Jag Panzer: «Το νέο άλμπουμ ίσως είναι το καλλιτεχνικό μας αποκορύφωμα»

Μια από τις κορυφαίες μπάντες του US power metal οικοδομήματος, οι θρυλικοί Jag Panzer, επιστέφουν φέτος δισκογραφικά με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της ύστερης δισκογραφίας τους. Έτσι, δεν χάσαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη τους, τον Mark Briody, για όλα όσα αφορούν το "The Hallowed", αλλά και για διάφορες στιγμές που ξεχώρισαν στις τόσες δεκαετίες ενεργούς δράσης.

Έχετε ένα καινούργιο άλμπουμ στις αποσκευές σας, με το "The Hallowed" να έρχεται έξι χρόνια μετά την προηγούμενη σας δισκογραφική προσπάθεια. Γιατί σας πήρε τόσο χρόνο να επιστρέψετε; Είναι εξαιτίας της πανδημίας ή υπήρχαν και άλλοι λόγοι;

Η πανδημία δεν βοήθησε. Εμπνέομαι να γράφω μουσική πηγαίνοντας σε συναυλίες και βλέποντας μπάντες να παίζουν ζωντανά. Όλα αυτά είχαν μπει σε μια παύση κατά τη διάρκεια την πανδημικής τριετίας. Επίσης, παίρνω το χρόνο μου ως συνθέτης, θέλω τα τραγούδια να είναι τέλεια.

Το "The Hallowed" αποτελεί ακόμη ένα εντυπωσιακό Jag Panzer άλμπουμ, πιθανόν το καλύτερο που έχετε κυκλοφορήσει από την εποχή του "Mechanized Warfare". Πώς κύλησε η συνθετική διαδικασία αυτή τη φορά και πως θα εξηγούσατε αυτήν την επιστροφή στη φόρμα που βρισκόσασταν σχεδόν προ εικοσαετίας;

Ο Harry δούλεψε την ιστορία όσο εγώ έγραφα τραγούδια. Κατόπιν, έστελνα τα τραγούδια στον Rikard, ο οποίος προσέθετε τα μέρη των τυμπάνων, έκανε κάποιες προσαρμογές και δούλευε στο υλικό με τον John και τον Ken. Οπότε, ο Rikard ανέλαβε ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας, κάτι που μου επέτρεψε να ανησυχώ μονάχα για τον τομέα της σύνθεσης.

Το να βρεις κιθαρίστες που μπορούν να παίξουν καλά είναι εύκολο...

Έχετε ένα νέο μέλος στη σύνθεση σας, με τον Ken Rodarte να καλύπτει πλέον και στουντιακά την απαιτητική θέση του lead κιθαρίστα. Αναλογιζόμενοι ότι από αυτήν τη θέση έχουν περάσει κατά καιρούς σπουδαίοι κιθαρίστες, όπως ο Joey Tafolla και ο Chris Broderick, τί σας έκανε να «κολλήσετε» με τον Ken Rodarte και πόσο ικανοποιημένοι είστε από την συνεργασία σας;

Τα πάμε πολύ καλά με τον Ken. Είναι ο νέος, πέμπτος αδερφός μας. Μπορεί να παίξει κάθε κιθαριστικό μέρος μας, αλλά δεν είναι αυτό το δυσκολότερο κομμάτι της συνεργασίας μας. Το να βρεις κιθαρίστες που μπορούν να παίξουν καλά είναι εύκολο. Αλλά είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που να μοιράζεστε ένα κοινό μουσικό όραμα και να μπορείτε να συναναστραφείτε χωρίς προβλήματα. Θέλαμε να βρούμε κάποιον που να ταιριάζει απόλυτα με την υπόλοιπη μπάντα και αυτός ήταν ο Ken.

Το νέο άλμπουμ έχει ένα πολύ ενδιαφέρον concept, αφού περιγράφει ένα μετά-αποκαλυπτικό μέλλον από την οπτική πλευρά των ζώων. Αλήθεια, πως εμπνευστήκατε τη συγκεκριμένη θεματική; Έπαιξε ρόλο η πανδημία και ο πόλεμος που διαδραματίζετε στην Ουκρανία, με όποιες προεκτάσεις υπάρχουν σχετικά; Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα επ’ αυτού;

Νομίζω πως θα έπαιρνες διαφορετική απάντηση από κάθε μέλος της μπάντας. Για μένα, ήθελα να γράψω μουσική για μια κλασική ιστορία περιπέτειας. Μια ιστορία σαν αυτές στις ταινίες του Ray Harryhausen με τις οποίες μεγάλωσα, όπως το "Clash Of The Titans" και ο "Ιάσωνας και οι Αργοναύτες". Οπότε, αν ρωτάς εμένα, τίποτα από τη θεματολογία του άλμπουμ δεν εμπνεύστηκε από κάτι πρόσφατο.

Νιώθω ότι στο νέο άλμπουμ υπάρχουν αρκετές παραπομπές στο πρότερο υλικό της μπάντας, αφού πολλά σημεία μου έφεραν στο νου το συνθετικό feeling του "Fourth Judgement" και του "Thane To The Throne". Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν κάποιες από τις συνθετικές ιδέες που χρησιμοποιήσατε εδώ προϋπήρχαν και κατά πόσο αυτό έγινε εκουσίως ή οφείλεται στο χαρακτηριστικό τρόπο που δημιουργείς μουσική...

Καμία από τις ιδέες δεν προϋπήρχε, αλλά όντως αποτίνουμε ένα φόρο τιμής στην πρώιμη καριέρα μας. Κάποιες από τις παραπομπές αυτές είναι πολύ διακριτικές, όπως οι δομές στο "Stronger Than You Know", το οποίο και είναι ένα tribute – κατά κάποιον τρόπο – στο "Warfare". Οι φωνητικές μελωδίες και τα riff είναι σχετικά διαφορετικά, αλλά οι προσαρμογές και η δόμηση του τραγουδιού μοιράζονται ένα κοινό θέμα με εκείνο.

Η παρουσία του Harry είναι ζωτικής σημασίας για τη μουσική που δημιουργούμε

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του νέου άλμπουμ είναι το "Ties That Bind". Αυτή η Maiden-ική έναρξη του, το επιβλητικό του tempo μαζί με τα πανέμορφα lead κιθαριστικά μέρη, αλλά και η φοβερή ερμηνεία του Harry Conklin - η οποία μου έφερε στο νου τον Ronnie James Dio - αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα highlights του "The Hallowed". Το συγκεκριμένο, μάλιστα, μοιάζει ως ένα τραγούδι απόλυτα χαρακτηριστικό των Jag Panzer, ειδικά της εποχής 1997 - 2000, και θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τη σύλληψη και τη δημιουργία του.

Το "Ties That Bind" είναι μέρος της ιστορίας όπου τα ζώα εξηγούν γιατί δουλεύουν με τους ανθρώπους – όλα τους μοιράζονται και καλές και κακές εμπειρίες από αυτήν τους τη συνύπαρξη. Ήθελα, λοιπόν, να εξερευνήσω αυτές τις εμπειρίες και μουσικά. Το chorus είναι σχετικά ανεβαστικό, δείχνοντας ότι είναι σε αυτήν την κατάσταση όλα μαζί. Αλλά τα verses έχουν την αντίθετη αίσθηση, αφού σκοπός ήταν να γίνουν αντιληπτές και οι δύσκολες στιγμές, αλλά και οι αντιθέσεις μεταξύ τους. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον τραγούδι, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά.

