακριβώς γιατί το crust δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ τις ρίζες του. Στις ρίζες αυτές, πέραν της εξαιρετικής παραγωγής και του απόλυτα ταιριαστού rhythm section, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, πίσω από τα φωνητικά προφανώς, έχουν οι κιθάρες που δεν φοβούνται να φορέσουν περήφανα τις επιρροές τους (Tragedy, Martyrdod, Wolfbrigade) και άλλοτε ηχούν τέρμα ρυθμικές και groove-άτες, ενώ άλλοτε χαρίζουν mid-tempo σκοτεινές μελωδίες.

Η έναρξη του δίσκου με το "Suffer", δεν χάνει στιγμή για να μεταδώσει τους σκοπούς και το κλίμα που επιδιώκει η μπάντα. Με το τεράστιο ρεφραίν και τη συνοδευτική μελωδία, σφηνώνεται στον εγκέφαλο, και δημιουργεί μια αίσθηση εγρήγορσής. Αυτή η αίσθηση, είτε με τους καταιγισμούς του "Save Your Praise" είτε με το mid tempo και απαισιόδοξο "Life Left Behind" δεν εγκαταλείπεται εύκολα. Όταν δε κορυφωθούν όσα λαμβάνουν δράση στην τραγουδάρα που ακούει στο όνομα "Cognitive Life Dissonance", ο ακροατής γίνεται μάρτυρας ενός δίσκου, που χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαίτερα, ηχεί αρκετά σύγχρονος και εύστοχος.

Από το σημείο αυτό και έπειτα όμως, ο δίσκος ενώ εξακολουθεί να διατηρεί την ορμή και τη φρεσκάδα του, ηχεί κάπως ως επανάληψη των ξεχωριστών στοιχείων του πρώτου του μισού. Αν υπάρχει κάτι που θα διατηρηθεί σε διαρκώς υψηλά επίπεδα, είναι το επίπεδο των πιο μελωδικών συνθέσεων, όπου η μπάντα νιώθει αρκετά πιο εξοικειωμένη και έτσι τραγούδια όπως το d-beat-άτο "One Question Remains" μαζί με το αρκετά κοντά σε Martyrdod "Do Or Die" δεν κουράζουν παρά τις προφανείς τους αδυναμίες. Ο δίσκος προς το τέλος του όμως, εξαπολύει ένα τελικό κύμα επίθεσης. Η απόγνωση του "The City Dies Tonight", θα δημιουργήσει μελαγχολικές σκέψεις στον ακροατή, που για λίγο θα ξεσφίξει τη γροθιά του. Το κλείσιμο δε με το "Burn The Light", ταιριαστά ψυχοφθόρο, θα φέρει μέχρι και sludge επιρροές στο τραπέζι, αν και οι Tragedy δεν ξεπερνιούνται εύκολα. 

Αυτό που εν τέλει εμποδίζει το "Apocalyptic Wasteland Blues" να ξεχωρίσει αδιαμφισβήτητα, είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας του. Από το εξώφυλλο, που είναι ακόμη μια εκδοχή του "The Enigma" του Gustave Doré, μέχρι την πληθώρα πολυακουσμένων μελωδιών, σίγουρα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Αν όμως μπορεί, ένας δίσκος, να μην κουράζει και σε δέκα συνθέσεις αθροιστικής διάρκειας μισής ώρας να έχει αρκετές στιγμές που ο ακροατής θα θέλει να επισκεφθεί ξανά, τότε έχει πετύχει τον σκοπό του. Αν μάλιστα, καταφέρνει να μεταδίδει και την καταθλιπτική μουντάδα των καιρών μας χωρίς να γίνεται δακρύβρεχτος, τότε αξίζει να επενδύσει κάποιος σε αυτόν.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET