La Femme, Devamp Javu @ Τεχνόπολη, 02/09/17

Γράφαμε πέρσι τον Δεκέμβριο: «Οι έξι Γάλλοι τα έδωσαν όλα, τραγούδησαν -νομίζω- όλοι, ο κόσμος αποθέωνε τη new wave pop τους, που στιγμές θύμιζε παρελθόν αλλά και ένα φωτεινό μέλλον με μια μικρή ευπρόσδεκτη γραφικότητα. Δεν θα αργήσουμε να τους ξαναδούμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο...»

Τους ξαναείδαμε λοιπόν τους La Femme στην Τεχνόπολη αυτήν τη φορά, με λιγότερο κόσμο (1.300 θεατές περίπου) αλλά τους ίδιους με παρόμοιο κέφι, ίδια γραφικότητα (για καλό το γράφουμε), και με ένα live που περνάς καλά αν αυτό είναι το ζητούμενο όταν πας σε συναυλία.

Η βραδιά ξεκίνησε με τους Devamp Javu. Οι Ελληνες έπαιξαν για 35 λεπτά και πιθανότατα έκαναν μερικούς νέους φίλους, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία του κοινού, απλά μιλούσε και έκανε οτιδήποτε άλλο παρά να προσέχει τη μπάντα. Oι ίδιοι, έδειχναν γεμάτοι αυτοπεποίθηση για τη μουσική τους και οι ελληνικοί στίχοι κόλλησαν με έναν  περίεργο τρόπο. Ενα κράμα (;) psych-rock με μια έντονη μπασογραμμή, μεγάλες συνθέσεις που αναζητούσαν την κορύφωση.

Οι La Femme ανέβηκαν στη σκηνή στις 22:30 με το μπουζούκι να παίρνει τη θέση της κιθάρας. Πριν τους παρεξηγήσετε, να σας διαβεβαιώσουμε πως μια χαρά το χρησιμοποίησαν, κυρίως στην δεύτερη επανεμφάνισή του, στο τέλος. Ολα ξεκίνησαν όπως όφειλαν. Ο «μοτορικός» τους ρυθμός δεν τους άφησε ποτέ, πότε με τους ίδους να πατάνε γκάζι, και πότε λίγο φρένο. Αν σε κάποιες στιγμές, κυρίως στη μέση, υπήρξε μια κοιλιά και μια επανάληψη, είναι απλά πως ακόμα δεν έχουν τόσα πολλά τραγούδια (δύο δίσκους έχουν κυκλοφορήσει) για να σε κρατάνε στην τσίτα για 90 λεπτά.

Έχουν όμως όλοι μια έντονη παρουσία, με ένα σκεπτικό πως όλοι είμαστε ίσοι και ο καθένας βγαίνει μπροστά όποτε θέλει. Ο κόσμος στο μεγάλο σύνολό του διασκέδασε, οι ηλικίες ήταν κάτω των 30, και μπροστά υπήρχε ένα «σκληρός πυρήνας» που φτάνει για να τους... ξαναφέρνει στη χώρα μας. Οι La Femme δεν εφηύραν την indie χορευτική μουσική, αλλά θεωρούν σε κάθε live τους υποχρέωσή τους να περάσουμε όλοι καλά. Και κυρίως, οι ίδιοι. Και αν οδηγήσουν νέα αυτιά να ανακαλύψουν μπάντες όπως οι B52s και οι Stereolab, ακόμα καλύτερα.

Προσωπικό highlight της βραδιάς, το καλύτερο τραγούδι τους (που δεν πολυχορεύεται...) "It's Time To Wake Up (2023)", με αυτό το νωχελικό και επαναλαμβανόμενο θέμα του να σε... πηγαίνει αλλού με την είσοδο του μπουζουκιού στο φινάλε. Για το σύνολο βέβαια του κόσμου ήταν το "Antitaxi" στο encore.
Οι ίδιοι φώναξαν 2,3 φορές «πουτάνα όλα», δεν συνέβη ακριβώς αλλά πάντα θα υπάρχει η επόμενη φορά!

Φωτογραφίες: Ιπποκράτης Ναυρίδης