Ο Harry Conklin είναι, αναντίρρητα, η φωνή των Jag Panzer, γεγονός που ισχύει στο απόλυτο παρά τα όσα project και μπάντες συμμετέχει ο ίδιος κατά καιρούς. Φυσικά, για μένα θεωρείται αναντικατάστατος, αφού είναι μια από τις σπουδαιότερες metal φωνές. Ωστόσο, έχοντας βιώσει διάφορες περιόδους που ο ίδιος δεν υπήρχε διαθέσιμος για την μπάντα, έχει ξαναπεράσει ως σκέψη κάποια στιγμή το να υπάρξουν οι Jag Panzer με άλλον τραγουδιστή;

Όχι. Δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με άλλον τραγουδιστή. Η παρουσία του Harry είναι ζωτικής σημασίας για τη μουσική που δημιουργούμε.

Ας περάσουμε λίγο στο παρελθόν της μπάντας, αφού έχετε μια σπουδαία ιστορία πίσω σας. Καταρχάς, το 2011 πήρατε μια μάλλον περίεργη απόφαση, καθώς αποφασίσατε να βάλετε την μπάντα στον πάγο. Τι συνέβη τότε και πάρθηκε αυτή η απόφαση; Απ’ όσο γνωρίζω, είχατε στα σκαριά υλικό, αλλά και αντικαταστάτη του Christian Lasegue (τον Jake Dreyer), ενώ γρήγορα το μετανιώσατε – ευτυχώς. Οπότε γιατί νιώσατε την ανάγκη να ανακοινώσετε διάλυση, ενώ η μπάντα έμοιαζε αρκετά ενεργή εκείνη την περίοδο;

Δεν είχαμε κάποιον ατζέντη για να συνεργαζόμαστε, οπότε δεν υπήρχαν και πιθανότητες για κάποιες μεμονωμένες συναυλίες ή περιοδείες. Έμοιαζε δύσκολο το να προχωρήσουμε χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε ζωντανά, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο.

Πέραν αυτού, το 2013 επέστρεψε και ο Joey Tafolla στο σχήμα, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στο "Deviant Chord". Πως και δεν ευδοκίμησε μια περαιτέρω συνεργασία σας, αναλογιζόμενοι ότι εκείνος θεωρείται ως μέλος του κλασικού lineup της μπάντας και συμμετείχε σε δύο από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας σας;

Ο Joey είχε την ευκαιρία να παίξει με τον Graham Bonnet. Την πρώτη μέρα που γνωρίσαμε τον Joey, μας είχε πει πόσο μεγάλος οπαδός του Graham Bonnet ήταν. Ο Graham υπήρξε μια από τις πρώτες του επιρροές. Τα προγράμματα μας δεν μπορούσαν να συνδυαστούν ώστε να μπορεί να ανταπεξέρχεται και στις δύο θέσεις, και σε εμάς και στην μπάντα του Graham Bonnet, οπότε του ευχηθήκαμε καλή τύχη. Ακόμη μιλάμε πάντως, είναι φίλος.

Πολλά πράγματα συμβαίνουν παρασκηνιακά, πίσω από τις κουρτίνες

Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω, την επόμενη χρονιά συμπληρώνονται 40 χρόνια από την κυκλοφορία του "Ample Destruction", ενός μνημειώδους δίσκους για το USPM. Σκέφτεστε κάποια επετειακή έκπληξη για το συγκεκριμένο milestone;

Αυτό εξαρτάται κυρίως από την High Roller Records, που έχει κυκλοφορήσει το "Ample Destruction". Δεν έχουμε κάποιο επιπλέον υλικό για να προσθέσουμε στο δίσκο, οπότε ίσως σχεδιάζουν κάποια ιδιαίτερη συσκευασία ή κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σίγουρος για να σου απαντήσω ακριβώς.

Το "Ample Destruction" θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος σας δίσκος, καθώς σας φανέρωνε σε έναν απόλυτο συνδυασμό νεανικής ορμής και συνθετικού prime. Άλλοι, προτιμούν το "Forth Judgement" ή το "Thane To The Throne" για αυτή τη θέση. Εσύ, ως ο πλέον κατάλληλος για να απαντήσει για τα πεπραγμένα της μπάντας, ποιο θα θεωρούσες ως το καλλιτεχνικό αποκορύφωμα σας και γιατί;

Νομίζω είναι το "The Hallowed". Το ξέρω ότι αυτή η απάντηση θα εκπλήξει αρκετό κόσμο, αλλά δεν θα έπρεπε. Ένας μουσικός πρέπει πάντοτε να προοδεύει, να γίνεται καλύτερος και να διευρύνει τους καλλιτεχνικούς του ορίζοντες. Πέραν, όμως, του "The Hallowed", αγαπώ το "Thane To The Throne". Όλοι μας ήμασταν στην ίδια σελίδα σε εκείνον το δίσκο. Το "Ample Destruction" ήταν επίσης μια καλή στιγμή μας, αφού είχαμε όλοι στην μπάντα το ίδιο καλλιτεχνικό όραμα τότε.

Έπειτα από μια πολύ παραγωγική περίοδο, εκείνη μεταξύ 1997 - 2004, κάνατε 7 ολόκληρα χρόνια να επιστρέψετε δισκογραφικά. Τι συνέβη τότε και το momentum που είχατε χτίσει με ένα σερί αξιοπρόσεκτων κυκλοφοριών δεν αξιοποιήθηκε στο έπακρο;

Πολλά πράγματα συμβαίνουν παρασκηνιακά, πίσω από τις κουρτίνες. Ή καμιά φορά, πολλά πράγματα δεν συμβαίνουν πίσω από τις κουρτίνες. Κοίταξε το "Thane To The Throne". Ήταν ένα σπουδαίο άλμπουμ, αλλά δεν υποστηρίχθηκε από κάποια περιοδεία. Συνηθίζαμε να βασιζόμαστε σε πολύ κόσμο για βοήθεια. Όταν, όμως, αυτή η βοήθεια δεν ήταν διαθέσιμη, ήταν δύσκολο να προχωρήσουμε παρακάτω. Ποτέ δεν είχαμε ατζέντη παρά μόνο τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Οπότε, ειδικά το κομμάτι των περιοδειών δεν ήταν διαθέσιμο παρά μόνο αν οργανωνόταν και προωθούνταν από την εκάστοτε δισκογραφική μας εταιρεία.

Υπάρχουν νέοι ακροατές που κρίνουν με βάση το επίπεδο προβολής μια μπάντα

Είναι εντυπωσιακό πως σε μια τόσο μεγάλη καριέρα και με πολλές μπάντες της γενιάς σας να το έχουν πράξει επανειλημμένως, οι Jag Panzer δεν έχουν κυκλοφορήσει ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ επισήμως, αν εξαιρέσουμε το ιδιαίτερο "The Era of Kings & Conflict" DVD. Πως το εξηγείς αυτό;

Θέλαμε για χρόνια να κάνουμε ένα live άλμπουμ, αλλά ποτέ δεν μπορούσαμε να το συντονίσουμε. Το να κάνεις ένα τέτοιο άλμπουμ απαιτεί να υπάρχει πρόθυμη εταιρεία να το κυκλοφορήσει και έναν promoter που να θέλει να επιτρέψει την επιπλέον αναστάτωση το να στηθεί η σκηνή και το εν γένει show για τις ανάγκες της ζωντανής ηχογράφησης. Αυτά τα δύο πράγματα ιστορικά έχουν υπάρξει δύσκολα για εμάς ώστε να συντονιστούν. Για παράδειγμα, αν χρωστάμε σε μια εταιρεία δύο επιπλέον δίσκους και της πούμε, φερ’ ειπείν, πως θέλουμε ένα από αυτά να είναι live, υπάρχει πιθανότητα να αρνηθεί, να μας πει πως δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, θεωρείς πως το traditional metal revival που ξεκίνησε ουσιαστικά στα τέλη των ‘00s και διήρκησε ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία, επηρέασε θετικά ή αρνητικά σχήματα της δικής σας γενιάς, που ουσιαστικά δημιούργησαν το ιδίωμα;

