Black Sword Thunder Attack: «Ό,τι και να υποσχεθούμε, ό,τι και να σχεδιάσουμε, το γομάρι δεν γίνεται άλογο»

Το ντεμπούτο τους αναμενόταν με σχεδόν ιερό πόθο, ειδικότερα μετά την κυκλοφορία του ΕΡ πριν μερικά χρόνια. Κατέφθασε, συναρπάζει και προσωπικά αποτελεί σχεδόν καθημερινό άκουσμα. Ωπ, κάτσε να πατήσω το play: "Look to the sky for deliverance…".

Για τα παραπάνω, ο Στέλιος (μπάσο) απάντησε στο κάλεσμα, έλυσε αρκετές απορίες με μοναδικό και αυθεντικό τρόπο, έβαλε στο βιβλίο μου άγνωστες παροιμίες και άφησε ελπίδες για κάποια ζωντανή τους εμφάνιση στα μέρη μας, κάπου, κάποτε.

Σας καλωσορίζουμε στο rocking.gr και σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας. Επίσης σας ευχαριστούμε για το ντεμπούτο σας που αγάλιασε τις ψυχές μας. Θα ξεκινήσω κάπως παράδοξα και θα ρωτήσω για αυτό που μου χτύπησε άμεσα στο μάτι: προς τί η αλλαγή στο λογότυπό σας;

Εμείς σ'ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια για το άλμπουμ. Η αλήθεια είναι πως ουσιαστικά δεν υπήρξε αλλαγή στο λογότυπο, αυτό που ήταν στο EP ήταν σχέδιο για εκείνη την κυκλοφορία σαν εξώφυλλο. Το λογότυπο ήταν σχεδόν από πάντα όπως αποτυπώθηκε στο άλμπουμ, κάπως έτσι το σχεδιάζα μία ζωή, έτσι σχεδίασα και αυτό πριν το δώσω στο ζωγράφο να το αποτυπώσει επίσημα.

Από τις αρχές του 2000, στα μέσα του '20 μέχρι να εμφανιστεί το ντεμπούτο σας. Πώς πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια; Υπήρξατε ενεργοί με doom ρυθμούς; Γιατί τώρα και όχι πριν δέκα χρόνια;

Άλλες περιόδους ενεργοί με όντως doom ρυθμούς, άλλες στο περίπου ενεργοί, άλλες απλώς μπήκαμε στον πάγο γιατί έτρεχαν σημαντικότερες υποθέσεις στις ζωές μας απο τη μπάντα. Στο κάτω κάτω της γραφής όλα είναι μάταια, δεν κερδίσαμε και κάτι που τελικά βγήκε το άλμπουμ εκτός απο ανακούφιση πως επιτελους κυκλοφόρησε, άντε βγάλαμε λίγο παραδάκι το οποίο όμως εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού όπως και οι πενιχρές γεωργικές ενισχύσεις που πήραμε εδώ στον Θεσσαλικό κάμπο. Έλεος μ'αυτόν τον ΟΠΕΚΕΠΕ, άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα τάρταρα.

Κάποια στιγμή πρέπει να διαβάσω τις ιστορίες του Έλρικ

Αν εξαιρέσουμε ένα 5άρι από κάποια κριτική - πραγματικά πιστεύω πως δεν κατάλαβαν τί άκουγαν με βάση τα γραφόμενά τους - έχετε ενθουσιάσει μπόλικο κόσμο. Πώς εκλαμβάνετε την αποδοχή του δίσκου έως τώρα;

Είχε πολλή πλάκα αυτή η κριτική, μου την είχε στείλει ένας φίλος Αμερικάνος οργισμένος με τον πιτσιρικά και εγώ γελούσα και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω, γιατί το μόνο που έκανε λάθος είναι που δεν έβαλε μηδέν αν κατάλαβα καλά απ'το μουσικό του background. Ούτε και είχε κανέναν αντίκτυπο στο κάτω κάτω, απλά αυτός εκτέθηκε δίνοντας με διαφορά τη χαμηλότερη βαθμολογία στο άλμπουμ που πήγε στην κορυφή της χρονιάς στο αντίστοιχο YouTube κανάλι με το ίδιο όνομα (νομίζω μιλάς για την κριτική σε εκείνο το νιουγοβοτραντισιοναλχεβυμεταλ πως διάολο λέγεται). Oρίστε, αναγκάστηκα να επικαλεστώ views και χαζομάρες, αλλά είχε πλάκα το σκηνικό όπως κατέληξε, ιστορικές στιγμές, θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε. Το γέλιο δεν είναι κάτι αμελητέο, καλό είναι να περνάει η ώρα, άλλωστε και τα δήθεν σοβαρά θα φαίνονται αμελητέα λίγο πριν μπούμε στο χώμα,στο 1 επί 2 μέτρα γης που αντιστοιχούν στον καθένα μας...

Ενώνετε τα καλύτερα από δύο μπάντες, έχουσες ως κοινό παρονομαστή τον William J.Tsamis. Ήταν αυτός ο σκοπός σας εξαρχής; Σας ενοχλεί που οι ακροατές εντοπίζουν ομοιότητες με τη μουσική του συγκεκριμένου δημιουργού;

Ο σκοπός μας ήταν να παίξουμε τη μουσική μας, σε μας βγήκε αυτό, πάντα στοχεύαμε στον ύψιστο λυρισμό, και σαν ακροατές αυτό ψάχναμε και ψάχνουμε και οι δουλειές του Tsamis ξεχώριζαν από τις υπόλοιπες σ'αυτόν τον τομέα. Είναι ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ μουσικής, μουσική που έχει ουσιαστικά ως βάση παλιά ελληνική μουσική, ακόμα και Βυζαντινές ψαλμωδίες. Γι ‘αυτό ίσως δεν υπήρξε προηγούμενο, μπάντες του εξωτερικού που έχουν επίσης τους Warlord σαν επιρροή δεν κατάφεραν να ακουμπήσουν ουσιαστικά καθόλου το συγκεκριμένο στυλ. Είναι σαν να προσπαθείς να λύσεις μαθηματική εξίσωση χωρίς να ξέρεις πρόσθεση, διαίρεση και πολλαπλασιασμό.

Η μπουντρουμίλα μάς ακολουθεί από μόνη της, όπως η μυρωδιά στα ρούχα μετά το άρμεγμα στο μαντρί

Σε τουλάχιστον δύο συνθέσεις, δε θα πω ποιες, νιώθω μια άτυπη «μονομαχία» ή «διάλογο» μεταξύ κιθάρας και τυμπάνων, όπως έκανε και ο Bill με τον Mark. Εσκεμμένο ή έτσι σας βγήκε;

Δεν έχω ιδέα για ποιες λες, άρα μάλλον σου απάντησα.

Πάμε για λίγο στον Έλρικ: εξώφυλλο, τίτλοι τραγουδιών παραπέμπουν στον αλμπίνο αυτοκράτορα του M. Moorcock. Πώς συνδεθήκατε και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο ήρωα; Ή πιο σωστά αντι - ήρωα; Θα συνεχίσει να συντροφεύει την μπάντα;

Κάποια στιγμή πρέπει να διαβάσω τις νουβέλες, γιατί ειλικρινά δεν έχουμε ιδέα γενικά. Είχαμε κολλήσει και εκείνο το black sword στο όνομα αγνοώντας την υπαρξή του, μας άρεσε και το κράνος του και το χρησιμοποιήσαμε σε artwork. Με λίγα λόγια τα κάναμε κουλουβάχατα και τώρα ίσως υπάρχει κόσμος που κλαίει τα λεφτά του περιμένοντας ν'ακούσει κάτι για μελιμπορνέ πως λέγεται, ενώ ο μύθος του μαύρου σπαθιού στο συγκρότημα είναι τελείως διαφορετική ιστορία (με επιμέρους τυχαίες ομοιότητες ειναι η αλήθεια, έπαθα σοκ οταν φίλος που εχει διαβάσει τα Έλρικ μου είπε 2-3 σκηνικά με το τι παίζει…).Ελπίζω κάποια στιγμή να διαλευκανθεί η υπόθεση που δεν ενδιαφερει κανέναν αν τελικά συμπεριλάβουμε κάπου το ολοκληρωμένο τραγουδι ‘'The Black Sword Thunder Attack'' που είναι τεράστιο, όπως και ο τίτλος.

