Stampin' Ground, Providence, Just Another Reason @ Place 81 (Λάρισα), 10/11/06

Ενώ προγραμμάτιζα να κάνω τις διακοπές μου στη Λάρισα, πληροφορήθηκα ότι οι Stampin' Ground θα περνούσαν και θα έκαναν μια στάση εκεί κατά τη διάρκεια της μικρής περιοδείας τους στην Ελλάδα. Λόγω πίεσης χρόνου δεν κατάφερα να τους δω στην Αθήνα, καθώς νωρίτερα την ίδια μέρα (για διάφορους λόγους) ταξίδευα για να πάω στον επόμενο σταθμό της περιοδείας τους. Παρόλα αυτά, όπως πληροφορήθηκα, ήταν μία τρομερή συναυλία. Έτσι λοιπόν, γεμάτος ελπίδα και ανυπομονησία, περίμενα να έρθει η επόμενη μέρα για να τους απολαύσουμε σε αυτή την επαρχιακή πόλη...

Ξυπνάω το πρωί με τον φίλο που με φιλοξενούσε για να προμηθευτούμε τα εισιτήρια της συναυλίας. Δυστυχώς, όπως αντιλήφθηκα, το μέρος που θα γινόταν είχε αλλάξει και είχε μεταφερθεί λίγο έξω από την πόλη. Παίρνουμε τα εισιτήρια μας και λόγω του ότι δεν καταφέραμε να βρούμε ακριβείς οδηγίες παρά μετά από κόπο, φτάνουμε στο μέρος της συναυλίας με αρκετή καθυστέρηση κι ενώ έβρεχε (ελαφρά ευτυχώς). Για καλή μας τύχη το live δεν είχε αρχίσει, λογικά επειδή περίμεναν την προσέλευση του κόσμου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα από την άφιξη μας, οι παρευρισκόμενοι αυξήθηκαν αρκετά και έτσι ανέβηκε στη σκηνή το πρώτο support...

Just Another Reason είναι το όνομα του γκρουπ και παίζουν ένα στυλ που θα το χαρακτήριζα hardcore με στοιχεία από πιο μεταλλικές μπάντες του ήχου, όπως Soulfly. Αρκετά ενδιαφέροντες, αλλά δυστυχώς ο ήχος δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα. Η διασκευή του "Paint It Black" των Rolling Stones ήταν μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στο set τους. Είχαν αρκετά καλή σκηνική παρουσία και ήταν ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσει η βραδιά. Εύγε, και εις ανώτερα!

Το επόμενο γκρουπ λεγόταν Providence. Μπορώ να πω ότι μου άρεσαν περισσότερο από τους πρώτους. Το στυλ τους ήταν σε πιο old-school hardcore φόρμες. Αρκετή ενέργεια, καλή σκηνική παρουσία και καλές εκτελέσεις. Η βραδιά όπως καταλάβατε συνεχίστηκε με τον ίδιο καλό τρόπο που ξεκίνησε. Η μπάντα είχε πολύ κέφι και ανταπόκριση από τον κόσμο (καθώς και καλύτερο ήχο από τους πρώτους κατά τη διάρκεια του set τους). Παίξαν και δύο διασκευές και κατά τη διάρκεια της πρώτης που λεγόταν "Empty Promises" (και είναι Hatebreed αν δεν κάνω λάθος) μπορώ να πω ότι έγινε κυριολεκτικά ο χαμός, καθώς μετά από το mosh pit που έγινε, ο τραγουδιστής μπήκε μέσα στον χαμό και οι παρευρισκόμενοι σχημάτισαν έναν κύκλο γύρω του και έκαναν headbanging. Μέχρι το τέλος του set τους ήταν η καλύτερη στιγμή της βραδιάς...



Αλλά αυτό δεν το θυμόμασταν όταν τελείωσε το set των Stampin' Ground... Πριν αρχίσουν να παίζουν, ο διοργανωτής ανέβηκε στη σκηνή και μας ενημέρωσε για τους λόγους αλλαγής του χώρου της συναυλίας. Μας είπε ότι το club έσπασε τη συμφωνία και ευχαρίστησε αυτούς που είχαν τον χώρο επειδή τον παραχώρησαν δωρεάν. Αφού κατέβηκε από τη σκηνή που έκανε τις δηλώσεις, άρχισε η πιο αυθεντική hardcore συναυλία που έχω δει στη ζωή μου. Ήταν ένα από τα τελευταία show της μπάντας (επειδή δήλωσαν ότι θα διαλυθούν) και ήταν όλοι αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα, και το γκρουπ, και οι οπαδοί!



Η μπάντα άρχισε να παίζει και μαζί με αυτήν αρχίζει και ένα mosh pit που δε σταμάτησε μέχρι το τέλος της συναυλίας. Τρεις αρκετά αγαπημένες στιγμές μου ήταν τα "Don't Need A Reason To Hate", "Behind The Light" και "Officer Down". Θα αναφέρω κάποιες στιγμές του live για να καταλάβετε για τι μιλάω. Όταν ο Adam (φωνητικά) κατέβηκε για να χωρίσει τον κόσμο ώστε να κάνουν το λεγόμενο death wall, στη μέση του ήταν ο ίδιος ο διοργανωτής (έτσι!) που στο τέλος χώθηκε μέσα στον όλο χαμό και το ανελέητο moshing. Απίστευτη ήταν επίσης η στιγμή που ο barman του μαγαζιού ανέβηκε στον πάγκο φορώντας μπλούζα Pro-Pain και χώθηκε κι αυτός στον χαμό! Απίστευτη ενέργεια και σίγουρα μία συναυλία που αξίζει να θυμάσαι για καιρό. Ο Adam παίρνει σίγουρα το βραβείο του frontman της χρονιάς, καθώς ξεσήκωνε όλη την ώρα τον κόσμο, ανέβηκε στον πάγκο του μπαρ και έδινε το μικρόφωνο...



Το set τους τελείωσε με το "Officer Down" και μας καληνύχτισαν. Παρόλα αυτά, λόγω απαίτησης του κοινού, έπαιξαν ένα τελευταίο τραγούδι στο οποίο ο Adam κατέβηκε από τη σκηνή και ζήταγε από τον κόσμο να πάει μπροστά γι' αυτό (βασικά το απαιτούσε για να το παίξουν). Έτσι κάποιοι ήρθαν πιο μπροστά και αρχίζει πάλι η μπάντα να παίζει μέσα σε έναν πανικό, ενώ οι υπεύθυνοι προσπαθούν να συγκρατήσουν τον κόσμο μπροστά από τη σκηνή επειδή δεν υπήρχαν προστατευτικά κάγκελα. Και λοιπόν, στη μέση του τραγουδιού, ο Adam χώνεται μέσα στο pit και αρχίζει να παίζει ξύλο με τον κόσμο ενώ τραγουδάει!

Τρελός πανικός, απίστευτο show, τρομερές ατάκες του στυλ "παίξε κάτι να πέσουν μάπες!", καλός ήχος κατά τη διάρκεια του show, ενέργεια και στο τέλος μία απίστευτη μπάντα να αποχαιρετά τους οπαδούς της με τον καλύτερο τρόπο, να απομένει πίκρα για ένα σπουδαίο γκρουπ που φεύγει, κάμποσα πλευρά που πονάνε, χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκόμενους και ένας κουρασμένος συντάκτης του Rocking.gr με κλεισμένη φωνή, δίχως να μπορεί να αρθρώσει λέξη επειδή τραγουδούσε και φώναζε όλη την ώρα. Τι άλλο να πω... όσοι δεν τους είδαν σε αυτή την περιοδεία έχασαν μία απίστευτη ευκαιρία. Ήταν, όπως είπα πριν, η πιο αυθεντική hardcore συναυλία. Πιστέψτε με, θα τη θυμάμαι για πάρα, μα πάρα πολύ καιρό...