Συνέντευξη: Οδυσσέας Τσάκαλος

Από τον Γιάννη Κοτζιά, 17/02/2011 @ 12:06
Μια ιστορική φιγούρα του ελληνικού rock, ο Oδυσσέας Τσάκαλος, ιδρυτικό μέλος και drummer των ΦΑΤΜΕ και πλέον solo καλλιτέχνης, απάντησε στις ερωτήσεις του Rocking.gr για τo νέο του άλμπουμ, "Εσύ Που Δε Μιλάς", αλλά και για άλλα θέματα. Το "Εσύ Που Δε Μιλάς" κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο και στις 22 Φεβρουαρίου ο Οδυσσέας Τσάκαλος θα το παρουσιάσει στο Σταυρό Του Νότου με εκλεκτούς καλεσμένους.

«Εσύ που δε μιλάς». Πώς θα περιέγραφες το νέο σου άλμπουμ σε αυτούς που δεν το έχουν ακούσει μέχρι τώρα;
Απερίγραπτο... Με την καλή έννοια (γέλια)! Νιώθω ότι αποτύπωσα με πιο σίγουρο και σαφή τρόπο ό,τι έχει «γράψει» μέσα μου. Ό,τι με έχει συγκινήσει, με έχει «ταξιδέψει» ή έχω ζηλέψει. Γι' αυτό έχει τόσο διαφορετικά είδη τραγουδιών μέσα. Ο στίχος, όμως, πιστεύω, τα δένει όλα μεταξύ τους και τα κάνει να φαίνονται «αδελφάκια». Γενικά νομίζω πως είμαι πιο συνειδητός σε αυτό το δίσκο.

Είσαι ικανοποιημένος, λοιπόν, από το αποτέλεσμα; Νιώθεις ότι αποτελεί ένα βήμα εξέλιξης σε σχέση με το αρκετά ενθαρρυντικό ντεμπούτο σου το 2004;
Νομίζω ότι γράφω και τραγουδάω καλύτερα τώρα, αλλά αυτό θα πρέπει να το πει κι ο κόσμος. Μαθητής νιώθω, πάντως, ακόμα, λίγα τραγούδια έχω φτιάξει. Απλά με την πείρα που έχω τόσα χρόνια, ξέρω καλύτερα τι θέλω και πώς να το καταφέρω μέσα στο studio. Με το συνεργάτη μου Κώστα Γιαννίρη, έχοντας αναπτύξει έναν πολύ δυνατό κώδικα επικοινωνίας, ξεκινάμε ενορχηστρωτικά, χωρίς να ξέρουμε που πάμε, αλλά πάντοτε φτάνουμε! Έτσι κι αυτός ο δίσκος ήταν ένα πολύ φευγάτο ταξίδι και είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί πιστεύω ότι αυτό έχει αποτυπωθεί.

Μεσολάβησαν πολλά χρόνια από τότε που κυκλοφόρησες το προηγούμενο άλμπουμ σου. Τι ήταν όλα αυτά που σε ενέπνευσαν περισσότερο αυτό το διάστημα και σε οδήγησαν και πάλι στο studio;
Από το 2002 και μετά άρχισα να γράφω πιο συνειδητά, σα να έχω βρει μια πηγή μέσα μου και πηγαίνω και πίνω... Ε, αυτό που στην αρχή ήταν εξαίρεση, τα τελευταία χρόνια έγινε μεγάλη ανάγκη και το κάνω πλέον πιο συχνά. Φαίνεται πως θέλω να μιλήσω  και τα τύμπανα δεν αρκούσαν. Θέλω να τραγουδάω τα τραγούδια μου. Ξέρω ότι οι ρυθμοί μου είναι αργοί, παρ' όλα αυτά έχω μαζέψει πολλούς στίχους αυτά τα χρόνια και θα είμαι «παρών» πια πολύ πιο συχνά στο μέλλον. Νιώθω ότι αλλάζω ταχύτητα. Τώρα τι γράφω; Την αλήθεια μου... Ό,τι «γράφει» μέσα μου και γίνεται δικό μου και, μετά από μία αδιόρατη επεξεργασία, απαιτεί να ειπωθεί.

Τότε, το 2004, όλα έμοιαζαν διαφορετικά, πιο αισιόδοξα. Η Ελλάδα κινούταν στο ρυθμό των Ολυμπιακών Αγώνων. Πλέον ολόκληρη η χώρα ακροβατεί επικίνδυνα. Πολλά έχουν αλλάξει, το ίδιο και η μουσική βιομηχανία...
Πράγματι, το ένιωθες στον αέρα, μας είχε κατακλύσει το συναίσθημα ότι μπορούμε επιτέλους να γίνουμε το επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος, Μόνο που κάτι ξεχνούσαμε. Όλα τα στραβά μας δεν τα είχαμε διορθώσει, αλλά τα είχαμε κρύψει... κάτω από το χαλί. Τζάμπα μάγκες! Υπερηφανευόμασταν για το Euro και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά το κράτος παρέμενε άθλιο, υπερτροφικό και γεμάτο μίζες, με παιδεία που βασίζεται στην παπαγαλία, ζωή γεμάτη δήθεν lifestyle, υποστηριζόμενη από μια αφασική τηλεόραση, και καλλιτέχνες αυτάρεσκους και βωβούς. Και όλα αυτά με δανεικά! Ε, κάποια στιγμή η φούσκα έσκασε. Μόνο που τα σκάγια πήραν και ανθρώπους που δε φταίνε. Που κάνουν καλά τη δουλειά τους και θα ζοριστεί η αξιοπρέπειά τους. Ήδη η νέα γενιά δε μπορεί να ονειρευτεί το μέλλον της.

