Uriah Heep @ Principal Club Theater, 14/12/22

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι Uriah Heep αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της rock μουσικής. Επίσης, οι πάμπολλες επισκέψεις τους στην χώρα μας έχουν αποδείξει ότι το stage είναι ο φυσικός τους χώρος και ανέκαθεν μας άφηναν μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Αυτές οι σκέψεις, σε συνδυασμό με την θλιβερή αλλά ρεαλιστική διαπίστωση ότι αυτές οι μπάντες-μεγαθήρια δεν θα βρίσκονται για πάντα μαζί μας, μας παρακίνησαν με χαρακτηριστική ευκολία ώστε να παραβρεθούμε στο κατάμεστο Principal για να γιορτάσουμε μαζί με τους Uriah Heep τα 50 χρόνια καριέρας τους.

Στο πίσω μέρος του χώρου είχε στηθεί ένα είδος «μουσείου» με φωτογραφίες και διάφορα memorabilia ενώ κατά την έναρξη του live στην οθόνη που λειτουργούσε ως φόντο στο stage μεγάλες προσωπικότητες της μουσικής μας έδιναν τις ευχές τους για τα «γενέθλια» της μπάντας. Τα λόγια των Alice Cooper, Rob Halford, Steve Harris, Brian May και πολλών άλλων έδειχναν με έναν ακόμα τρόπο τον σεβασμό που οφείλουμε όλοι μας στο όνομα Uriah Heep.

Όλα τα παραπάνω όμως σταματούν να έχουν σημασία διότι οι Uriah Heep του σήμερα, μισό αιώνα μετά την δημιουργία τους συνεχίζουν να προσφέρουν απλόχερα συγκινήσεις γεγονός που έγινε ξεκάθαρο ειδικά στο πολύ όμορφο 45λεπτο ακουστικό set με το οποίο ξεκίνησε η βραδιά. Δέκα συνθέσεις, είτε ολόκληρες είτε με την μορφή medley άφησαν το κοινό πραγματικά άφωνο με τον Bernard Shaw σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Άριστα φωνητικά, πανέμορφες μελωδίες και συνθέσεις που δείχνουν ότι δεν τις αγγίζει ο χρόνος. Το κοινό φυσικά συμμετείχε πιο ενεργά σε κομμάτια όπως το "Free Me" ή το "Lady In Black" αλλά απολάμβανε εξίσου όλα τα υπόλοιπα. Θα τολμούσα να θέσω ως κορυφαία στιγμή τους πρώτου μέρους το medley από το "Demons And Wizards" αλλά θα υποτιμούσα αχρείαστα την μαγεία ολόκληρου του ακουστικού set. Έχοντας κερδίσει «από τα αποδυτήρια» οι Heep εγκατέλειψαν χαμογελαστοί την σκηνή για ένα μισάωρο διάλειμμα.

Δεύτερο video με στιγμές του πλούσιου παρελθόντος και όλα τα μέλη που πέρασαν από την μπάντα λειτούργησε ως εισαγωγή για τη συνέχεια. Με επιβλητικό τρόπο, το «πανί» που έκρυβε την σκηνή έπεσε και μέσα σε καπνούς και έντονα φώτα το συγκρότημα επέστρεψε με το γνωστό hard rock ύφος του και το "Against The Odds". Συνέχεια με το "The Hanging Tree" για να θυμηθούμε πόσα καταπληκτικά κομμάτια κρύβει το «οπλοστάσιο» της μπάντας. Φυσικά στην μεταγενέστερη πορεία τους οι Uriah Heep δεν κατάφεραν να συντηρήσουν την μαγεία των ‘70s αλλά σε κάθε δίσκο τους είχαν και μερικές αξιόλογες συνθέσεις τις οποίες είχαν σκοπό να ενσωματώσουν στο setlist τους. Στην κατηγορία αυτή ανήκει μεταξύ άλλων το πολύ ιδιαίτερο "What Kind Of God" από το "Wake The Sleeper" και το "Between Two Worlds" από το "Sonic Origami".

Ο Bernard Shaw εκτός από αγέραστος τραγουδιστής είναι και εξαιρετικός frontman αφού η αλληλεπίδρασή του με το κοινό δεν σταμάτησε κατά όλη την διάρκεια της βραδιάς. Το ίδιο ισχύει και για τον Mick Box, μοναδικό αυθεντικό μέλος της μπάντας και πιο χαμογελαστός κιθαρίστας στον πλανήτη, ο οποίος μας έστελνε τις «ευλογίες» του με την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού του. Πιο διακριτικοί οι Phil Lanzon, Dave Rimmer και Russell Gilbrook απολάμβαναν την ένθερμη ανταπόκριση του κοινού αποδίδοντας με τελειότητα τους ρόλους τους. Πολλές οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, όπως τα επιβλητικά "Rainbow Demon" και "Sunrise", το ανατριχιαστικό "July Morning" και το ιδανικό κλείσιμο με το φανταστικό "Gypsy" και το πασίγνωστο "Easy Livin’".

Οι Uriah Heep με ένα χορταστικό set κατάφεραν να αφήσουν τους πάντες ικανοποιημένους και να γιορτάσουν με τον καλύτερο τρόπο την επέτειο των 50 ετών. Όντας ανέκαθεν μια πολύ δυναμική μπάντα στις ζωντανές εμφανίσεις, το παραπάνω δεν μας προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Το θέμα είναι ότι παρά το πέρασμα τόσων χρόνων, δείχνουν ακόμα να έχουν αστείρευτη ενέργεια και όρεξη να συνεχίσουν. Ίσως να εθελοτυφλούμε αλλά το φετινό, εξαιρετικό show των Uriah Heep κάθε άλλο παρά αποχαιρετιστήριο έμοιαζε.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας