Paul Di'Anno & Sorrowful Angels, Star Star, Maidenance, Mother Of Millions @ Κύτταρο Club, 18/06/14

Ένας συγκινητικός κατά τα άλλα Di'Anno έδειξε στο metal κοινό πώς είναι οι punk συναυλίες

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 20/06/2014 @ 14:39
Επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να περιοδεύσει ποτέ ξανά, χλευάζει τους Iron Maiden παρότι παίζει τα τραγούδια τους, εκθειάζει το punk μπροστά στους σκληροπυρηνικούς μεταλάδες, προκαλεί συνεχώς και πάντα. Το κοινό όμως υπομένει τον Paul Di'Anno, καθώς αυτές οι κωλοτούμπες μάλλον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του μύθου του.

Το είχε παραδεχτεί άλλωστε και ο ίδιος, στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Χρήστο Καραδημήτρη μετά από την εμφάνισή του τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Πάτρα: «Έχω κάνει διάφορες βλακείες, κυρίως επειδή ήμουν ηλίθιος, αλλά αυτό με κάνει αυτό που είμαι!».

Όσα ωραία περιγράψαμε παραπάνω, θα συνέβαιναν αναμενόμενα και την Πέμπτη το βράδυ στο Κύτταρο, με το συνολικό πακέτο πάντως να γίνεται ακόμη πιο ελκυστικό από την παρουσία των φερέλπιδων Mother Of Millions, των εξαιρετικών Maidenance και των απολαυστικών Star Star.

Πρώτοι εμφανίστηκαν 20 λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης οι πολυσυλλεκτικοί progsters Mother Of Millions, με λίγο σχετικά κόσμο να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στον χώρο. Έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το ντεμπούτο τους, "Human", παρουσίασαν σε 25 λεπτά της ώρας τέσσερα κομμάτια, διαθέτοντας αρκετά καλό ήχο, ειδικά για συγκρότημα που ανοίγει συναυλία.



Άλλοτε βασιζόμενοι σε πιο κλασικές φόρμες, και άλλοτε κινούμενοι σε περισσότερο μοντέρνα μονοπάτια, άφησαν θετικές εντυπώσεις, με τον «θεατρικό» τραγουδιστή να τραβάει την προσοχή και τον άψογο drummer να ξεχωρίζει από ένα σύνολο εξαιρετικών μουσικών. Εξαιρετικό ήταν και το τελευταίο, αρκετά μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, που έκλεισε ιδανικά το set, και προκάλεσε τις θερμές αντιδράσεις του κοινού.

Ακριβώς στις 21:00 ανέβηκαν στην σκηνή οι Maidenance και για την επόμενη μία ώρα προσέφεραν στο maidenικό κοινό αυτό που ήθελε περισσότερο: διασκευές κλασικών τραγουδιών των Iron Maiden, εποχής Dickinson βέβαια. Με προεξάρχοντα των «σιδερένιο» Βίκτορα Αναστασόπουλο και μια πεντάδα έμπειρων μουσικών, μας ταξίδεψαν με τις εξαιρετικές εκτελέσεις των σπουδαίων κομματιών που έγραψαν στα '80s οι Βρετανοί.



Το βάρος δόθηκε σε δύο μόλις δίσκους, καθώς επτά από τα εννέα κομμάτια προήλθαν από τα "Somewhere In Time" και "Seventh Son Of A Seventh Son", ενώ ακούστηκαν και δύο κομμάτια που οι Maiden δεν έχουν παίξει ποτέ ζωντανά: το ένα είναι το φοβερό "Prophecy" και το άλλο το μεγάλο απωθημένο του ελληνικού κοινού "Alexander The Great".



Χωρίς να υπάρχει κάποια μέτρια στιγμή, θα θυμόμαστε περισσότερο τον συγκλονιστικό Βίκτορα στο "Children Of The Damned", τα φοβερά και ατελείωτα solo στο "Seventh Son Of A Seventh Son", τον χαμό που έγινε στα "Heaven Can Wait" και "Alexander The Great", καθώς και τα καθιερωμένα sing-along σε κάθε πιθανή ευκαιρία.

Setlist: "Moonchild" / "Die With Your Boots On" / "Wasted Years" / "Children Of The Damned" / "The Prophecy" / "Heaven Can Wait" / "Seventh Son Of A Seventh Son" / "Alexander The Great" / "Only The Good Die Young".

Ανάμεσα στους Maidenance και τον Paul Di'Anno εμφανίστηκαν οι Star Star, προλαβαίνοντας να χωρέσουν μέσα σε είκοσι πέντε λεπτά δέκα κομμάτια! Συστήθηκαν στο κοινό από τον frontman Johnnie Holliday ως «η πιο σαβουροrock μπάντα σε όλα τα Βαλκάνια» και προσέφεραν, ως κλασικό τρίο, απλό rock 'n' roll, με αναφορές άλλοτε στο glam και άλλοτε στο punk.



Απαραίτητα συστατικά του set τους αποτέλεσαν οι τρεις back-up τραγουδιστές, τα τύμπανα χωρίς tom, το μπάσο με στρας στο headstock και η ταλαιπωρημένη firebird. Αλατοπίπερο οι ελληνοαμερικάνικες ατάκες του Holliday (ή Τζόνυ Διακοπές όπως ίσως θα τον θυμούνται κάποιοι από τις εκπομπές του στα ερτζιανά), σε στυλ «δεν ξέρω κάτω τι γίνεται αλλά εδώ πάνω έχει fuckin' ζέστη» και «give yourselves a χειροκρότημα».

Συνολικά άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις, με τον απόλυτα ενεργητικό drummer να ξεχωρίζει, και κέρδισαν το χειροκρότημα παρότι έπαιζαν μπροστά σε ένα μάλλον ξένο προς εκείνους κοινό. Κερασάκι στην τούρτα οι διασκευές σε Doors ("Break On Through"), The Sisters Of Mercy ("Vision Thing" με ενσωματωμένο το "More") και Dead Boys ("Sonic Reducer").



Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι οι Star Star βρίσκονται στην τελική ευθεία για την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου, 22 ολόκληρα χρόνια μετά από την κυκλοφορία του "The Love Drag Years" (ρίξτε μια ματιά στη σελίδα του συγκροτήματος στο facebook και ειδικότερα στο πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό). A, και την επόμενη φορά guys παρακαλώ να μην λείψει το "Science Fiction Boy"!

Τον Paul Di'Anno θα συνόδευαν και εφέτος οι εξαιρετικοί επαγγελματίες Sorrowful Angels, χωρίς όμως προηγουμένως να παρουσιάσουν δικό τους set. Λίγο μετά τις έντεκα λοιπόν, η στιγμή που όλοι περίμεναν έφτασε και ο άνθρωπος που υπήρξε η φωνή στα θρυλικά δύο πρώτα άλμπουμ των Iron Maiden, "Iron Maiden" (1980) και "Killers" (1981), έγινε δεκτός μέσα σε ντελίριο ενθουσιασμού.

To μπάσιμο με το "Sanctuary" και τα δύο τραγούδια από το "Killers" ("Purgatory", "Wrathchild") ήταν εντυπωσιακό, ο ήχος πολύ καλός και δυνατός, και πρώτο αναμφισβήτητο highlight το "Prowler", opening track φυσικά στο ντεμπούτο των Maiden. Με κεκτημένη ταχύτητα το "Murders In The Rue Morgue" προκάλεσε επίσης τον ενθουσιασμό, ενώ το "Genghis Khan" έδωσε στον Paul την ευκαιρία να ανάψει το πρώτο τσιγάρο.



Ακολούθησαν δύο πολύ καλά ρυθμικά κομμάτια από τους δίσκους του Di'Anno με τους Killers και τους Battlezone, ειπώθηκε ξανά η γνωστή ιστορία πριν το "Charlotte The Harlot", και κάπου εκεί ο Paul αναγκάστηκε να καθίσει σε καρέκλα, καθώς τα γόνατά του δεν του επέτρεπαν να σταθεί άλλο όρθιος. Ο κόσμος φάνηκε βέβαια να μην νοιάζεται, και ειδικά στο "Phantom Of The Opera" χοροπηδούσε σαν τρελός υπό τις προσταγές «jump, jump, jump»!

