Συνέντευξη: Madball

Το live των Madball μόλις είχε τελειώσει στη Σφεντόνα. Αυτοί και πιο πριν οι Terror είχαν ισοπεδώσει τα πάντα. Όταν ο roadie των Madball άνοιξε την πόρτα του backstage και μου είπε πως ο Freddy ήταν έτοιμος για τη συνέντευξη, ήμουν σίγουρος με βάση τη σκηνική του παρουσία ότι θα συναντούσα έναν εξαντλημένο frontman. Ευχόμουν τότε η συνέντευξη να είχε γίνει πριν τη συναυλία. Αλλά διαψεύστηκα.


Μπαίνοντας στο backstage, και αφού έκατσα στο μικρό και ήσυχο δωματιάκι, μου προκάλεσε έκπληξη το ότι ο Mitts άνοιξε την πόρτα και καθάρισε το τραπέζι για να «έχουμε πιο πολύ χώρο». Μου φάνηκε μια ιδιαίτερα απλή και φιλική κίνηση. Δύο λεπτά αργότερα, η είσοδος του Freddy στο δωμάτιο μου έδωσε να καταλάβω ότι όλα στους Madball λειτουργούν έτσι… απλά και φιλικά. Ίσως ο roadie του είχε ψιθυρίσει ότι κάποιος ισπανόφωνος τον περιμένει για συνέντευξη, όπως μαρτυρά το “Eeeh como estamos, como estamos?” που συνόδευσε την είσοδό του. «Ισπανικά ή αγγλικά;», τον ρώτησα. «Ισπανικά!», μου λέει χαμογελώντας. Φύγαμε…



Για αρχή, μια σχετικά προσωπική ερώτηση που ήθελα να κάνω. Το σήμα σας, η μπάλα, πως ακριβώς προέκυψε;
(Χαμογελά) Αυτή η μπάλα προήλθε πριν από πολλά χρόνια, από ένα παιχνίδι που ήταν δημοφιλές για λίγο καιρό στην Αμερική, αν και πλέον ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Τότε, ο Vinnie Stigma έβλεπε συνεχώς τη διαφήμιση με τη λέξη Madball εδώ κι εκεί και όταν έχανα τον έλεγχο με έπαιρνε στην άκρη και μου φώναζε «Madball, Madball», «μαλώνοντάς» με. Οπότε, ξέρεις, πήραμε το ίδιο σύμβολο, αλλά το κάναμε κάπως πιο «κακό». Το όνομα της μπάντας βγήκε εξ ολοκλήρου από αυτό το παιχνίδι.

Είναι η τέταρτή σας φορά εδώ. Την τελευταία φορά, που ήταν 5 Αυγούστου, το club ήταν γεμάτο. Τότε είχες πει ότι θα ξαναερχόσασταν σύντομα. Πως σας φαίνεται η Ελλάδα;
Ναι, ήταν εντελώς γεμάτο. Κοίτα, η σκηνή της Ελλάδας μας φαινόταν πάντα δυνατή, παρότι είναι η πρώτη φορά που παίζαμε σε ένα club τέτοιου μεγέθους. Ήταν τέλειο. Πολύς κόσμος ήρθε και βέβαια μου αρέσει που, αν και ένα μικρό club δίνει διαφορετική αίσθηση, αισθάνομαι ότι η σκηνή εδώ μεγαλώνει.

Ε εντάξει, δεν είστε και ξένοι πλέον.
(Γέλια) Ναι, το αισθάνομαι αυτό.



Είχα σχεδιάσει να σε ρωτήσω αν ετοιμάζετε καινούριο album, αλλά αυτό το ανακοίνωσες πριν λίγο (σ.σ. στη συναυλία).
Ναι, ναι, είναι αλήθεια.

Οπότε ας προχωρήσω. Επειδή ξέρω ότι έχεις καταγωγή από τη Λατινική Αμερική, ξέρεις σίγουρα ότι έγιναν δύο τρομεροί σεισμοί εκεί πριν λίγο καιρό. Ξέρω ότι οι Madball συμμετείχαν σε φεστιβάλ ενίσχυσης για τους ανθρώπους εκεί. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το τραγούδι “100%” και ειδικά το video clip του. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο για σένα σε αυτές τις χώρες;
Πάντα. Το συναίσθημα όταν παίζουμε εκεί είναι ιδιαίτερο. Το ότι ο κόσμος εκεί περνάει τόσο δύσκολες ώρες με στεναχωρεί πολύ. Και πριν λίγο καιρό ήμουν με τους Agnostic Front στη Νότια Αμερική και τραγουδήσαμε μαζί το “For My Family” και ήταν για αυτούς. Πάντα το συναίσθημα στη Νότια Αμερική είναι απίστευτο.



Λοιπόν, πάμε τώρα στο hip-hop project σου. Πρόσφατα άκουσα και το δεύτερο δίσκο. Πες μου λίγα λόγια για αυτό.
Αυτό ήταν κάτι που ήθελα να κάνω σε όλη μου τη ζωή. Πάντα μου άρεσε αυτή η μουσική, αλλά και η κουλτούρα. Είμαι εκπρόσωπος της σκηνής hardcore, και αυτό με τιμά πολύ, αλλά ταυτόχρονα μου αρέσουν και διάφορα είδη μουσικής. Το hip-hop ήταν πάντα στην καρδιά μου. Θα δούμε. Αυτό το project είναι κάτι ωραίο, διασκεδαστικό, και ο κόσμος έχει ανταποκριθεί θετικά ως τώρα και το αγαπά. Θα δούμε στο μέλλον.

Όπως είναι γνωστό, οι Madball έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν σε συλλογές oi! μουσικής, όπως για παράδειγμα η “A Tribute To The Real Oi!”, συλλογή όπου και διασκευάσατε το “Violence In Our Minds”. Ποια είναι η σχέση των Madball με μουσικές όπως το punk και το oi!;
Ναι, φυσικά. Ξέρεις, όσοι άκουγαν hardcore, πάντα άκουγαν πράγματα από punk και πράγματα από oi!. Είναι διαφορετικά στυλ, αλλά υπάρχει μία σύνδεση εκεί με συγκεκριμένες ομάδες, όχι φυσικά ρατσιστικές. Δεν έχουμε καμία σχέση με το ρατσισμό.

Σε ρωτάω γιατί εδώ τα έχουμε μπερδέψει λίγο.
Όχι όχι, πολιτικά ζητήματα δεν υπήρχαν ποτέ στους Madball. Είμαστε στη Νέα Υόρκη, είμαστε λατινοαμερικάνοι, οπότε ο ρατσισμός για εμάς δεν υπάρχει. Όμως συγκεκριμένες μπάντες, όπως οι The Business, που πάντα ήταν έτσι, δηλαδή μόνο Working Class και μουσική, είναι μια χαρά.



Ποιος θεωρείς ότι είναι ο αγαπημένος σου Madball δίσκος;
Αυτό είναι δύσκολο, ξέρεις, γιατί καθένας από αυτούς αντιπροσωπεύει κάποιες περιόδους της ζωής μας και ο καθένας έχει την ιστορία του. Πιστεύω όμως ότι μεγαλώνουμε σαν άνθρωποι και μεγαλώνει μαζί μας και η μουσική και έτσι αποκτάμε εμπειρία.

Μου έδωσες μια καλή πάσα γιατί ήθελα να σε ρωτήσω αν θα ξαναγράφατε το τραγούδι “Hardcore Still Lives!” σήμερα. Δηλαδή, πιστεύεις πράγματι ότι το hardcore ζει ακόμα;
Φυσικά και ναι! Για αυτό το τραγουδήσαμε και σήμερα.



Και μία τελευταία ερώτηση, για να σε αφήσω να ξεκουραστείς κιόλας. Υπάρχει κάποια συμβουλή που θα έδινες σε κάποιο νέο που προσπαθεί να φτιάξει τη δική του hardcore μπάντα; Φαντάζομαι ότι δεν είναι δυνατόν να γίνεται όλο μόνο από την καρδιά. Για να γίνεις καλύτερος πρέπει να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο, σωστά;
Σίγουρα. Αυτό που πρέπει να ψάξεις είναι το hardcore που θα σε ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους. Κι αυτό δεν είναι εύκολο σε κανένα είδος. Πρέπει να προσπαθήσεις να είσαι αυθεντικός και να το κάνεις με την καρδιά σου. Και να σπουδάσεις τη μουσική. Πρέπει να σπουδάσεις τη μουσική, με την έννοια του να γνωρίζεις τη μουσική. Έχω σπουδάσει τη μουσική hardcore. Πρέπει να ξέρεις τις ρίζες της. Για να κρατηθεί μία μουσική πρέπει να γνωρίζεις όλα αυτά. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Τέλεια. Ολοκλήρωσε αυτή τη συνέντευξη όπως θέλεις.
Μεγάλος σεβασμός σε όλη την Ελλάδα, γιατί ξέρω πως έχει έρθει κόσμος από πολλές και μακρινές πόλεις εδώ σήμερα. Εδώ κρατιέται ένα αίσθημα οικογένειας για εμάς. Ευχαριστούμε πολύ και τα λέμε την επόμενη φορά.


Μάρκος Ρήγας