Clutch, Lucky Funeral @ Gagarin 205, 21/06/11

Από τους Κώστα Σακκαλή, Φίλιππο Αλέκου, 23/06/2011 @ 12:02
Μετά την περσινή υπερεπιτυχημένη συναυλία των Clutch στη χώρα μας, ήταν και νομοτελειακά επιβεβλημένο να τους ξαναδούμε. Έτσι το ραντεβού ανανεώθηκε. Περίπου ένα χρόνο μετά, στο ίδιο stage και με σχεδόν την ίδια ζέστη, η μπάντα από το Maryland μάς επισκέφτηκε για άλλη μία καυτή rock 'n' roll βραδιά.



Την αυλαία αυτή τη φορά ανέλαβαν να ανοίξουν οι Lucky Funeral. Συνεπείς στην ώρα τους και πάντοτε διασκεδαστικοί οι Αθηναίοι, φρόντισαν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για να ζεστάνουν το κοινό. Μπορεί οι stoner / sludge ήχοι τους να είναι αρκετούς τόνους πιο heavy από αυτούς των headliners, αλλά αυτό δεν έδειξε να ενοχλεί κανέναν. Αντιθέτως, η πλειονότητα του κοινού έδειξε να απολαμβάνει τα βουτηγμένα στη southern βρωμιά και τίγκα στην Sabbath-ιλα κομμάτια τους. Στα τριάντα και κάτι λεπτά που διήρκεσε η εμφάνιση τους προλάβαμε και να groove-αρουμε και να θαυμάσουμε τόσο την απίστευτη μπυροκοιλιά, όσο και τα οπίσθια του frontman της μπάντας. Till next time...

Φίλιππος Αλέκου

Ομολογώ ότι με το τέλος του set των Lucky Funeral μία σκέψη βασάνιζε το μυαλό μου. Αν και πώς θα αντέξω την υπόλοιπη βραδιά. Όχι, αυτό δεν ήταν μομφή προς το συμπαθές ελληνικό συγκρότημα, αλλά η αντικειμενική κατάσταση στην οποία βρισκόμουν μετά από ένα δεκάωρο πρωινής δουλειάς. Όσο εξαιρετικές αναμνήσεις κι αν είχα από την περσινή εμφάνιση των Clutch, ο συνδυασμός κούρασης και ζέστης θεωρούσα ότι θα κερδίσει. Αυτό που δε θυμόμουνα είναι ότι και πέρυσι ο ίδιος ακριβώς συνδυασμός υποχώρησε μπροστά στην ορμή της μουσικής τους. Το ίδιο αποδείχθηκε και φέτος.



Η τετράδα από το Maryland βγήκε στη σκηνή κατά τις 22:30 υπό τους συνήθεις ήχους του "We Need Some Money" του Chuck Brown και των Soul Searchers και υπήρξε ασταμάτητη από τη στιγμή αυτή και για κάτι λιγότερο από δύο ώρες. Το μπάσιμό τους θα μπορούσε να ειπωθεί δυναμικό, αν, εκ των υστέρων, δεν ξέραμε ότι τα πράγματα θα απογειώνονταν ακόμα περισσότερο. Με ένα setlist που, απαλλαγμένο από την περσινή «υποχρέωση» να προωθήσουν το νέο άλμπουμ, έμοιαζε περισσότερο με ένα ισορροπημένο best of από όλη τους την πορεία, κατάφερναν σχεδόν με κάθε τραγούδι να ενθουσιάζουν ένα κοινό που δεν ήθελε παρά μια σπίθα για να εκραγεί σε επευφημίες και όχι μόνο. Μπορεί να μην έπεφτε ούτε καρφίτσα στο 205 της Λιοσίων, αλλά αυτό δεν εμπόδισε κανέναν να καταλαμβάνει με τις κινήσεις του κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου που δημιουργούσε η συνεχής κίνηση των θεατών ως ένα και ενιαίο σώμα. Αντιθέτως, διευκόλυνε τους πιο τολμηρούς που επιδόθηκαν σε ανηλεές crowd surfing.



Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν κάτω, επάνω στη σκηνή οι Clutch ατάραχοι και ιδιαίτερα ο Neil Fallon ως ο ορισμός του cool, έδιναν τη δική τους μεγαλειώδη παράσταση. Πιο δεμένοι και από οπλισμένο σκυρόδεμα, με ένα rhythm section που δεν κάνει εκπτώσεις ούτε στη βαρύτητα και τον όγκο του ήχου του, ούτε όμως και στα ατελείωτα επίπεδα groove, έναν κιθαρίστα που μπορεί να παράγει riff ή να ψυχεδελιάζει τζαμάροντας με την ίδια ευκολία και έναν τραγουδιστή - «ιεροκήρυκα» (copyright του συναδέλφου κ. Αλέκου), η φωνή του οποίου καθηλώνει και η ερμηνεία του δείχνει πώς μπορεί κάποιος να είναι απόλυτος performer και να ζει τα τραγούδια του χωρίς απαραιτήτως να πηδάει σαν κατσίκι ή να ποζάρει στο κοινό.



Η μεγάλη διάρκεια της συναυλίας έκανε απαραίτητα δύο διαλείμματα για εκτεταμένα drum solo, τα οποία όμως ήταν οργανικά δεμένα στη μουσική τους και, για τα δεδομένα τους, αρκετά ενδιαφέροντα, προσφέροντας ταυτόχρονα πολύτιμες στιγμές χαλάρωσης στο συγκρότημα αλλά και τους θεατές. Κάπου εδώ θα πρέπει να τονιστεί η συνεισφορά των τεσσάρων οθονών στα μπαρ του Gagarin, που επιτρέπουν στον κουρασμένο ακροατή να ξαποστάσει με τη μπύρα του, χωρίς να χάσει τα επί της σκηνής τεκτενόμενα.



Δεν υπήρχε εκτέλεση που να μην ήταν εντυπωσιακή, αλλά αναγκαστικά αποκορύφωμα της βραδιάς δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το χιτάκι "Electric Worry", με όλο (μα όλο!) το Gagarin να τραγουδάει το ρεφρέν (και όχι μόνο) και το συγκρότημα να παίζει ευφυώς με τις παύσεις ανάμεσα στα κουπλέ. Ακόμα πιο ευχάριστη ήταν η από καρδιάς ευχαριστία του Fallon προς το κοινό και η απορία εν είδει υπόσχεσης: «Είναι μόλις η δεύτερη φορά που παίζουμε εδώ και δεν ξέρω γιατί δεν το κάναμε τα τελευταία 20 χρόνια. Θα το κάνουμε τα επόμενα 20». Μην τάξεις σε άγιο και παιδί Neil, το νου σου...

Setlist:

Pure Rock Fury
The Mob Goes Wild
Profits Of Doom
50.000 Unstoppable Watts
Struck Down
Power Player
Open Up the Border
The Dragonfly
Child Of The City
Gravel Road
Mice And Gods
Cypress Grove
The Yeti
The Devil And Me
Spacegrass
Electric Worry
One Eye Dollar
-----------------------------------
The Soapmakers
Burning Beard

Κώστας Σακκαλής

Περισσότερες φωτογραφίες:

Clutch:








Lucky Funeral:






  • SHARE
  • TWEET