Είχε ταυτόχρονα θετικά και αρνητικό αντίκτυπο στην καριέρα μας. Υπήρξε θετικό διότι πολύς κόσμος σε όλο τον κόσμο πλέον αρέσκεται κι έρχεται σε επαφή με το παραδοσιακό metal. Αυτό είναι σπουδαίο, προφανώς! Όμως, είναι και αρνητικό, καθώς πολλοί από αυτούς τους νέους ακροατές κρίνουν τις μπάντες ανάλογα με το επίπεδο προβολής που έχουν εκείνες, όχι με βάση την πραγματική τους αξία. Έτσι, μπάντες σαν κι εμάς θεωρούνται λιγότερο καλές συγκριτικά με σχήματα που έχουν υψηλότερα budgets, άρα και περισσότερες δυνατότητες προβολής.

Σε ένα πιο προσωπικό πλαίσιο, υπάρχει ο Mark Briody ως μουσικός, αλλά και ο Mark Briody ως ακροατής. Σε καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις, ποιες είναι οι κύριες επιρροές και οι προτιμήσεις σου σαν ακροατής; Παραμένουν τα ερεθίσματα και οι προτιμήσεις σου αναλλοίωτες μετά από τόσα χρόνια καριέρας;

Οι κύριες επιρροές μου στο χώρο του metal είναι οτιδήποτε κυκλοφόρησαν οι Ritchie Blackmore, Tony Iommi, Ronnie James Dio ή ο Steve Harris. Όλοι τους είναι αυθεντίες στο heavy metal. Εκτός heavy metal, θα ανέφερα καλλιτέχνες όπως η Kate Bush ή ο Peter Gabriel. Και οι δυο τους παίρνουν ρίσκα στο πως δημιουργούν μουσική όλη την ώρα. Οι επιρροές μου παραμένουν οι ίδιες κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, αλλά ακούω διαφορετικά μουσική όσο μεγαλώνω. Για παράδειγμα, πλέον δίνω περισσότερη προσοχή στη σύνθεση καθεαυτή και στις ενορχηστρώσεις, κάτι που ισχύει ακόμη και σε κορυφαία άλμπουμ όπως το ντεμπούτο των Rainbow.

Με τους Jag Panzer έχετε συνθέσει κορυφαία κομμάτια που βρίσκονται σε σχεδόν κάθε σας δίσκο. Αν κάποιος, όμως, σε ανάγκαζε να ξεχωρίσεις το ένα και μοναδικό τραγούδι που αποτελεί την πεμπτουσία των Jag Panzer, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Πάντοτε μου άρεσαν τα τραγούδια που πηγαίνουν τον ακροατή σε ένα νοητό ταξίδι. Οπότε θα σου απαντούσα ότι προτιμώ κάποιο από τα πιο μακροσκελή, επικά μας τραγούδια. Έτσι, θα διάλεγα το "Last Rites" από το "The Hallowed", ή το "All Things Renewed" από το "Mechanized Warfare", ή ακόμη και το "Precipice" από το "Casting The Stones".

Κλείνοντας, μαζί με τον John Tetley, είστε ιστορικά τα δύο μέλη των Jag Panzer που δεν είχαν άλλα projects. Πως και δεν ένιωσες την ανάγκη να συμμετάσχεις και σε κάτι άλλο πέραν της μπάντας και πόσο επηρέασε τελικά τους Jag Panzer η ενασχόληση των υπολοίπων μελών με άλλες μπάντες;

Η ενασχόληση των παιδιών με άλλα project πάντοτε τα βοηθάει. Τους δίνει νέες εμπειρίες και περισσότερη προβολή. Προσωπικά, όμως, δεν ενδιαφέρομαι για τίποτα από αυτά. Οι περισσότεροι μουσικοί έχουν ενδιαφέρον για αυτούς τους τομείς, οπότε υποθέτω αυτό το γεγονός με κάνει διαφορετικό. Απ’ όσο γνωρίζω, και ο John αισθάνεται ακριβώς το ίδιο. Απλώς δεν έχουμε τη διάθεση να κάνουμε κάποιου άλλου είδους μουσική, πέραν των Jag Panzer.