Περισσότερη κινητικότητα στη σκηνή προσέφεραν καταρχάς ο εξαιρετικός τραγουδιστής των Need, Γιάννης Βογιατζής ή κατά κόσμον Jon V (χωρίς δυστυχώς να ακούγεται δυνατά), καθώς και η γνωστή κιθαρίστρια Ειρήνη Κατικίδη στο "Running Free", ενώ λίγο πιο μετά θα εμφανίζονταν ο Γιώργος Προκοπίου των Poem στο "Highway To Hell" και ο Σάκης Darkface των W.E.B. στο "Blitzkrieg Bop".



Το "Transylvania" έδωσε ευκαιρία για δεύτερο τσιγάρο στον Di'Anno και για ένα ακόμη τρομερό sing along στον κόσμο, κλείνοντας ιδανικά τον κύκλο των Maiden, πριν ανοίξει εκείνος των διασκευών και τον παρατράγουδων. Το "Highway To Hell" συνοδεύτηκε από μία ακόμη προσωπική ιστορία σχετικά με τον μακαρίτη Bon Scott, και το "God Save The Queen" άνοιξε τελικά τους ασκούς του Αιόλου.

Ο Di'Anno έκοψε το κομμάτι όταν χάθηκε ο ρυθμός, απευθύνθηκε στους Sorrowful Angels λέγοντας «μου είπατε ότι θα είναι εντάξει, και γαμήσατε το κομμάτι», είπε τα δικά του (άνηκα στο punk rock πριν μπω στο metal, δεν πρέπει να γίνεται αυτό με το punk rock), και έκλεισε με το "Blitzkrieg Bop", αφήνοντας το κοινό μετά από 80 λεπτά, μέσα σε μια ωραία ατμόσφαιρα γενικευμένης παγωμάρας.



Ο Βρετανός ήταν εν τέλει αυτό που λίγο πολύ περιμέναμε, με τα πάνω του και τα κάτω του. Αρκετά τραχύς στις χαμηλές αλλά σχεδόν εντυπωσιακός στις κραυγές του, έδωσε φωνητικά ότι μπορούσε. Πολυλογάς και χιουμορίστας μέχρι παρεξηγήσεως (βλέπε Spice Girls), όπως συνηθίζουν οι Βρετανοί. Συγκινητικός όταν αναγκάστηκε να καθίσει σε καρέκλα, χωρίς όμως να εγκαταλείψει στιγμή τη σκηνή. Κυκλοθυμικός όταν έβρισε τους Sorrowful Angels και «τα έβαλε» με το metal για χάρη του punk.

Από τον Paul Di'Anno λοιπόν ξέρεις τι να περιμένεις και δεν σε απογοητεύει ποτέ, που λέει ο λόγος. Respect στους Sorrowful Angels για τις εντυπωσιακές εκτελέσεις (με μία πρόβα είναι ίσως αναμενόμενο να προκύψει κάποιο λάθος), thumps up στο κοινό που γέμισε σχεδόν το Κύτταρο για την διάθεσή του και την ψύχραιμη αντίδρασή του στο τέλος, μπράβο στις τρεις support μπάντες για την απόδοσή τους και πάμε γι' άλλα, περισσότερο ενδιαφέροντα και λιγότερο απρόβλεπτα.
SETLIST

Sanctuary (Iron Maiden)
Purgatory (Iron Maiden)
Wrathchild (Iron Maiden)
Prowler (Iron Maiden)
Murders In The Rue Morgue (Iron Maiden)
Genghis Khan (Iron Maiden)
The Beast Arises (Paul Di'Anno & Killers)
Children Of Madness (Paul Di'Anno's Battlezone)
Charlotte The Harlot (Iron Maiden)
Killers (Iron Maiden)
Phantom Of The Opera (Iron Maiden)
Running Free (Iron Maiden)
Transylvania (Iron Maiden)
Highway To Hell (AC/DC)
God Save The Queen (SexPistols)
Blitzkrieg Bop (Ramones)
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET