Horsegirl

Το ντεμπούτο των Horsegirl, "Versions Of Modern Performance", έβαλε το νεανικό τρίο από το Σικάγο στον παγκόσμιο χάρτη της εναλλακτικής σκηνής, ξεδιπλώνοντας μια ηχητική παλέτα που αντλούσε έμπνευση από το shoegaze, το post-punk, τους Sonic Youth και την alternative rock αισθητική των 90s. Τρία χρόνια μετά, το συγκρότημα επέστρεψε στο Σικάγο – καθώς έχει πλέον μετακομίσει στη Νέα Υόρκη – για να ηχογραφήσει τη νέα του δουλειά με τίτλο "Phonetics On and On”.

Από τις πρώτες νότες, γίνεται ξεκάθαρο πως το σχήμα έχει εφαρμόσει μια αρκετά διαφορετική προσέγγιση, τόσο στη σύνθεση όσο και στην παραγωγή του άλμπουμ καθώς σε αυτό διατηρεί τον ακατέργαστο ήχο του αλλά, ταυτόχρονα, προσπαθεί να εξερευνήσει νέες ηχητικές διαδρομές. Έχοντας ρίξει αισθητά τους τόνους και τον ηλεκτρισμό, οι Horsegirl εδώ ακολουθούν το δόγμα του μινιμαλισμού, εστιάζοντας περισσότερο στη μελωδία και στην συναισθηματική φόρτιση που εκπέμπει η απλότητα σχημάτων όπως οι Belle and Sebastian.

Παράλληλα όμως, το γκρουπ κινείται σε πιο upbeat μονοπάτια απελευθερώνοντας γερές δόσεις νεανικής ενέργειας, φλερτάροντας με το garage και γενικότερα τον ήχο πιο ανέμελων δεκαετιών, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα σύμπαν νοσταλγικό, μα καθόλου βαρετό. Βλέπετε, αυτή τη φορά οι μελωδίες είναι πιο ευδιάκριτες, οι ενορχηστρώσεις πιο λεπτομερείς, και ο ήχος παραπέμπει σε πιο jangle pop ατμόσφαιρες.

Η παραγωγή, την οποία ανέλαβε ο Cate Le Bon (Deerhunter, Kurt Vile, Wilco), αναδεικνύει την απλότητα και την αμεσότητα του ήχου τους, χωρίς όμως να περιορίζει τις λεπτομέρειες που κάνουν τα κομμάτια ενδιαφέροντα. Παράλληλα, το σχήμα δεν κρύβει τις επιρροές του με το "Switch Over" να φέρνει στο μυαλό τους Stereolab, το "Frontrunner" να ισορροπεί ανάμεσα στους the Feelies και τους Velvet Underground, ενώ μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου είναι το "In Twos", το οποίο συνδυάζει γοτθικές (σχεδόν) ατμόσφαιρες με minimal post-punk πινελιές.

Αν όμως κάτι χαρακτηρίζει το "Phonetics On and On" είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Horsegirl δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεσή τους να μη μείνουν στάσιμες σε έναν ήχο αλλά να συνεχίσουν να αλλάζουν και να πειραματίζονται, διατηρώντας τον αυθορμητισμό τους αλλά με μια δομημένη μουσικότητά οικεία και, συγχρόνως, αναζωογονητική. Φυσικά, το άλμπουμ δεν είναι τέλειο. Σε σημεία, η παραγωγή θα μπορούσε να είναι πιο τολμηρή, ενώ ορισμένα κομμάτια μοιάζουν περισσότερο με ηχητικά σκιτσάκια παρά με ολοκληρωμένες συνθέσεις. Ωστόσο, το συνολικό αποτέλεσμα κερδίζει το στοίχημα και δείχνει πως το γκρουπ δεν αρκείται στο να αναπαράγει τους ήχους του παρελθόντος αλλά θέλει να αφήσει το δικό του προσωπικό αποτύπωμα.

Γι’ αυτό και το "Phonetics On and On" δεν μοιάζει τόσο με συνέχεια του ντεμπούτου τους αλλά με περήφανη δήλωση εξέλιξης. Προσωπικά θεωρώ πως οι Horsegirl έχουν ακόμα δρόμο μπροστά τους, όμως αν συνεχίσουν να κινούνται με αυτόν τον ρυθμό, τότε το μέλλον τους προδιαγράφεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον.