Rocking Raccoon - Beam Me Up Scotty
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 24/10/2011 @ 16:15
Αποψάρα 26
24 Οκτώβρη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Πιθανότατα όχι, γιατί θέλω να πιστεύω πως είστε νορμάλ άτομα και όχι τίποτα ψυχωτικά καταναλωτικά ζόμπι, ή οι υπεύθυνοι μάρκετιν ή πέντε χρονών. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο λοιπόν, είμαστε λέει σε περίοδο Χριστουγέννων. Ναι, το ξέρω, ένα δίμηνο πριν. Το κουτάκι της κοακόλας που αγόρασα χθες όμως είχε άλλη άποψη. Εκτός αν ήταν περσινό. Τότε έχω μεγαλύτερα προβλήματα απ' ότι νόμιζα. Τελοσπάντων, δεν είναι μόνο τα αναψυκτικά που προσπαθούν να πασάρουν το ψευτοχαρμόσυνο νεό από τώρα. Στάμπαρα ήδη καμπανοειδή κουτάκια φερέροροσε, υπάλληλους παιχνιδάδικων με αυτιά ξωτικίσια και προφανώς ειδικές συλλογές με χριστουγεννιάτικη μουσική.
Κάθε χρόνο, όλο και κάποιος θα επικαλεστεί το πνεύμα των χριστουγέννων για να κάνει το κομμάτι του, να πάρει τον μποναμά του και το μπόνους των εορτών. Προς το παρόν μετράμε τον Scott Weiland, του οποίου ο δίσκος στρημάρει ήδη, ενώ οι πιο «εναλλακτικοί» θα περιμένουν το χριστουγεννιάτικο κομπιλέησιο από She & Him. Bέβαια, ο ξεκάθαρα εναλλακτικός θα έβαζε να παίζει Γαϊτάνος, αλλά τι ξέρω εγώ; Τώρα να πω την αλήθεια, αν έπρεπε σώνει και καλά να ακούσω χριστουγεννιάτικα, της δίδας Deschanel η φωνή δε θα μου προκαλούσε τη συνηθισμένη αηδία και αγανάκτιση, άσε που θ' άρεσε και στη μάνα μου. Βασικά, δε με νοιάζει ποιος θα τραγουδάει, αρκεί να γλιτώσω από τους Τζορτς Μάηκλς και τις Μαράηα Κάρεηζ του κόσμου αυτού. Αυτά τα άτομα πήραν το Πνεύμα των Χριστουγέννων και το μετέτρεψαν στο Αδηφάγο Τέρας του Επαναλαμβανόμενου Σκουπιδοπόπ. Και μη γυρίσει κανείς και μου πει «μα, μου, σου, του είναι κλασικό», όχι. Κουραστικό είναι, και τους κατηγορώ ευθέως για τον αυξημένο αριθμό αυτοκτονιών στο μήνα του Δεκεμβρίου. Δεν είναι καν αστείο, έχω τα στατιστικά, ψαχ'το.
Ακόμα πιο παράξενο μου φαίνεται το γεγονός πως όσοι κυκλοφορούν τώρα αυτές τις συλλογές, κατά πάσα πιθανότατα έκαναν τις ηχογραφήσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο. Όσο πιστεύω με πάθος πως θα 'πρεπε να είναι παράνομο να ακούει κανείς ρέγκε εκτός Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου, άλλο τόσο πιστεύω πως θα 'πρεπε να τιμωρείται βαριά όποιος τραγουδάει χριστουγεννιάτικα κομμάτια εκτός Δεκεμβρίου. Από την άλλη, άμα οι ηχογραφήσεις έγιναν τον προηγούμενο χειμώνα, και περίμενε μέχρι τώρα να τα κυκλοφορήσει, θα πρέπει να έχει μεγάλες ελπίδες για τις πωλήσεις του δίσκου του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, πάλι οι συλλογές των πραγματικών «κλασικών» θα πουλήσουν και όχι οι χειμωνιάτικες συλλογές του Halford.
Και επειδή δεν έχω ιδεά πως να προλογήσω το επόμενο θέμα, μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. William Shatner, aka Captain James T. Kirk του Star Trek, ο οποίος έχει και μία παράπλευρη μουσική καριέρα. Είμαι σε δίλημμα, δεν ξέρω αν ο άνθρωπος έχει απλά μία δίψα για δημοσιότητα ή είναι απλά ψυχοπαθής. Η σχέση του με τη μουσική είναι ιδιαίτερη, καθώς δεν τραγουδά, αλλά υιοθετεί εκείνο το spoken word τρόπο ερμηνείας που τόσο αγαπήσατε 'σεις οι Luluδες στο νέο Metallica. Φαντάζομαι θα 'χει και αυτός ο τρόπος τις δυσκολίες του, μέτρα και τέτοια, αλλά προσωπικά το βλέπω σαν the easy way out, ειδικά όταν δε μπορείς να διακρίνεις κάτι ιδιαίτερο μέσα από τον τρόπο ομιλίας του. Όσα κομμάτια έχω ακούσει μου φάνηκαν απλά σαν ενοχλητικά τηλεφωνήματα. Πέρα λοιπόν από την ποπ-κουλτούρα του παρελθόντος που αναβιώνεται περισσότερο μέρα με τη μερα, καθώς απ' ό,τι φαίνεται το να είσαι σπασίκλας είναι πλέον της μόδας, ο Shatner ξαναήρθε στην δημοσιότητα λόγω της νέας του κυκλοφορίας, "Seeking Major Tom". Το εξώφυλλο είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης, χρησιμοποιόντας τον όρο «τέχνη» αρκετά λανθασμένα. Είναι λοιπόν μια συλλογή διασκευών, οι οποίες υποτίθεται έχουν σαν κοινό θέμα το διάστημα. Πέρα από το να μιλάει πάνω από πραγματικά κλασικά κομμάτια, έχει και αξιόλογους καλεσμένους, όπως είναι οι Zak Wylde, Michael Schenker, Bootsy Collins και λοιποί. Όλοι οι τρελάρες μαζεμένοι δηλαδή. Σα να μην έφτανε όλο αυτό το πατιρντί, έβγαλε αυτό:
Πέρα λοιπόν από το γεγονός πως όπως και να ερμηνεύσω τους στίχους του Bohemian Rhapsody, δε μπορώ να εντοπίσω τη συσχέτιση του κομματιού με τη διαστημική περιπλάνηση, ο Shatner έβαλε τη ρυτιδιασμένη του τρομπόφατσα στη θέση του φεγγαριού και φωνάζοντας «σκαραμουτς, σκαραμουτς» μάλλον κατάφερε και γύρισε το πιο φρικιαστικό βίντεο που έχει υπάρξει ποτέ. Τουλάχιστον για αυτή την εβδομάδα.
Τέλος, σύμφωνα με το κλίμα των ημερών (όχι τα χριστουγεννιάτικα διάολο) και τη ρήση του σοφού λαού: «Καλός αστυνομικός ήταν μόνο ο Μαχόνη, μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», θα πάμε στο τελευταίο θέμα. Θα διαφωνήσω βέβαια, καθώς Χαητάουερ και Τζόουνς ήταν μακράν ανώτεροι, αλλά αυτά είναι ντημπέητς για άλλες ώρες, καλύτερες. Ύστερα λοιπόν από αυτό το sugue για σεμινάριο, πάμε στο βίντεο που έχει καθηλώσει το μουσικόφιλο Ίντερνετ τις τελευταιες μέρες.
Αυτός λοιπόν ο χαρισμάτικος κύριος δεν είναι άλλος από τον Michael Winslow, αυτόν δηλαδή που έπαιζε τον αστυνόμο Jones στη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι και επτά. Έκανε λέει και τη φωνή των Mogwai/Gremlins. Όπως και να 'χει, έχω δει μπάντες με δύο και τρεις κιθάρες να παίζουν χειρότερα το κομμάτι και είναι κατά την ταπεινή μου αποψάρα ένας από τους πιο υποτιμημένους καλλιτέχνες της γενιάς μας. Ο άλλος μιλάει πάνω από "Iron Man" και τον έχουν κάνει καλτ είδωλο, και αυτός μπορεί να σου κάνει όλα τα ηχητικά εφφέ του Iron Man -της ταινίας ντε- από τον καναπέ του, και ακόμα τον ξέρουν ως τον «μαύρο με τις φωνές». Oh well. Και για να κλείσω σε ακόμα πιο στενάχωρο κλίμα, ο τιτάνιος Bubba Smith που έπαιζε τον Hightower μάς άφησε χρόνους τον περασμένο Αύγουστο, μαζί με κάποιες από τις καλύτερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Καλά χριστούγεννα.
Until next week,
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
24 Οκτώβρη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Πιθανότατα όχι, γιατί θέλω να πιστεύω πως είστε νορμάλ άτομα και όχι τίποτα ψυχωτικά καταναλωτικά ζόμπι, ή οι υπεύθυνοι μάρκετιν ή πέντε χρονών. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο λοιπόν, είμαστε λέει σε περίοδο Χριστουγέννων. Ναι, το ξέρω, ένα δίμηνο πριν. Το κουτάκι της κοακόλας που αγόρασα χθες όμως είχε άλλη άποψη. Εκτός αν ήταν περσινό. Τότε έχω μεγαλύτερα προβλήματα απ' ότι νόμιζα. Τελοσπάντων, δεν είναι μόνο τα αναψυκτικά που προσπαθούν να πασάρουν το ψευτοχαρμόσυνο νεό από τώρα. Στάμπαρα ήδη καμπανοειδή κουτάκια φερέροροσε, υπάλληλους παιχνιδάδικων με αυτιά ξωτικίσια και προφανώς ειδικές συλλογές με χριστουγεννιάτικη μουσική.
Κάθε χρόνο, όλο και κάποιος θα επικαλεστεί το πνεύμα των χριστουγέννων για να κάνει το κομμάτι του, να πάρει τον μποναμά του και το μπόνους των εορτών. Προς το παρόν μετράμε τον Scott Weiland, του οποίου ο δίσκος στρημάρει ήδη, ενώ οι πιο «εναλλακτικοί» θα περιμένουν το χριστουγεννιάτικο κομπιλέησιο από She & Him. Bέβαια, ο ξεκάθαρα εναλλακτικός θα έβαζε να παίζει Γαϊτάνος, αλλά τι ξέρω εγώ; Τώρα να πω την αλήθεια, αν έπρεπε σώνει και καλά να ακούσω χριστουγεννιάτικα, της δίδας Deschanel η φωνή δε θα μου προκαλούσε τη συνηθισμένη αηδία και αγανάκτιση, άσε που θ' άρεσε και στη μάνα μου. Βασικά, δε με νοιάζει ποιος θα τραγουδάει, αρκεί να γλιτώσω από τους Τζορτς Μάηκλς και τις Μαράηα Κάρεηζ του κόσμου αυτού. Αυτά τα άτομα πήραν το Πνεύμα των Χριστουγέννων και το μετέτρεψαν στο Αδηφάγο Τέρας του Επαναλαμβανόμενου Σκουπιδοπόπ. Και μη γυρίσει κανείς και μου πει «μα, μου, σου, του είναι κλασικό», όχι. Κουραστικό είναι, και τους κατηγορώ ευθέως για τον αυξημένο αριθμό αυτοκτονιών στο μήνα του Δεκεμβρίου. Δεν είναι καν αστείο, έχω τα στατιστικά, ψαχ'το.
Ακόμα πιο παράξενο μου φαίνεται το γεγονός πως όσοι κυκλοφορούν τώρα αυτές τις συλλογές, κατά πάσα πιθανότατα έκαναν τις ηχογραφήσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο. Όσο πιστεύω με πάθος πως θα 'πρεπε να είναι παράνομο να ακούει κανείς ρέγκε εκτός Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου, άλλο τόσο πιστεύω πως θα 'πρεπε να τιμωρείται βαριά όποιος τραγουδάει χριστουγεννιάτικα κομμάτια εκτός Δεκεμβρίου. Από την άλλη, άμα οι ηχογραφήσεις έγιναν τον προηγούμενο χειμώνα, και περίμενε μέχρι τώρα να τα κυκλοφορήσει, θα πρέπει να έχει μεγάλες ελπίδες για τις πωλήσεις του δίσκου του. Γιατί όπως και να το κάνουμε, πάλι οι συλλογές των πραγματικών «κλασικών» θα πουλήσουν και όχι οι χειμωνιάτικες συλλογές του Halford.
