Soilwork: «Είμαστε συνδεδεμένοι με τη μουσική που αγαπήσαμε ως έφηβοι»

Ο κορυφαίος drummer Dirk Verbeuren, μας μιλά για την επιστροφή στις ρίζες και το πόσο επηρεάστηκε το νέο άλμπουμ από τις προσωπικές τους δυσκολίες

Από τον Νίκο Καταπίδη, 16/10/2015 @ 15:22
Με την κυκλοφορία του "The Ride Majestic" είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Dirk Verbeuren για όλα όσα αφορούν τους Soilwork, πώς καταφέρνουν να είναι τόσο δημιουργικοί, πώς κρατάνε τον ήχο της μπάντας ανέπαφο χωρίς να διστάζουν να πειραματιστούν, καθώς και το πώς οι προσωπικές δυσκολίες και ο χαμός αγαπημένων τους ατόμων επηρέασε τη δημιουργική διαδικασία του νέου δίσκου.

Γεια σου Dirk, χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου, αφού κάθε φορά που μιλάμε με κάποιον από τους Soilwork τυχαίνει αυτός να είναι ο Speed. Τι κάνεις;
Πολύ καλά φίλε, τώρα είμαι στη Σουηδία, παίζουμε σε μερικά φεστιβάλ, ενώ παίξαμε ήδη στην Ουγγαρία και τη Φινλανδία, οπότε περνάμε καλά αυτό τον καιρό.

Φαντάζομαι πως θα είσαι ενθουσιασμένος τώρα που κυκλοφορήσατε νέο δίσκο με τους Soilwork, ο οποίος βγήκε νωρίτερα από το αναμενόμενο, ειδικά αν αναλογιστούμε πως το "The Living Infinite" ήταν ένα διπλό άλμπουμ. Μετά από μια τόσο γεμάτη και φιλόδοξη δουλειά, ποιός ήταν ο στόχος σας για το "The Ride Majestic";
Ξέρεις, μουσικά πάντα προσπαθούμε να κάνουμε κάτι που έχει ενδιαφέρον για μας, επειδή πιστεύουμε πως εάν ακολουθήσουμε την καρδιά μας θα φανεί αυτό και στον κόσμο που θα ακούσει τον δίσκο. Οπότε η ιδέα μας ήταν να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι για το οποίο θα νιώθαμε κάτι το ιδιαίτερο. Τώρα τι ήταν αυτό ακριβώς δεν ξέρω, συνέβη μόνο του, απλά αναθέσαμε στους εαυτούς μας τη δουλειά και βάλαμε ένα χρονοδιάγραμμα, επειδή μερικές φορές είναι καλό να δουλεύεις με την πίεση του χρόνου και να ξέρεις πως μέχρι μια ημερομηνία πρέπει να έχεις αρκετές ιδέες που θα έχουν νόημα. Αυτό κάναμε, και τελικά νομίζω πως προέκυψε κάτι πολύ σπουδαίο.

Όντως το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Νομίζω πως είναι ένα άλμπουμ με αρκετά ακραία προσέγγιση, ωστόσο παραμένει προσβάσιμο και πιασάρικο για τον ακροατή. Προσπαθείτε να κρατήσετε μια ισορροπία μεταξύ της ωμότητας, της ταχύτητας και της μελωδία, ή απλά τα τραγούδια σας βγαίνουν έτσι;
Νομίζω είναι λίγο κι από τα δυο, ξέρουμε ποιοι είναι οι Soilwork και τι προσπαθούμε να κάνουμε, αλλά από την άλλη δεν θέλουμε να κατευθύνουμε πολύ τα πράγματα. Νομίζω πως κάθε κομμάτι προκύπτει από μόνο του, συνήθως έχουμε και επιπλέον κομμάτια, αυτή τη φορά ολοκληρώσαμε δεκαπέντε, εγώ ηχογράφησα τύμπανα για δεκαέξι αλλά δεν νομίζω πως γράφτηκε κάτι άλλο γι' αυτό το κομμάτι πέραν των τυμπάνων. Έχουμε πάντως κάποια έξτρα τραγούδια ώστε όταν ολοκληρώνουμε τον δίσκο να μπορούμε να δουλέψουμε τη ροή και την αίσθηση που αφήνει όταν το ακούς, επειδή κάποια κομμάτια κυλάνε καλύτερα το ένα μετά το άλλο, ενώ κάποια άλλα όχι, οπότε θέλουμε πάντα να έχουμε διαθέσιμες επιλογές. Όσον αφορά στην ισορροπία μεταξύ μελωδίας και επιθετικότητας, είναι μια αρκετά λεπτή γραμμή για τους Soilwork, ειδικά τώρα με τόσα άλμπουμ στον κατάλογό μας και όλα τα διαφορετικά πράγματα που έχουμε δοκιμάσει. Μετά από τόσα χρόνια έχουμε μια καλή αίσθηση του τι λειτουργεί για μας, ενώ ταυτόχρονα πάντα προσπαθούμε να σπρώχνουμε τα όρια του ήχου μας, όπως είπες και συ υπάρχουν αρκετά ακραία στοιχεία και στις δυο κατευθύνσεις σ' αυτόν τον δίσκο.

Soilwork

Υπάρχουν πολλά καθαρά φωνητικά στο "The Ride Majestic", με μερικά πολύ πιασάρικα ρεφρέν, κάτι που μου δίνει την αίσθηση πως υπάρχει μια pop επιρροή σε κάποια κομμάτια. Πιστεύεις πως αυτό είναι κάτι που μπορεί να ξενίσει μερίδα του κόσμου που περιμένει κάτι πιο ακραίο από σας;
Μπορεί! Την ίδια στιγμή όμως πιστεύω πως εάν ήμουν ένας εξωτερικός παρατηρητής και άκουγα Soilwork, η μελωδία ήταν πάντα πολύ σημαντικό στοιχείο για τη μπάντα από το ξεκίνημά της και ειδικά αφότου ο Bjorn άρχισε να τραγουδά με καθαρά φωνητικά στο "A Predator's Portrait", νομίζω πως ο κόσμος περιμένει να ακούσει δυνατές μελωδίες από μας. Έχεις ένα δίκιο πάντως, και είναι αλήθεια πως όλοι μας είμαστε επηρεασμένοι από διαφορετικά είδη μουσικής, ωστόσο θεωρώ πως όντως πρόκειται για έναν δίσκο μελωδικού death metal που σε κάποια κομμάτια ή σημεία τους σε πάνε πίσω στις παλιές εποχές, οπότε αυτό το στοιχείο είναι ακόμη εδώ. Το θέμα είναι πως εάν σε κάποιον δεν αρέσουν τα μελωδικά φωνητικά, πιθανότατα δεν μας ακούει ούτως ή άλλως! (γέλια)

Εστιάζοντας στο παίξιμό σου, συνεχίζει να είναι εξαιρετικά δημιουργικό και ποικίλο, το οποίο με κάνει να αναρωτιέμαι, συνθέτεις τα μέρη σου μαζί με τους υπόλοιπους ή σου δίνουν κάποια απλοϊκά ρυθμικά μέρη και στη συνέχεια δημιουργείς εσύ τα δικά σου βασιζόμενος στο feeling κάθε κομματιού;
Ω, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Εξαρτάται, για κάποια κομμάτια μου δίνουν κάποια πιο σύνθετα μέρη, ο Bjorn και ο David έγραψαν το μεγαλύτερο μέρος του υλικού, ο Sylvain έγραψε ένα κομμάτι κι εγώ άλλο ένα το οποίο περιλαμβάνεται στην ιαπωνική έκδοση, ο Bjorn και ο Sylvain συνήθως προγραμματίζουν πιο σύνθετα τύμπανα, ενώ ο David πιο απλοϊκά, κάτι βασικό για να μπορεί να παίξει από πάνω τα riff του, συνήθως είναι ένας ίδιος ρυθμός για τέσσερα λεπτά. Με τα τραγούδια του David λοιπόν έχω συνήθως μεγαλύτερη ελευθερία ώστε να αλλάξω τα πάντα, ενώ και με τα κομμάτια των υπολοίπων μπορεί να δοκιμάσω κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαν προγραμματίσει και τελικά να τους αρέσει πολύ περισσότερο. Έχει πλάκα να ανταλλάσσουμε αρχεία και μετά να βρισκόμαστε όλοι μαζί, να παίζουμε και να δουλεύουμε τα κομμάτια, αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να πειραματιστούμε αρκετά.

