Dream Evil: «Δεν σχεδιάσαμε ποτέ να γίνουμε ένα «σοβαρό» συγκρότημα»
Ο Peter Stålfors μίλησε στο Rocking με αφορμή το νέο δίσκο των Σουηδών heavy metallers
Μια από τις πιο ευχάριστες και ποιοτικές heavy metal «σταθερές» των τελευταίων 25 χρόνων, οι Dream Evil, επιστρέφουν φέτος μετά από επτά χρόνια δισκογραφικής «σιωπής». Έτσι, με το "Metal Gods" να μας δίνει μια καλή αφορμή, επικοινωνήσαμε με τον μπασίστα τους, Peter Stålfors, ο οποίος και μας μίλησε για όλα όσα αφορούν το παρόν τους.
Επιστροφή για τους Dream Evil μετά από επτά ολόκληρα χρόνια. Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να επιστρέψετε;
Είναι η νέα τάση. Αφήστε τους ανθρώπους να περιμένουν. Όχι, αστειεύομαι. Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Καταρχάς είμαστε λίγο τεμπέληδες, και έχουμε άλλα πράγματα πέραν του συγκροτήματος, όπως καθημερινές δουλειές και οικογένειες. Μετά, πρέπει να υπάρχει έμπνευση για να γράψουμε ένα υπέροχο τραγούδι, δεν είναι απλώς να καθίσουμε και να συνθέσουμε. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα πράγματα πρέπει να υπάρχει η σωστή νοοτροπία. Όλα αυτά χρειάζονται χρόνο. Ας ελπίσουμε ότι θα είμαστε λίγο πιο γρήγοροι με το επόμενο άλμπουμ.
Το νέο σας άλμπουμ ονομάζεται “Metal Gods” και το μυαλό όλων μας πάει κάπου συγκεκριμένα. Γιατί επιλέξατε να ονομάσετε έτσι τη δουλειά σας;
Στην πραγματικότητα δεν ήταν μέλος των Dream Evil που σκέφτηκε αυτόν τον τίτλο. Ήταν ο γείτονας του studio του Fredrik Nordström, Robert Kukla, που σκέφτηκε αυτόν τον τίτλο, καθώς μαζί με τον Jonathan Thorpenberg ξεκινούσαν να γράψουν ένα τραγούδι στο ύφος των Dream Evil για εμάς. Καθώς όλοι στο συγκρότημα πιστεύαμε ότι το “Metal Gods” είναι ένα πραγματικά δυνατό κομμάτι για να τιτλοφορήσει το άλμπουμ, στο τέλος έγινε αυτό. Είχα κάποιες σκέψεις για τον τίτλο και τι θα σκεφτόταν ο κόσμος, αλλά αν ακούσετε τους στίχους είναι ξεκάθαρο ότι δεν αφορά καθόλου τους Dream Evil, αφορά τους metal ήρωές μας.
Αδιαμφισβήτητα, η πρώτη δημιουργική σας δεκαετία ήταν τόσο η πιο παραγωγική όσο και η πιο επιτυχημένη. Από εκεί και πέρα, τι άλλαξε για το συγκρότημα και έπεσαν τόσο πολύ οι δημιουργικοί σας ρυθμοί;
Την πρώτη δεκαετία, τουλάχιστον τα πρώτα 5 χρόνια (1999-2004) είχαμε την αρχική σύνθεση και με τους Gus και τους Snowy που ήθελαν να είναι σε μια μπάντα full time. Οι υπόλοιποι από εμάς δεν ήμασταν πραγματικά έτοιμοι για πλήρη απασχόληση με το συγκρότημα, έτσι τα τρία πρώτα άλμπουμ βγήκαν πολύ γρήγορα. Μετά από αυτό, όταν πήραμε τους Pat, Dannee και Mark, καταλήξαμε σε μια κάπως πιο χαλαρή κατάσταση. Όταν το “United” βγήκε το 2006, ακόμη ήμασταν υπό την επιρροή του Snowy, αν και κατόπιν αποχώρησε από την μπάντα.