Κάτι να μας κρατήσει αισιόδοξους δεν υπάρχει;
Αυτό που πιστεύω είναι ότι από αυτή την κρίση θα βγούμε ταλαιπωρημένοι, μα υγιείς και δημιουργικοί. Δουλειές ωραίες βγαίνουν και θα εξακολουθήσουν να βγαίνουν. Οι δημιουργοί θα βρουν τον τρόπο και ο κόσμος έχει τις κεραίες του όρθιες, η ψυχή δε σταματάει να ζητάει «τροφή». Μια καλή ταινία, ένα καλό βιβλίο ή ένα καλό τραγούδι θα βρει το δρόμο του κι ας έχει διαλυθεί η μουσική βιομηχανία.

Έγινες γνωστός ως drummer των ΦΑΤΜΕ, αλλά πλέον γράφεις και ερμηνεύεις κιόλας. Ποιό ρόλο απολαμβάνεις περισσότερο;
Όλα είμαι εγώ. Είτε παίζω, είτε γράφω, είτε τραγουδάω, τον νταλκά μέσα μου εκφράζω. Ρόλοι στο ίδιο έργο, η ουσία μου.

Καθότι έχεις μεγάλη εμπειρία ως drummer, με ενδιαφέρει η άποψή σου: ποιούς drummer θα έβαζες στη λίστα με τους κορυφαίους όλων των εποχών;
Ε, τώρα τι να σου απαντήσω! Υπάρχουν τόσοι «Θεοί» και τόσοι μάστορες που κάποιους θα αδικήσω. Σου αναφέρω τρεις που αγαπώ πολύ: τον Ringo Star, τον Manu Katché και τον Steve Gadd.

Στη σελίδα σου στο Facebook αναφέρεις ως αγαπημένους διάφορους καλλιτέχνες - από τους Beatles, τους U2 και τον Cohen, μέχρι τους Clash, τους Coldplay και τον Χατζιδάκι. Ποιές ήταν οι κύριες επιρροές σου όταν άρχιζες την καριέρα σου στα τέλη της δεκαετίας του '70;
Από Ελλάδα άκουγα Σαββόπουλο, Χατζιδάκι και λαϊκά τραγούδια αργότερα. Και από ξένα με έχουν καθορίσει οι Beatles και μετά David Bowie, Jimi Hendrix, Bob Dylan, Talking Heads, The Clash και άλλοι πολλοί.

Αν έρθει κάποια στιγμή η κόρη σου και σου πει «μπαμπά, θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική», τι θα την συμβουλέψεις;
Δε θα έρθει (γέλια)! Εύχομαι να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει πραγματικά. Διότι, τότε, αν είναι και δουλευταρού, θα πετύχει ή τουλάχιστον θα περνάει καλά στη ζωή της.

Δύο σπουδαίοι τραγουδιστές οι οποίοι έγιναν αρχικά γνωστοί ως drummer, οι Phil Collins και Dave Grohl, έχουν «δανείσει» τραγούδια τους σε τηλεοπτικά spots. Αν σε προσέγγιζαν, θα έκανες κάτι αντίστοιχο;
Ελπίζοντας ότι θα είναι ωραίο το spot, θα χρηματοδοτούσα και τον επόμενο μου δίσκο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δώσω τραγούδι μου σε διαφήμιση.

Έχεις προγραμματίσει κάποιες live εμφανίσεις για το εγγύς μέλλον;
Θα κάνω μια παρουσίαση του καινούργιου δίσκου μαζί με τα παλαιότερα μου τραγούδια από ΦΑΤΜΕ και απ' το πρώτο άλμπουμ, καθώς και κάποιες διασκευές τραγουδιών που αγαπάω.

Ποιοί θα σε συνοδέψουν πάνω στη σκηνή;
Έχω φτιάξει μια εξαιρετική μπάντα από φίλους μουσικούς και θα συνδράμουν οι Ορφέας Περίδης, Νίκος Ζιώγαλας, Στάθης Δρογώσης και Ευτυχία Μητρίτσα με δικά τους τραγούδια σε μια εορταστική συνεύρεση. Αυτό θα γίνει στις 22 Φεβρουαρίου στο Σταυρό Του Νότου και το περιμένω πώς και πώς!

Γιάννης Κοτζιάς
  • SHARE
  • TWEET