Από το ξεκίνημά μου στη μπάντα, πάνω από δέκα χρόνια πλέον, πάντα είχα μεγάλη ελευθερία στο να δοκιμάζω πράγματα, κάτι μπορεί να ταιριάζει, κάτι όχι αλλά έχω τη δυνατότητα να δείξω τις δυνατότητές μου. Με τα χρόνια αυτό που έμαθα είναι να βρίσκω τη θέση μου στα κομμάτια, πάρε για παράδειγμα το "Father And Son, Watching The World Go Down", έχει πολύ απλά ντραμς και αυτό ήθελα να πετύχω, δεν ήθελα να το κάνω πιο περίπλοκο επειδή μου αρέσει το τεχνικό παίξιμο, νομίζω πως το κομμάτι χρειάζεται μια γερή βάση και μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Αντίθετα, σε κομμάτια όπως το "Alight In The Aftermath" γίνεται πανηγύρι με τα τύμπανα, με τρελά πράγματα καθ' όλη τη διάρκεια του κομματιού, οπότε πρέπει να βρίσκω έναν τρόπο να παίζω κάτι που να ταιριάζει σε κάθε τραγούδι και αυτό προσπαθώ να κάνω.

Όντως, αυτό φάνηκε πραγματικά από το πρώτο κιόλας άλμπουμ που έκανες με τους Soilwork, το "Stabbing The Drama"!
Ναι όντως! (γέλια)

Soilwork - The Ride Majestic

Πώς ήταν η συνεργασία με τον Markus Wibom για πρώτη φορά στο μπάσο; Πόσο διαφορετικό ήταν για σένα σε σχέση με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις έχοντας τον Ola να σε συμπληρώνει στο rhythm section;
Η αλήθεια είναι πως δεν έπαιξε στο δίσκο, όλο το θέμα με τον Ola έγινε λίγο πριν να μπούμε στο στούντιο και πήραμε τον χρόνο μας για να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε ποιό θα ήταν το κατάλληλο άτομο για να πάρει τη θέση του Ola, αφού ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της μπάντας, είχε μεγάλη προσωπικότητα και ήταν πολύ ευχάριστος στην παρέα, οπότε δεν το πήραμε ελαφρά να τον αντικαταστήσουμε. Δεν σκεφτήκαμε απλά ποιός είναι καλός μπασίστας, θέλαμε κάποιον που να μπορούμε να κάνουμε καλή παρέα, μας πήρε λίγο καιρό μέχρι να σκεφτούμε τον Markus και να το κανονίσουμε μαζί του, να τον δοκιμάσουμε καθώς δεν ξέραμε πως ήταν το παίξιμό του το οποίο εν τέλει είναι φανταστικό, αυτό όμως δεν το ξέραμε εξαρχής. Οπότε, για να το συνοψίσω, καταλήξαμε στο στούντιο χωρίς μπασίστα, είχαμε μια αχνή ιδέα για το ποιόν θα επιλέγαμε, οπότε ο David και o Sylvain έπαιξαν το μπάσο σε κάποια κομμάτια.

Υπάρχει κάποιο concept στον δίσκο; Τι σημαίνει το "The Ride Majestic";
Λοιπόν, για να το συνοψίσω, βασικά μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο, το τέλος της ζωής και πώς να αντιμετωπίσεις το γεγονός ότι όλα τελειώνουν κάποια στιγμή. Είναι ένα δίλημμα για σχεδόν κάθε άνθρωπο εκεί έξω νομίζω, και τελευταία αντιμετωπίσαμε πολλούς θανάτους και σοβαρές ασθένειες στο κοντινό μας περιβάλλον, κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του δίσκου. Αυτά τα πράγματα σε κάνουν να σκεφτείς πολύ και σε οδηγούν σε καταστάσεις που πολλές φορές δεν νιώθεις άνετα να αντιμετωπίσεις, οπότε πήραμε όλη αυτή την πίεση όντας ούτως ή άλλως στη διαδικασία δημιουργίας του δίσκου και μην έχοντας τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι, απλά προσπαθήσαμε να το σκεφτούμε και να το εκφράσουμε, οπότε ο δίσκος συνολικά είναι μια έκφραση αυτών των συναισθημάτων. Όλη η ατμόσφαιρα, πολλές σκέψεις και ενδοσκοπήσεις για τον θάνατο, όταν χάνει κανείς τους κοντινούς του ανθρώπους και πώς αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν στις καρδιές και το μυαλό μας καθημερινά, αυτό είναι πάνω κάτω το "The Ride Majestic", είναι η ζωή, τόσο όμορφη και ταυτόχρονα πολύ εύθραυστη και μπορεί να τελειώσει πριν να το καταλάβεις οπότε πρέπει να την απολαμβάνεις όσο είναι ακόμη εδώ.

Γιατί υπάρχουν δύο κομμάτια με τον ίδιο τίτλο στο άλμπουμ;
Χαχα! Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, αυτό που ξέρω είναι πως η ιδέα για τον τίτλο του δίσκου ήταν λίγο διαφορετική αρχικά αλλά πάνω κάτω ήταν το "The Ride Majestic", προέκυψε αρκετά νωρίς, νομίζω ο David το σκέφτηκε και ο Bjorn το λάτρεψε, το συζήτησαν και είχαν αυτή την ιδέα, πριν να αρχίσουμε να έχουμε θανάτους στο κοντινό μας περιβάλλον, ήδη είχαμε πάει προς αυτή την κατεύθυνση, το concept υπήρχε από πριν.

Νομίζω πως αυτό που έγινε τελικά ήταν πως ο David και o Bjorn έγραψαν ο καθένας από ένα κομμάτι με τον τίτλο "The Ride Majestic" (γέλια), αυτό που πιστεύω είναι πως αυτό ήταν το όραμα του καθενός για τον ήχο του δίσκου, ο Bjorn το χαρακτήρισε ως το soundtrack του περάσματος στην «άλλη μεριά» και για μένα το πρώτο κομμάτι στον δίσκο είναι το όραμα του Bjorn για όλο το άλμπουμ, ενώ το έβδομο είναι η οπτική του David, οπότε αποφάσισαν να το κρατήσουν έτσι αφού όλη η ιδέα φαίνεται δεμένη τελικά.

Γενικά το άλμπουμ έχει μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα, σε σημεία έχει μια σχεδόν black metal αισθητική, όπως για παράδειγμα στο "The Phantom". Πιστεύεις πως αυτή είναι μια πλευρά του ήχου των Soilwork που πρέπει να εξερευνηθεί περισσότερο;
Θα το ήθελα πολύ, είμαι μεγάλος οπαδός του black metal και ξέρω πως και οι υπόλοιποι το λατρεύουν, σε όλους αρέσουν κάποιες μπάντες, ο Sven έπαιζε σε κάποιες black metal μπάντες πριν να μπει στους Soilwork και εγώ έχω συνεργαστεί με αρκετές όπως οι Satyricon, οι Naglfar, ενώ έχω κάνει και κάποια λιγότερο γνωστά project, αρκετά για να πω την αλήθεια. Ξέρω ότι ο Bjorn και ο David είναι μεγάλοι fan των Dissection, ήταν μια επιρροή στο ξεκίνημα των Soilwork, οπότε είμαστε ακόμη συνδεδεμένοι με αυτά που αγαπήσαμε όταν ήμαστε έφηβοι και αυτό πάει πίσω και στα πρώτα άλμπουμ, ακόμη και τα demo των Soilwork. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να παραμείνει κομμάτι της μουσικής μας, γι’ αυτό βλέπεις και αυτή την πρόοδο στα τελευταία τρία άλμπουμ, υπάρχουν πολύ πιο έντονα κομμάτια και ακραίο drumming, επειδή λέω συνέχεια στα παιδιά και ειδικά τα τελευταία χρόνια ότι είμαστε μια melodic death metal μπάντα, όχι απλά μια metal μπάντα (το οποίο είμαστε μερικές φορές), αλλά το κομμάτι του death metal είναι πολύ σημαντικό. Για μένα αυτό είναι κάτι που αγαπώ πραγματικά και οι υπόλοιποι έχουν ξαναγαπήσει τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, όπως προείπα αυτός ο δίσκος έχει να κάνει βασικά με τον θάνατο, σχετίζεται με τη ζωή και όταν μιλάς για ζωή μιλάς και για θάνατο, οπότε είναι ένα death metal άλμπουμ με όλη τη σημασία της λέξης, φυσικά και το black metal είναι στενά συνδεδεμένο με αυτό.

