Bossk

Τo όνομα των Bossk παίζει αρκετά στους underground κύκλους. Καλά μη φανταστείτε, σε φόρουμ και διάφορα σάιτ, που σαν σωστοί νέρντουλες επιλέγουμε για να ενημερωνόμαστε για το τι κυκλοφορεί εκεί έξω, τους πρωτοδιαβάσαμε. Δίπλα ωστόσο από το όνομα τους είχε διάφορους χαρακτηρισμούς όπως, «φανταστικοί», «μοναδικοί» και λοιπά -ικοί. Συν το γεγονός πως το καινούργιο τους άλμπουμ, "Audio Noir", κυκλοφορεί από την τεράστια Deathwish, είπαμε και εμείς να αφιερώσουμε μία (και παραπάνω) προσεκτικές αυτιές σ' αυτή τη νέα πρόταση.

Η πεντάδα από το Kent της Αγγλίας έχει διαλέξει να πατά σε δύο μουσικούς κόσμους: το post-rock και το post-metal. Κάποιες φορές και μέσα στο ίδιο τραγούδι. Και μιλάω για δύο κόσμους, καθώς μπορεί σε πολλούς μουσικόφιλους το πρόθεμα "post" να φέρνει αναφυλαξία, μπορεί τα δύο είδη να έχουν κοινές αναφορές, ακολουθούν όμως τελείως διαφορετικά μοτίβα. Η Deathwish τους χαρακτηρίζει "atmospheric post-everything", ταμπέλα που είναι πραγματική, αλλά κι ελαφρώς προβληματική.

Με όση γνώση μπορώ να έχω για το ποιο μπορεί να είναι εκείνο το στοιχείο που θα κάνει ένα συγκρότημα να ξεχωρίσει από τα εκατοντάδες μέτρια που κυκλοφορούν εκεί έξω, είναι η προσωπική ταυτότητα. Να έχεις βρει, να έχεις φιλτράρει και να έχεις περάσει τις αναφορές σου μέσα από το δικό σου πρίσμα. Αλλιώς, το σύνολο που καταθέτεις μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί και ως τουρλουμπούκι.

Οι Bossk λοιπόν απέχουν απ' το τουρλουμπούκι, απέχουν όμως και από τους προσδιορισμούς «φανταστικοί», «μοναδικοί» που τους προσδίδουν. Έχουν κάποιες εξαιρετικές ιδέες στη διάρκεια του δίσκου, ωστόσο όταν τελειώνει το "Audio Noir" δεν θα πατήσεις εύκολα το play ξανά. Τα δύο τραγούδια στη μέση τους δίσκου "Kobe" και "Atom Smasher" είναι πάρα πολύ δυνατά και ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Στο "Audio Noir" δεν θα ακούσετε πρωτοτυπίες παρά πεπατημένες μανιέρες, κάποιες πανέξυπνες και κάποιες κλισέ.

Οι φαν των Russian Circles, Pelican, Godspeed You! Black Emperor και των The Ocean, λογικά θα ικανοποιηθούν σ’ ένα βαθμό.