Jinjer: «Δεν φτιάξαμε το όνομά μας με χρήματα»

 Οι Jinjer είναι μια από τις σημαντικότερες παρουσίες στον χώρο της σύγχρονης heavy μουσικής. Πέρα από ταμπέλες και μίλια μπροστά από τον χαρακτηρισμό «υποσχόμενοι». Από μόνο του το βίντεο του "Pisces" θα ήταν αρκετό για να τους διαχωρίσει από τον περίπου ατελείωτο κατάλογο με συγκροτήματα που έχουν πράγματα να δώσουν, αλλά πρακτικά είναι αμφίβολο κατά πόσο θα πετύχουν, εμπορικά και μη. Λαμβάνοντας υπόψη τα τρία μεγάλα LP τους και την ευκολία με την οποία επί σκηνής μπορούν να κλέψουν την παράσταση ακόμα και ως δεύτερο όνομα, το κουαρτέτο από την Ουκρανία δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις. Λίγο πριν την κυκλοφορία του ζωντανού "Alive In Melbourne", είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε με τον Eugene Abdiukhanov για τις μουσικές τους, τη βιομηχανία εν μέσω πανδημίας και την εύκολη λύση των metal διασκευών.

Είχατε στα σχέδιά σας την κυκλοφορία ενός live δίσκου, ή προέκυψε λόγω των συνθηκών;

Η αλήθεια είναι ότι ήταν τελείως εκτός σχεδίου. Δεν είχαμε καν σκοπό να ηχογραφήσουμε το συγκεκριμένο σόου. Η συναυλία ήταν στη Μελβούρνη, και κάπως έγινε και μάθαμε την ώρα που κάναμε sound check ότι υπήρχε κάποιος που θα τραβούσε βίντεο, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλή ευκαιρία να κρατήσουμε κι εμείς το ηχητικό, απλά για να υπάρχει. Αυτό ήταν όλο, συνέβη εντελώς αυθόρμητα.

Ήταν και ο συγχρονισμός καλός, μετά από τρία άλμπουμ και τόσες περιοδείες, και με το όνομά σας να μεγαλώνει συνεχώς.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι αν τους βάλουμε κάτω. Πρώτα απ' όλα, είναι το γεγονός ότι είχαμε στα χέρια μας το υλικό και ακούγεται πολύ-πολύ καλό. [Γέλια] Επίσης είναι ένας καλός τρόπος να υποστηρίξουμε κατά κάποιον τρόπο τον τελευταίο μας δίσκο, που ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να στηρίξουμε με περιοδείες. Ήταν κάτι που θέλαμε να κάνουμε, αλλά δεν προλάβαμε. Ήρθε η πανδημία και τα lockdown και τα πάντα πήγαν κατά διαόλου. Και πέρα από αυτά, μετά από οχτώ μήνες που είμαστε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας, χωρίς ζωντανή μουσική, είναι όμορφο να βλέπεις κάτι από το πριν. Είναι σημαντικό να το δώσουμε αυτό στους ανθρώπους που μας ακούνε· να τους θυμίσουμε ότι κάποτε τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα και είχαμε συναυλίες που ήταν κάπως έτσι.

Όταν μια μπάντα έχει κόσμο να τη μισεί, καταλαβαίνεις ότι είναι μεγάλη

Επίσης κάποιον καιρό πίσω είχατε κάνει stream το σετ σας από ένα φεστιβάλ στη Γερμανία (σ.σ. το βλέπετε εδώ), και υπήρξε κάποια γκρίνια στα διαδίκτυα, οπότε δε μπορώ να σου κρύψω ότι μου φάνηκε και σαν απάντηση προς όλους τους ιντερνετικούς γκρινιάρηδες. [Γέλια]

[Γέλια] Καταλαβαίνω τι εννοείς! Πράγματι, υπήρξε κόσμος που κατάφερε να γκρινιάξει για εκείνο το stream. Δεν ήταν λέει αρκετά καλό. Σοβαρά δηλαδή, υπάρχουν μπάντες που χρεώνουν για τέτοια πράγματα! Κι εμείς απλά το κάναμε και το δώσαμε δωρεάν!

Και ήταν μια πολύ ωραία έκπληξη, αν ρωτάς εμένα.

Και για μας έκπληξη ήταν! Μάθαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε stream λίγο πριν ανεβούμε στη σκηνή, και απλά το κάναμε. Είμαι πραγματικά περήφανος για τη συγκεκριμένη συναυλία. Όποιος έχει έστω την παραμικρή ιδέα, οποιοσδήποτε μουσικός, οποιοσδήποτε ξέρει από παραγωγές, όλοι θα σου πουν ότι το σετ είναι σχεδόν τέλειο. Είχαμε παίξει υπερβολικά καλά. Ο ήχος του stream είναι 100% ωμός, χωρίς επεξεργασία ή πειράγματα. Δεν είναι καν αυτό που έβγαινε από τα ηχεία όσο παίζαμε. Είναι ο ήχος απευθείας από την κονσόλα. Και είναι σχεδόν τέλειο.

Ίσως ακούγεται κάπως χαμηλά, αλλά σοβαρά τώρα ρε παιδιά. Απλά κάναμε το stream και το βάλαμε στο youtube, τόσο απλά! Όταν είδα ότι υπήρχε κόσμος που γκρίνιαζε για αυτό... είναι απλά haters, δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Πριν λίγο καιρό διάβαζα κάπου ότι όταν μια μπάντα έχει κόσμο να τη μισεί, καταλαβαίνεις ότι είναι μεγάλη. Με αυτή τη λογική ίσως να είναι καλό που έχουμε haters, ίσως σημαίνει ότι μεγαλώσαμε! [Γέλια]

Αν δεν κάνω λάθος εκείνο το φεστιβάλ ήταν με αποστάσεις· πώς ήταν αυτό σαν εμπειρία;

Πράγματι, ήταν μία από τις έξι συναυλίες που παίξαμε σε Γερμανία και Ελβετία τον Σεπτέμβριο. Με ή χωρίς κοινωνικές αποστάσεις, μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλύτερο από το τίποτα. Κι αν του χρόνου δεν υπάρχει διαφορετική λύση, θα το ξανακάνουμε ευχαρίστως, γιατί μιλάμε για πραγματικές συναυλίες. Έχεις κόσμο μπροστά σου, βρίσκεσαι στη σκηνή, και παίζεις ζωντανά. Αυτό είναι κάτι που όπως έχουν τα πράγματα σπανίζει. Είναι εύκολο να στήσεις μερικές κάμερες, να παίρνεις πόζες, έχοντας προ-ηχογραφήσει τα πάντα και να το ανεβάζεις στο ίντερνετ.

Εκείνα ήταν πραγματικά live. Προφανώς το κοινό ήταν καθιστό και με αποστάσεις, δεν υπήρχαν mosh pits. Στη Γερμανία τουλάχιστον καθώς στην Ελβετία οι κανόνες ήταν κάπως περίεργοι, αλλά αυτό είναι διαφορετική ιστορία. Σε κάθε περίπτωση ήταν όμορφα. Οι συναυλίες με αποστάσεις είναι ένας ασφαλής τρόπος για να γίνονται live και είναι κάτι που πραγματικά δίνει χαρά. Το έβλεπες στα πρόσωπα των ανθρώπων. Όλοι όσοι βρέθηκαν σε εκείνα τα φεστιβάλ ήταν πραγματικά χαρούμενοι, και σε τελική ανάλυση αυτός είναι ο λόγος που παίζουμε.

Με τους Jinjer περιοδεύατε σχεδόν χωρίς παύση. Πώς είναι το να μη βρίσκεστε συνεχώς στο δρόμο;

Είναι δύσκολο και μας πονάει. Μας πονάει, γιατί αυτός είχε γίνει ο τρόπος ζωής μας με τα χρόνια. Είχαμε συνηθίσει να βγαίνουμε για περιοδείες και να παίζουμε κάθε βράδυ. Νιώθουμε ότι αυτή είναι η ζωή μας, να βρισκόμαστε στο δρόμο. Οι τελευταίοι μήνες είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχουμε μείνει χωρίς να είμαστε σε tour τα τελευταία εφτά χρόνια. Από όταν ξεκινήσαμε το 2013, δεν σταματήσαμε ποτέ. Χρειάστηκε η πανδημία για να σταματήσουμε, και ειλικρινά μας πονάει, νιώθουμε άβολα. Ελπίζω να τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση όσο πιο σύντομα γίνεται.

Πρώτα Gojira, μετά Opeth και Limp Bizkit!

Αν με κάποιο μαγικό τρόπο όντως όλα τελείωναν, επιστρέφαμε σε pre-corona καταστάσεις, και κάποιος σου ζητούσε να οργανώσεις ένα φεστιβάλ, χωρίς όρια στο budget ή οτιδήποτε άλλο, ποια θα ήταν τα πρώτα ονόματα που θα διάλεγες;

Για να δούμε, με ποιους θα ήθελα να μοιραστούμε τη σκηνή... Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξουμε δίπλα στους Gojira, τους λατρεύω. Και τους Opeth. Ίσως και τους Deftones ή τους Slipknot. Και για να δέσει Limp Bizkit! Θέλω πάρα πολύ να τους δω live, και δεν τα έχω καταφέρει ως τώρα. Θα ήταν τέλειο. Πρώτα Gojira, μετά Opeth και Limp Bizkit! [Γέλια] Α και Meshuggah, man! Είναι τόσο τέλειοι live, θέλω πάρα πολύ να τους ξαναδώ.

Ω ναι, Meshuggah rules! Και ούτε εγώ έχω δει ζωντανά Limp Bizkit, κράτησέ μου μια πρόσκληση σε παρακαλώ! [Γέλια]

Σίγουρα! [Γέλια]

Τώρα, το "Macro" έχει ένα χρόνο που κυκλοφόρησε, όσο μακρινό κι αν φαίνεται αυτό. Πώς το βλέπεις εκ των υστέρων;

Πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος δίσκος μας. Για την ακρίβεια, θα έλεγα ότι είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, γιατί εδώ και κάποιο καιρό δουλεύουμε σε νέα μουσική και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Υπό το πρίσμα των νέων κομματιών, θεωρώ ότι το "Macro" ήταν ένα σημείο καμπής στην πορεία μας, ήταν σα να γυρίσαμε σελίδα με αυτό. Τώρα όμως ετοιμαζόμαστε να πάμε κάπου αλλού, κάπου ακόμα πιο μακριά. Έχω ένα πολύ θετικό συναίσθημα για το νέο υλικό. Πιστεύω ότι ακούγεται πιο μεγάλο, πιο ώριμο, και μου αρέσει να συνειδητοποιώ ότι φτιάχνουμε κάτι ακόμα καλύτερο απ' ό,τι έχουμε δώσει ως τώρα.

Η αλήθεια είναι πως όταν είχατε βγάλει το "Micro" νόμισα για λίγο ότι ίσως να πηγαίνατε προς την κατεύθυνση των EP αντί για LP.

Δεν νομίζω να συμβεί κάτι τέτοιο στο προσεχές μέλλον. Είμαστε αποφασισμένοι να φτιάξουμε ένα πλήρες άλμπουμ και έχουμε ήδη αρκετό υλικό για κάτι τέτοιο. Θέλω να πιστεύω ότι μέσα στον επόμενο χρόνο θα το έχουμε κυκλοφορήσει κιόλας.