Και επειδή δεν έχω ιδεά πως να προλογήσω το επόμενο θέμα, μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. William Shatner, aka Captain James T. Kirk του Star Trek, ο οποίος έχει και μία παράπλευρη μουσική καριέρα. Είμαι σε δίλημμα, δεν ξέρω αν ο άνθρωπος έχει απλά μία δίψα για δημοσιότητα ή είναι απλά ψυχοπαθής. Η σχέση του με τη μουσική είναι ιδιαίτερη, καθώς δεν τραγουδά, αλλά υιοθετεί εκείνο το spoken word τρόπο ερμηνείας που τόσο αγαπήσατε 'σεις οι Luluδες στο νέο Metallica. Φαντάζομαι θα 'χει και αυτός ο τρόπος τις δυσκολίες του, μέτρα και τέτοια, αλλά προσωπικά το βλέπω σαν the easy way out, ειδικά όταν δε μπορείς να διακρίνεις κάτι ιδιαίτερο μέσα από τον τρόπο ομιλίας του. Όσα κομμάτια έχω ακούσει μου φάνηκαν απλά σαν ενοχλητικά τηλεφωνήματα. Πέρα λοιπόν από την ποπ-κουλτούρα του παρελθόντος που αναβιώνεται περισσότερο μέρα με τη μερα, καθώς απ' ό,τι φαίνεται το να είσαι σπασίκλας είναι πλέον της μόδας, ο Shatner ξαναήρθε στην δημοσιότητα λόγω της νέας του κυκλοφορίας, "Seeking Major Tom". Το εξώφυλλο είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης, χρησιμοποιόντας τον όρο «τέχνη» αρκετά λανθασμένα. Είναι λοιπόν μια συλλογή διασκευών, οι οποίες υποτίθεται έχουν σαν κοινό θέμα το διάστημα. Πέρα από το να μιλάει πάνω από πραγματικά κλασικά κομμάτια, έχει και αξιόλογους καλεσμένους, όπως είναι οι Zak Wylde, Michael Schenker, Bootsy Collins και λοιποί. Όλοι οι τρελάρες μαζεμένοι δηλαδή. Σα να μην έφτανε όλο αυτό το πατιρντί, έβγαλε αυτό:
Πέρα λοιπόν από το γεγονός πως όπως και να ερμηνεύσω τους στίχους του Bohemian Rhapsody, δε μπορώ να εντοπίσω τη συσχέτιση του κομματιού με τη διαστημική περιπλάνηση, ο Shatner έβαλε τη ρυτιδιασμένη του τρομπόφατσα στη θέση του φεγγαριού και φωνάζοντας «σκαραμουτς, σκαραμουτς» μάλλον κατάφερε και γύρισε το πιο φρικιαστικό βίντεο που έχει υπάρξει ποτέ. Τουλάχιστον για αυτή την εβδομάδα.
Τέλος, σύμφωνα με το κλίμα των ημερών (όχι τα χριστουγεννιάτικα διάολο) και τη ρήση του σοφού λαού: «Καλός αστυνομικός ήταν μόνο ο Μαχόνη, μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», θα πάμε στο τελευταίο θέμα. Θα διαφωνήσω βέβαια, καθώς Χαητάουερ και Τζόουνς ήταν μακράν ανώτεροι, αλλά αυτά είναι ντημπέητς για άλλες ώρες, καλύτερες. Ύστερα λοιπόν από αυτό το sugue για σεμινάριο, πάμε στο βίντεο που έχει καθηλώσει το μουσικόφιλο Ίντερνετ τις τελευταιες μέρες.
Αυτός λοιπόν ο χαρισμάτικος κύριος δεν είναι άλλος από τον Michael Winslow, αυτόν δηλαδή που έπαιζε τον αστυνόμο Jones στη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι και επτά. Έκανε λέει και τη φωνή των Mogwai/Gremlins. Όπως και να 'χει, έχω δει μπάντες με δύο και τρεις κιθάρες να παίζουν χειρότερα το κομμάτι και είναι κατά την ταπεινή μου αποψάρα ένας από τους πιο υποτιμημένους καλλιτέχνες της γενιάς μας. Ο άλλος μιλάει πάνω από "Iron Man" και τον έχουν κάνει καλτ είδωλο, και αυτός μπορεί να σου κάνει όλα τα ηχητικά εφφέ του Iron Man -της ταινίας ντε- από τον καναπέ του, και ακόμα τον ξέρουν ως τον «μαύρο με τις φωνές». Oh well. Και για να κλείσω σε ακόμα πιο στενάχωρο κλίμα, ο τιτάνιος Bubba Smith που έπαιζε τον Hightower μάς άφησε χρόνους τον περασμένο Αύγουστο, μαζί με κάποιες από τις καλύτερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Καλά χριστούγεννα.
Until next week,
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
