16

Deep Cuts From Dark Clouds

Relapse (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 08/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έχοντας ακούσει μόνο το "Bridges To Burn" του 2009 από τους 16, έναν δίσκο ο οποίος μου είχε κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, δεν θα δήλωνα ειδήμων στο συγκρότημα και τον ήχο του. Μπάντες όμως που υπογράφουν και ηχογραφούν δεύτερο συνεχόμενο δίσκο για τη Relapse συνήθως αξίζουν της προσοχής μας. Υπάρχουν δισκογραφικά από το 1993 και ανήκουν δικαιωματικά στον χώρο του sludge metal. Έχουν πιο ωμό και core ήχο σε σχέση με άλλες μπάντες του είδους και φτιάχνουν μουσική με πολύ χαμηλά κουρδισμένα έγχορδα. Αν σ' αρέσουν οι Cavity, Eyahetegod, Black Cobra, Cult of Luna, Crowbar, Soilent Green και Iron Monkey, κόπιασε. Οι υπόλοιποι που δεν έχουν σχέση, επαφή και συμπάθεια στις προαναφερθείσες μπάντες, δεν είναι ανάγκη ούτε να διαβάσουν τις παρακάτω γραμμές. Είμαι κάθετος και πιστεύω ότι ο δίσκος απευθύνεται αποκλειστικά σε φίλους των σκληρών παρακλαδιών του σύγχρονου sludge metal και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάρει συμπάθεια από άλλους οπαδούς.

Αφού λοιπόν συνεχίζουν να διαβάζουν μόνο οι ενδιαφερόμενοι, μπορώ άνετα να πω ότι ο δίσκος είναι φανταστικός. Αν ακόμα διαβάζει κάποιος περίεργος, ίσως πρέπει να παραδεχτώ ότι οι συνθέσεις εκφράζουν την απαιτουμένη σαπίλα και οργή, αλλά δεν ξεφεύγουν από στεγανά τα όποια συγκρατούν το άλμπουμ στα όρια της μετριότητας. Συνεχίζω για τους φίλους και εκφράζω ιδιαίτερο θαυμασμό για τις μελωδικές γραμμές που σε συνδυασμό με το rhythm section μπορούν να σακατέψουν πολλούς σβέρκους. Παλιότερα είχα γράψει για τους Black Tusk ότι χαρακτηρίζουν τον ήχο τους ως «swamp metal», και πραγματικά ήταν ο όρος που μου ήρθε στο μυαλό με την πρώτη ακρόαση του δίσκου των 16. Νομίζω ότι σ' αυτούς ο όρος των Black Tusk θα ταίριαζε γάντι.

Εφόσον είσαι λοιπόν ένας ακροατής που ξέρεις τι θέλεις να ακούσεις από αυτούς εδώ τους Καλιφορνέζους και πιστεύεις ότι οι mid-tempo κιθάρες σε συνδυασμό με παράδοξους ρυθμούς και σάπια φωνητικά μπορούν να σε φτιάξουν, τότε καλά θα κάνεις να ακούσεις τον δίσκο γρήγορα. Μουσική σαν μηχάνημα που σπάει πέτρες, οδοστρωτήρας, μπουλντόζα, εκσκαφέας και στίχοι που μιλούν για την απόγνωση της σύγχρονης κοινωνίας, την απομόνωση των ανθρώπων, τα ναρκωτικά και την εκδίκηση, σε ερωτικό μάλλον επίπεδο. Δέκα κομμάτια που μπορούν να σε πωρώσουν και δέκα κομμάτια που θα ήθελα να τα ακούσω ζωντανά.

Αν άφησα την εντύπωση ότι η μπάντα δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, να επανορθώσω και να πω ότι οι 16 τα έχουν «βαριά» και θα αποζημιώσουν τους θαυμαστές τους και με το παραπάνω. Είναι ταλέντο να μπορείς να ερεθίσεις τόσο εύκολα τη ζώνη μεταξύ παράφωνης και σάπιας sludge μουσικής με την δυνατή και επιθετική metal ένταση.
  • SHARE
  • TWEET