Αν ακυρωθεί το καλοκαίρι του '21 δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στη μουσική βιομηχανία

Τέλεια νέα! Σε κάτι λιγότερο ευχάριστο, θα ήθελα την άποψή σου για το παρόν και το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας, δεδομένης της όλης κατάστασης.

Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα ήδη. Ας σκεφτούμε απλά πόσος κόσμος υπάρχει από τα τοπικά συνεργεία, τους ανθρώπους που δουλεύουν σε venues, όλους εκείνους στα μπαρ, τους τεχνικούς, τα touring crews, τους μάνατζερ, τους παραγωγούς, τους ίδιους τους μουσικούς, η λίστα είναι τεράστια. Και όλος αυτός ο κόσμος έχει μείνει πίσω, χωρίς δουλειά. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, άνθρωποι που κυριολεκτικά στερούνται οποιασδήποτε ευκαιρίας για εργασία. Είναι άδικο, και όσο περισσότερο συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα. Γιατί στο τέλος κάποιοι απ' όλους αυτούς θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη μουσική. Θα πάνε κάπου αλλού και δεν θα έχουν κανένα λόγο να επιστρέψουν.

Όλο αυτό μας έχει γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Είναι πολύ άσχημο, και είναι εξίσου άσχημο το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα του κοινού, ακόμα και του κόσμου που ακούει και ασχολείται με τη μουσική, δεν συνειδητοποιεί πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Για εμάς, αλλά ακόμα περισσότερο για όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν μείνει τελείως στον αέρα. Σκεφτείτε μόνο εκείνους που δουλεύουν μέσα από συναυλίες ή τον αριθμό των εμπλεκόμενων στο Hellfest για παράδειγμα. Ειλικρινά ελπίζω και εύχομαι να γίνουν οι συναυλίες του επόμενου καλοκαιριού, διαφορετικά θα μιλάμε για καταστροφή. Που είναι ήδη, αλλά αν ακυρωθεί το καλοκαίρι του '21 δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στη μουσική βιομηχανία. Τρομάζω και μόνο στη σκέψη.

Πίσω σε κάτι πιο θετικό, θεωρώ ότι τα όσα ακολούθησαν αφού κυκλοφορήσατε το "Pisces" ως single είναι σημείο αναφοράς για το σύγχρονο metal. Όταν το γράφατε είχατε αίσθηση του πόσο μεγάλο θα γινόταν;

Ειλικρινά, δεν είχαμε ιδέα. [Γέλια] Ξέρεις, θα μπορούσε να μην είχε υπάρξει και ποτέ αυτό το τραγούδι, ήταν το τελευταίο που γράψαμε για το "King Of Everything" και είχαμε φτάσει σε ένα σημείο κάποια στιγμή που σκεφτόμασταν απλά να το αφήσουμε στην άκρη. Διαφωνούσαμε πολύ έντονα για το συγκεκριμένο. Γενικά υπήρχαν κομμάτια στον δίσκο για τα οποία διαφωνούσαμε, αλλά το "Pisces" ήταν το κάτι άλλο. Δεν ξέρω, ίσως ήταν θέλημα θεού, και δεν είμαι καν θρήσκος. [Πολλά γέλια] Ή ίσως να ήταν κάποια ευτυχής συγκυρία. Το ζήτημα είναι ότι καταφέραμε και το τελειώσαμε.

Την τελευταία φορά που κοίταξα το βίντεο είχε περίπου σαράντα εκατομμύρια προβολές. Αν βάλουμε δίπλα τα reaction videos και τα προσθέσουμε, πρέπει να είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, είναι τρελό. Αναμφισβήτητα, αυτό είναι το τραγούδι που μας έκανε γνωστούς σε πάρα πολύ κόσμο, ωστόσο είχε και μία παρενέργεια αν μπορώ να το πω έτσι. Μια μερίδα του κοινού μένει κολλημένη εκεί. Και, γαμώτο, έχουμε κι άλλα τραγούδια! [Γέλια] Έχουμε και καλύτερα τραγούδια, νομίζω, αλλά πολύς κόσμος έχει φτιάξει μια ολόκληρη εικόνα με βάση μόνο αυτό.