Dirk Verbeuren (Soilwork)

Σ' αυτόν τον δίσκο τα πλήκτρα έχουν έντονη παρουσία, είχε ο Sven Karlsson πιο ενεργή παρουσία στη σύνθεση του "The Ride Majestic"; Μου είχαν λείψει τα πλήκτρα στα τελευταία άλμπουμ, οπότε είναι μια ευχάριστη αλλαγή αυτή.
Το ενδιαφέρον είναι πως ο Sven δεν έγραψε κομμάτια γι' αυτόν τον δίσκο και είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που συμβαίνει αυτό! (γέλια) Νομίζω πως έχει να κάνει περισσότερο με τη μίξη, προσπαθούμε να βρούμε μια ισορροπία για το που θα κάθονται τα πλήκτρα στη μίξη και ξέρω πως συνεργάστηκε για παράδειγμα με τον Sylvain στο "Alight In The Aftermath" όπως και με τον David σε μερικά κομμάτια, μαθαίνουμε όλο και καλύτερα το πώς να μην μένει ο Sven στο παρασκήνιο επειδή είναι πραγματικά ένας εξαιρετικός μουσικός και το υλικό που γράφει και παίζει είναι απίστευτο, δεν ξέρω πολλούς που να μπορούν να παίξουν αυτά που παίζει με τέτοια ευκολία. Πιστεύω πως νιώθει άνετα να είναι λίγο στο background μερικές φορές, οπότε εμείς πρέπει να τον βγάζουμε από το καβούκι του και του λέμε «έι, ίσως μπορούμε να ντουμπλάρουμε αυτό το κιθαριστικό σόλο με τα πλήκτρα» και έτσι να έχει πιο ενεργή παρουσία, όπως και σε αυτόν τον δίσκο. Μ' αρέσει αυτό, είναι ωραίο να μπορείς να τον ακούς πραγματικά (γέλια).

Κυκλοφορήσατε και το "Live In The Heart Of Helsinki" πρόσφατα, πώς ήταν η όλη εμπειρία; Είναι περισσότερη πίεση για σένα να παίζεις γνωρίζοντας ότι η εμφάνιση βιντεοσκοπείται;
Ναι, δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν! (γέλια). Ωστόσο, πρέπει να το διασκεδάζεις, προσωπικά αυτό που έμαθα όσο περνάνε τα χρόνια είναι πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν κάνεις μερικά λάθη και δεν είναι τα πάντα τέλεια, αυτό που μετρά για μένα είναι να δίνω το 100% κάθε βράδυ, να βγαίνω στη σκηνή και να τα δίνω όλα, επειδή όσο και καλός να είσαι, όσο και συχνά να εξασκείσαι, ό,τι κι αν κάνεις, κάποιες μέρες είναι καλές και κάποιες όχι και τόσο. Πιστεύω πως δεν γίνεται κάτι για να το αλλάξεις αυτό, οπότε το έχω ενστερνιστεί εδώ και κάποια χρόνια και δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν δεν είναι μια τόσο καλή βραδιά για μένα ή το παίξιμό μου δεν είναι όσο καλό ξέρω ότι μπορεί να ναι σε μια καλή βραδιά, όπως και να χει δίνω το 100% και κάνω το καλύτερο δυνατό για να δώσω ένα καλό σόου. Αυτή ήταν και η προσέγγισή μου για το DVD, φυσικά υπάρχουν οι κάμερες εκεί και έχεις μόνο μια ευκαιρία να το κάνεις σωστά. Διάβασα στο ίντερνετ «γράψατε διάφορα σόου και απλά διαλέξατε τις καλύτερες εκτελέσεις», αυτό δεν είναι καθόλου αληθές, βιντεοσκοπήσαμε μόνο αυτή την εμφάνιση και ο ήχος που ακούς είναι από εκεί, αυτό είναι όλο.

Δεν είχαμε δεύτερες ευκαιρίες, οπότε υπήρχε μια πίεση από αυτή την άποψη. Ωστόσο ξέραμε πως ότι είναι να γίνει θα γίνει και προσπαθήσαμε να κάνουμε το καλύτερο, το σημαντικότερο για μας ήταν να περάσουμε καλά και να παίξουμε κομμάτια από όλο τον κατάλογο των Soilwork, όπως είπα πριν ακόμη νιώθουμε σύνδεση με τις πρώτες δουλειές μας, είναι ακόμη σημαντικές για μας, δεν θέλουμε να τις αφήσουμε πίσω μας και να πούμε πως «ήμασταν νέοι και άπειροι». Κοίτα, εγώ και τα περισσότερα πλέον μέλη των Soilwork δεν ήμασταν καν μέλη της μπάντας τότε αλλά ακόμη νιώθουμε ότι αυτή η περίοδος ήταν εξίσου σημαντική με ότι ακολούθησε και γι' αυτό το setlist πάει από το "Steelbath Suicide" μέχρι και το "The Living Infinite".

Φαίνεται πάντως πως διανύετε μια ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο, ενώ και η δημοτικότητά σας ανεβαίνει, η μουσική βέβαια γίνεται ολοένα και πιο σύνθετη και progressive. Ποιό είναι λοιπόν το επόμενο βήμα για τους Soilwork;
Χαχα, αυτή είναι μια σπουδαία ερώτηση!(γέλια) Δεν ξέρω αυτή τη στιγμή για να 'μαι ειλικρινής, νομίζω αυτό που μετράει είναι να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε και να παραμείνουμε αληθινοί με τους εαυτούς μας. Δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τίποτα όπως σου είπα και πριν, πρέπει να ακολουθούμε την καρδιά μας όταν γράφουμε μουσική και υπάρχουν πολλές κατευθύνσεις να ακολουθήσουμε. Για μένα, αφού τελειώσουμε την περιοδεία σε ένα-ενάμιση χρόνο πρέπει να συναντηθούμε και να δούμε τι θα κάνουμε, πού είμαστε ο καθένας ξεχωριστά στη ζωή του. Προσωπικά σκοπεύω να συνεισφέρω με περισσότερα κομμάτια, έγραψα ένα για το "The Ride Majestic" και ένα για το "The Living Infinite", το πρώτο κατέληξε στην ιαπωνική έκδοση και το δεύτερο στο EP που κυκλοφορήσαμε στην Ασία. Θα ήθελα να συνεισφέρω περισσότερο στο μέλλον, με περισσότερα κομμάτια, πιο πολλές ιδέες, ελπίζω το στυλ μου να ενσωματωθεί περισσότερο στον ήχο των Soilwork, αυτή είναι η προσωπική μου ιδέα. Οπότε θα προσπαθήσω μια στο τόσο όποτε έχω μια ιδέα να καθήσω να τη γράψω και να την ηχογραφήσω όσο είμαστε σε περιοδεία ή στο ενδιάμεσο διάστημα, ώστε όταν πάμε στο στούντιο να προσφέρω κι εγώ τις δικές μου ιδέες. Πάντα έγραφα υλικό, από τις πρώτες μέρες των Scarve πίσω στα '90s και δεν το έχω κάνει τόσο τελευταία με τις μπάντες που ήμουν οπότε θα ήθελα να επανέλθω σε αυτό.

Soilwork

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Night Flight Orchestra με τον Speed στα φωνητικά, πιστεύεις πως έχει επηρεάσει τον τρόπο που τραγουδά στους Soilwork αυτό το project;
Σίγουρα τον έχει κάνει να τραγουδά καλύτερα, γιατί μου είπε ότι τραγουδά συνέχεια ακόμη και όταν δεν κάνει κάτι με τους Soilwork, παραμένει απασχολημένος είτε γράφοντας μουσική είτε συμμετέχοντας σε συναυλίες και με τους Night Flight Orchestra. Τον τελευταίο χρόνο έχει κάνει πολλές συμμετοχές σε δίσκους, το οποίο θεωρώ πως είναι καλό γι' αυτόν γιατί και τα φωνητικά είναι όπως τα τύμπανα, πρέπει να εξασκείσαι εάν θες να παραμείνεις καλός και να βελτιωθείς περισσότερο. Η συμμετοχή του σ' αυτό το project τού δίνει ιδέες, και ο David μου είπε πως οι Νight Flight Orchestra είναι μια καλή διέξοδος αλλιώς πιθανότατα θα έπρεπε να έχουμε περισσότερο soft υλικό στους Soilwork, αφού αυτή η πλευρά τους είναι αρκετά μεγάλο κομμάτι του εαυτού τους. Νομίζω πως είναι γενικά καλό αυτό αφού οι Soilwork είναι μια melodic death metal μπάντα, πρέπει να είναι ακραίοι, heavy και με ανεβασμένες ταχύτητες κάποιες φορές, «in your face», φυσικά έχουμε και πιο απαλές ατμόσφαιρες, αλλά για μένα προσωπικά δεν πρέπει να αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο σε έναν δίσκο των Soilwork, πρέπει να είναι ένα κομμάτι αλλά όχι το βασικό.