Δεν χρειάζεται πραγματικά μια δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ σήμερα
Στην Ελλάδα, οι Dream Evil χαίρουν αρκετής δημοτικότητας, χάρη και στην ύπαρξη του Gus G από τη σύνθεση σας. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια της μπάντας; Κρατάτε ακόμα επαφή με τον Έλληνα κιθαρίστα;
Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ ξεχωριστά, μέχρι τότε παίζαμε διασκευές σε μικρότερους χώρους και δεν κάναμε καθόλου περιοδείες. Έτσι, όταν οι Dream Evil ξεκίνησαν με το “DragonSlayer” και φτάσαμε να περιοδεύσουμε στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν αλήθεια. Εκείνη την εποχή περνούσα πολύ χρόνο με τον Gus, γράφαμε τραγούδια μαζί και πηγαίναμε στα μπαρ του Γκέτεμποργκ διασκεδάζοντας πολύ.
Συνάντησα τον Gus στο Γκέτεμποργκ, όταν οι Firewind ήρθαν μαζί με τους Queensrÿche, τον Νοέμβριο του 2019. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που του μίλησα. Οπότε όχι, δεν διατηρούμε πλέον επαφή. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που άφησε τους Dream Evil, οπότε έχει περάσει πολύς καιρός.
Αυτό που μου έκανε πάντα θετική εντύπωση για το συγκρότημα είναι το γεγονός ότι μπορείς και γράφεις άμεσα και πιασάρικα, χωρίς να χάσεις βάρος ή όγκο. Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο σύνθεσης;
Ευχαριστώ! Όχι, δεν έχουμε πρότυπο για τη σύνθεση τραγουδιών. Τα τραγούδια έρχονται όταν υπάρχει έμπνευση και ο ήχος προέρχεται από τα Studio Fredman και τις εκπληκτικές ικανότητες ως παραγωγός του Fredrik Nordstöm.
Σε σχέση με την εποχή που ξεκινήσατε, πώς κρίνεις την τρέχουσα περίοδο για τα συγκροτήματα της παραδοσιακής metal σκηνής; Πιστεύεις ότι οι συνθήκες είναι καλύτερες ή χειρότερες για ένα συγκρότημα που μόλις ξεκινά το ταξίδι του;
Στις αρχές του 2000 οι μπάντες εξακολουθούσαν να πουλούν άλμπουμ, cd δηλαδή. Και το Spotify δεν υπήρχε. Οκ, οι άνθρωποι κατέβαζαν mp3 από το διαδίκτυο, αλλά εξακολουθούσαν να αγοράζουν άλμπουμ. Και γι' αυτό, αν υπέγραφες τότε ένα συμβόλαιο για άλμπουμ, θα λάμβανες προκαταβολή για ηχογράφηση αλλά και για προώθηση. Στο σήμερα, με τις υπηρεσίες streaming ως κύρια πηγή διανομής μουσικής, τα νέα συγκροτήματα δυσκολεύονται να λάβουν προκαταβολές και υποτίθεται ότι πληρώνουν πολλά και οι ίδιες. Οπότε υποθέτω ότι η κατάσταση αυτές τις μέρες είναι πιο δύσκολη από ό,τι ήταν τότε. Από μια άποψη, δεν χρειάζεται πραγματικά μια δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ σήμερα. Μπορεί ο καθένας να ηχογραφήσει και να το δημοσιεύσει στο Spotify χωρίς δισκογραφική εταιρεία, αλλά στη συνέχεια πρέπει να κάνει τα πάντα μόνος του και είναι δύσκολο να επικοινωνήσεις κάτι αν δεν έχεις διασυνδέσεις.
Το δύσκολο είναι να κρατήσεις τις ισορροπίες εκεί που θέλεις να είσαι
Θα σε πάω 20 χρόνια πίσω με την επόμενη ερώτηση. Θυμάμαι την εποχή που πρωτοκυκλοφόρησε το "Book Of Heavy Metal", αφού ήταν και η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα. Τότε, αυτό που ακούγαμε μπήκε σε συζητήσεις με συγκροτήματα όπως οι Iron Maiden ή οι Iced Earth, ενώ με το "United" – και τη διασκευή σας στο "My Number One" – υπήρχαν άνθρωποι εκτός της metal σκηνής που είχαν μάθει για το σχήμα. Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να έχετε παρόμοιο αντίκτυπο στο νεανικό κοινό σήμερα, και αν ναι, με ποιον τρόπο;
(γέλια) Τότε πρέπει να κάνουμε μια διασκευή ενός τραγουδιού της Taylor Swift ή κάτι τέτοιο. Λοιπόν, η ιστορία πίσω από τη διασκευή του “My Number One” είναι αρκετά αστεία. Ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 2005, έξι μήνες πριν ο Snowy παραιτηθεί. Ο Snowy σκέφτηκε αυτό το υπέροχο τραγούδι και έκανε ένα demo, αλλά μετά συνειδητοποίησε ότι το τραγούδι ήταν σχεδόν ίδιο με το “My Number One”, οπότε σκέφτηκε ότι θα ήταν διασκεδαστικό να ηχογραφήσουμε αυτή τη διασκευή. Και καθώς ο Gus είναι Έλληνας τον προσκαλέσαμε να παίξει το solo στο τραγούδι. Ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά δεν βλέπω σχέδια για διασκευή σε Taylor Swift (γέλια).
Αυτό που πάντα μου άρεσε στους Dream Evil – εκτός από τη χρήση του τίτλου ενός από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του Dio – ήταν πως μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε όλα τα κλισέ του παραδοσιακού metal ήχου προς όφελός σας. Σήμερα, με μπάντες όπως οι Gloryhammer ή οι Alestorm να το παρακάνουν με αυτή την προσέγγιση, πιστεύεις ότι το metal πρέπει να γίνει ξανά πιο «σοβαρό»;
Όχι, καθόλου σοβαρό, καθόλου. Λοιπόν, μπορεί να είσαι πολύ ασόβαρος, όπως και μπορεί να είσαι πολύ σοβαρός, αυτό είναι επίσης γεγονός. Το δύσκολο είναι να κρατήσεις τις ισορροπίες εκεί που θέλεις να είσαι. Οι Dream Evil δεν σχεδίασαν ποτέ να γίνουν ένα «σοβαρό» συγκρότημα, απλά διάβασε τους στίχους μας. Μίλησα με τον Fredrik Larsson των Hammerfall σε ένα πάρτι το περασμένο καλοκαίρι και μου είπε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να γράψουμε λίγο πιο σοβαρούς στίχους, «γιατί είστε καλή μπάντα» είπε. Λοιπόν, νομίζω ότι οι στίχοι στο “Metal Gods” είναι λίγο πιο σοβαροί από τους προηγούμενους δίσκους. Τουλάχιστον σε μερικά από τα τραγούδια.
Ποια είναι τα πλάνα των Dream Evil από εδώ και πέρα; Αναμένεται να κάνετε περιοδεία για το νέο άλμπουμ και αν ναι, υπάρχει περίπτωση να σας δούμε στη χώρα μας;
Ναι, έχουμε μια μικρή περιοδεία στη Σουηδία το φθινόπωρο και επίσης μια περιοδεία στην Αυστραλία που θα ακολουθήσει. Κάποιες εμφανίσεις επίσης περιμένουν επιβεβαίωση. Καθώς είμαστε κάπως τεμπέληδες, δεν κυνηγάμε shows. Αν, λοιπόν, γνωρίζετε κάποιον που διοργανώνει συναυλίες στην Ελλάδα, ζητήστε του να επικοινωνήσει μαζί μας και μπορούμε να συζητήσουμε μια συμφωνία.
Peter, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου…
Ευχαριστώ Σπύρο και Cheers In The Night!