Κανείς μας δεν έχει έναν συγγενή που να είναι μεγάλος παραγωγός

Ως εξωτερικός παρατηρητής θα έλεγα ότι παρόλη την επιτυχία δεν δείξατε να πιέζεστε ιδιαίτερα.

Αυτό είναι γεγονός. Θα μπορούσαμε να πάμε από τον προφανή δρόμο, να γράψουμε δέκα τραγούδια σαν το "Pisces", με πολύ ήρεμα κουπλέ και δυνατά ρεφραίν, θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό για δίσκους ολόκληρους. Δεν το κάναμε, όμως. Γράψαμε τραγούδια σαν το "Perennial" και σαν το "Teacher, Theacher!" και σαν το "On The Top". Όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα μάθημα που πήραμε από τους Pantera. Αν κοιτάξεις τα πιο πετυχημένα τραγούδια τους, δεν είναι απλά το "Cowboys From Hell" ή το "Cemetery Gates" ξανά και ξανά. Δεν επανέλαβαν ποτέ τους εαυτούς τους, έγραφαν διαφορετικούς δίσκους και διαφορετικά τραγούδια. Στα μάτια μου, αυτό είναι που τους έκανε τόσο ξεχωριστούς, και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς· να χαράξουμε μια δική μας πορεία.

Αυτό είναι και κάτι που βρίσκω πραγματικά αξιοπρόσεκτο, το ότι είσαστε εσείς και στηρίζεστε μόνο στους εαυτούς σας· δεν έχετε ούτε πολυδιαφημισμένες συνεργασίες, ούτε διασκευές-χιτάκια.

Αρχικά, ποτέ δεν είχαμε διασυνδέσεις. Είμαστε μια μπάντα από την ανατολική Ευρώπη, από ένα προάστιο της Ουκρανίας. Ερχόμαστε από φτωχές οικογένειες, κανείς μας δεν μεγάλωσε με πλούτη. Κανείς μας δεν έχει έναν συγγενή που να είναι μεγάλος παραγωγός, αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Δεν φτιάξαμε το όνομά μας με χρήματα. Δεν είμαστε από τη Γερμανία. Όταν ξεκινούσαμε δεν είχαμε λεφτά για διαφήμιση. Το μόνο στο οποίο μπορούσαμε να βασιστούμε, ήταν η μουσική μας. Αυτό το attitude είχαμε από την αρχή και δεν το αλλάζουμε για τίποτα.

Δεν θέλουμε να πάρουμε το τραγούδι κάποιου άλλου και να το χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο για να γίνουμε γνωστοί. Πιστεύω ότι αυτή η λογική, χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν, είναι άδικη. Είναι πέρα για πέρα άδικη. Σίγουρα, υπάρχουν και διασκευές που είναι πραγματικά διασκευές. Κατά κανόνα όμως μιλάμε απλά για επανεκτελέσεις, απλά παίρνεις ένα μη-metal τραγούδι και το παίζεις με distortion και... μου φαίνεται αδύναμο, ρε φίλε, είναι κρίμα. Δεν θέλω να θίξω κανέναν, αλλά είναι αξιολύπητο.

Προφανώς είναι κάτι που δουλεύει για τον κόσμο, για τους ακροατές, αλλά δεν είναι κάτι που εμείς βλέπουμε θετικά. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνουμε κάποια διασκευή, δεν το αποκλείω. Θα είναι όμως αληθινή διασκευή. Θα πάρουμε κάποιο τραγούδι και θα το φέρουμε στα μέτρα μας. Προς το παρόν πάντως δεν θα θυσιάσουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας σε κάτι τέτοιο. Προτιμάμε να γράφουμε δικές μας μουσικές.