Ίσως στο παρελθόν να υπήρχε μεγαλύτερος συμβιβασμός κάποιες φορές και είχαν αρχίσει να λείπουν από τον κόσμο όλες οι αρμονίες στις κιθάρες και το τρελό drumming, οπότε τα αφήσαμε λίγο πίσω μας αυτά και είπαμε «λοιπόν, είμαστε μια death metal μπάντα, ας κάνουμε αυτό που αγαπάμε και ας του δώσουμε να καταλάβει, ας μην ανησυχούμε για το αν θα έχουμε χιτάκι για το ραδιόφωνο ή επιτυχημένο βίντεο κλιπ, ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και ας είμαστε ο εαυτός μας». Φαίνεται πως ο κόσμος ανταποκρίθηκε ζεστά σε αυτό, νιώθουν την ειλικρίνεια, νιώθουν πως αυτό βγαίνει από την καρδιά μας, οπότε τα πράγματα οδεύουν σε μια καλή κατεύθυνση όσον αφορά την ανταπόκριση του κοινού.

Τόσα χρόνια έχουν περάσει από την «έκρηξη» της περίφημης σκηνής του Gothenburg, και ακόμη παραμένουν στο προσκήνιο κυρίως οι In Flames, οι Dark Tranquility και οι Soilwork, δυσκολεύομαι όμως να σκεφτώ κάποιους άλλους νέους καλλιτέχνες στη σκηνή. Γιατί πιστεύεις πως έγινε αυτό; Μήπως επειδή η μόδα έχει μετακινηθεί στο Orebro και τη vintage rock σκηνή;
Ναι είναι πιθανό, νομίζω το όλο ζήτημα με τις διάφορες σκηνές είναι πως υπάρχει ένα περιορισμένο κοινό που τις ακολουθεί και όταν ξεκινήσουν μερικές μπάντες να κάνουν το ίδιο πράγμα επηρεασμένες από τον ήχο της σκηνής αυτής, τα πράγματα αρχίζουν να ξενερώνουν, το ίδιο έγινε και με το death metal, το ίδιο με το black metal, όταν γίνεται δημοφιλές τότε ξεφυτρώνουν όλες αυτές οι μπάντες που είναι ενθουσιασμένες με τον ήχο και απλά τον αντιγράφουν λόγω του ενθουσιασμού τους, αλλά δεν είναι απαραίτητα τόσο ιδιαίτερες όπως αυτές που καθιέρωσαν τον ήχο και έθεσαν τα θεμέλιά του, όπως οι At The Gates, προφανώς και οι In Flames και οι Dark Tranquility, οι Soilwork ήρθαν λίγο αργότερα αλλά ήταν ακόμη το ξεκίνημα του όλου πράγματος.

Οπότε πιστεύω πως αυτό είναι ένα ζήτημα, ξέρεις η μουσική χρειάζεται πάντα ανανέωση. Τώρα αυτό μπορεί να σημαίνει να γυρίζεις πίσω στο παρελθόν όπως με το occult rock των '70s και να το ενσωματώνεις με έναν διαφορετικό τρόπο, ή κάτι εντελώς διαφορετικό, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να προχωράς μπροστά. Υπάρχουν κάποιες πολύ καλές melodic death metal μπάντες όπως οι Insomnium και οι Scar Symmetry που έχουν κυκλοφορήσει πολύ καλές δουλειές αλλά δεν ξέρω νέες μπάντες που να έχουν προσφέρει κάτι διαφορετικό και νομίζω αυτό είναι το βασικό όταν είσαι σε μια μπάντα, πρέπει να συνειδητοποιείς πως σε κάποιο σημείο πρέπει να ξεπερνάς τις επιρροές σου και να παίρνεις κάποια ρίσκα, να κάνεις κάτι που ίσως μερικοί το μισήσουν, αλλά τουλάχιστον θα κάνεις κάτι διαφορετικό, αυτό είναι που δίνει μια βάση στην ύπαρξή σου στο μουσικό κόσμο.

Ποιοί είναι οι ντράμερ που επηρέασαν περισσότερο το στυλ και το παίξιμό σου; Θα μπορούσες να μας πεις ποιοί σύγχρονοι ντράμερ ξεχωρίζουν κατά τη γνώμη σου;
Φυσικά! Λοιπόν, οι πρώτες μου επιρροές προέρχονται από την pop μουσική και από την παλιά hip-hop, σκέφτομαι τον Prince, οτιδήποτε ήταν στο ραδιόφωνο στα μέσα του '80, ήμουν μεγάλος fan όλου αυτού του ήχου. Μετά ήταν οι Run-D.M.C., οι Public Enemy που έχουν πολλά sampled τύμπανα, αλλά πάντα μου άρεσαν οι ρυθμοί σε αυτές τις μπάντες. Αργότερα, όταν άρχισα να ακούω death metal και thrash ήταν φυσικά τύποι όπως ο Dave Lombardo, o Donald Tardy από τους Obituary, αυτοί ήταν οι βασικοί metal ντράμερ αλλά επίσης άκουγα Chad Smith και τον Tim Alexander των Primus, όπως και πολύ ηλεκτρονική μουσική που ακούω ακόμη και τώρα, κυρίως προγραμματισμένα τύμπανα. Οπότε η επιθυμία μου να γίνω ντράμερ προήλθε από πολλές διαφορετικές μεριές, αν και θα έλεγα πως ο Dave Lombardo είναι αυτός που με έκανε να πω «θέλω να γίνω σαν αυτόν» (γέλια). Τώρα για σύγχρονους παίκτες, ο Krimh που έχει παίξει σε διάφορες μπάντες θεωρώ πως είναι εξαιρετικός, ο Kevin Foley των Benighted που έχει παίξει κι αυτός σε διάφορα συγκροτήματα. Πρόσφατα είδα τον James Stewart με τους Vader, φοβερός death metal drummer. O Mario των Gojira που ξεκίνησε περίπου την ίδια περίοδο με μένα είναι πιστεύω απίστευτος, μοναδικός στο παίξιμό του. Αυτοί είναι που μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή αλλά όπως είπα σίγουρα ξεχνάω πολλούς, υπάρχουν πολύ καλοί παίκτες τόσο στο χώρο του metal όσο και εκτός αυτού, αλλά θα παραμείνω στη metal σκηνή (γέλια).

Soilwork

Είμαι σίγουρος πως αν σου έδιναν ένα ευρώ κάθε φορά που σε ρωτάνε κάτι ανάλογο θα ήσουν εκατομμυριούχος, αλλά οφείλω να σε ρωτήσω όπως και να 'χει. Πότε θα παίξετε στην Ελλάδα; Ο κόσμος εδώ σας περιμένει!
(Γέλια) Το ξέρω ρε φίλε! Εάν ήταν στο χέρι μου θα είχαμε ήδη παίξει πολλές φορές εκεί! Είμαι φίλος με τον Γιώργο (Κόλλια) των Nile, είναι φοβερός τύπος και μου ‘χει πει «πρέπει να έρθετε προς τα μέρη μας» και θα το ήθελα πολύ, αλλά η πραγματικότητα είναι πως είναι δύσκολο, όταν είσαι σε μια μπάντα έχεις να κάνεις με τόσα πράγματα, αναγκαστικά το αφήνεις στα χέρια του booking agent και των promoter να κανονίσουν τις συναυλίες, γιατί δεν έχουμε ούτε τους πόρους ούτε το χρόνο να κλείνουμε μόνοι μας τις εμφανίσεις μας τώρα πια, τρέχουν τόσα πράγματα πλέον που αν το κάναμε αυτό δεν θα γράφαμε δίσκους και ξέρω πως μετρά πολύ και η σχέση που έχουν οι booking agents με τους promoters οπότε το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε είναι να τους πούμε πως θέλουμε να παίξουμε σε μια χώρα και αν μπορούν να το κανονίσουν. Μερικές φορές βρίσκεις αντίσταση σ' αυτό, άλλες φορές προσπαθούν αλλά δεν γίνεται γιατί τα χρήματα δεν είναι αρκετά, ή ο agent δεν μπορεί να βρει κάποιον αξιόπιστο promoter που να μπορεί σίγουρα να οργανώσει σωστά ένα καλό show σαν αυτό που θέλουμε να δώσουμε στο κοινό. Όπως σου είπα θέλω πολύ να έρθουμε επειδή δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα, οι γονείς και οι φίλοι μου έχουν έρθει και ξέρω πως είναι μια πολύ όμορφη χώρα, θα ήταν τέλειο να έρθουμε προς τα κει και να απολαύσουμε τη χώρα και φυσικά να παίξουμε για τους Έλληνες φίλους μας, οπότε ελπίζω να το καταφέρουμε σύντομα!

Σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, εύχομαι τα καλύτερα για το νέο άλμπουμ και ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά.
Εγώ ευχαριστώ, τα λέμε σύντομα!
  • SHARE
  • TWEET