Αν δεν κάνω λάθος το πρώτο σας live θα λάβει χώρα στο Keep It True Festival. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας για αυτό και αν θα έρθει και η σειρά μας, κάπου κάποτε στην Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι πως έχουμε ελάχιστο χρόνο ν'ασχοληθούμε με τη μπάντα, έτσι επιλέξαμε να κάνουμε μόνο μία εμφάνιση μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι. Από εκεί και πέρα, μετά τη Γερμανία, νομίζω το επόμενο λάιβ θα γίνει στην Ελλάδα ...αλλά, ποιός ξέρει?

Η επερχόμενη αιώνια καταδίκη μας, κάνει τις ξιφομαχίες με σπαθάκια και δήθεν μεγάλες μάχες να μοιάζουν με μια τυχάρπαστη παρτίδα τάβλι, και μάλιστα μόνο μία γύρα, ένα πλακωτό, μία πόρτες, μία φεύγα

Λίγα λόγια για τις νέες συνθέσεις: κουμπώνουν άψογα με τις προϋπάρχουσες και διατηρούν μια αξιοθαύμαστη ροή στο δίσκο. Ποιο υπήρξε το σκεπτικό δημιουργίας τους;

Είναι λίγο θολό το τοπίο για το ποιές συνθέσεις είναι πιο καινούριες και ποιές παλαιότερες. Πολλές ξεκίνησαν σχεδόν μαζί, απλά κάποιες ολοκληρώθηκαν πολύ πιο σύντομα, άλλες προϋπήρχαν αλλά έφτασαν στην τελική τους μορφή πολύ αργότερα ή σχεδόν με την ηχογράφηση του άλμπουμ. Όλος αυτός ο αχταρμάς ίσως βοήθησε τελικά ώστε να κουμπώσουν όλα τα τραγούδια μαζί και να επιτευχθεί η αξιοθαύμαστη ροή που λες.

Τί σας εμπνέει στιχουργικά; υπάρχει κάποια αδυναμία σε βιβλία ή ταινίες;

Στιχουργικά κινούμαστε κυρίως στο χώρο του μυστικισμού, στην αιώνια μάχη μεταξύ φωτός και σκότους, αλλά γενικά σε οτιδήποτε άλλο μας κάθεται καλύτερα, ανάλογα με τη μουσική του κάθε κομματιού. Η μουσική δίνει πνοή στους στίχους και κατόπιν ο συνδυασμός τους θα γίνει αυτό που θα νιώσει ο ακροατής. Βιβλία να είμαι ειλικρινής, δεν έχω σχεδόν καμία επαφή με φανταστική λογοτεχνία, προτιμώ τα βιβλία με αληθινές ιστορίες και βιβλία θρησκευτικού τύπου που με την άθλια υπαρξή μας και τη μολυσματική πορεία μας σ'αυτόν τον κόσμο θα τα έλεγα αρκούντως ανησυχητικά , με την επερχόμενη αιώνια καταδίκη μας να κάνει τις ξιφομαχίες με σπαθάκια και δήθεν μεγάλες μάχες να μοιάζουν με μια τυχάρπαστη παρτίδα τάβλι, και μάλιστα μόνο μία γύρα, ένα πλακωτό, μία πόρτες, μία φεύγα. Ταινίες απέχουμε πολύ απ'το να χαρακτηριστούμε σινεφίλ, βαριέμαι, μόνο κλασικά αριστουργήματα τύπου "Predator", "Rocky" και τέτοια, έστω για εκατοστή φορά. Αξίζουν και μερικές ασπρόμαυρες (όπως το ‘'12 Angry Men'' του 1957 ή το «Ένας ήρωας με παντούφλες» του 1958) και μερικές ρομαντικές, αλλά θα το παίξω ψαγμένος και θα πω πως «προτιμώ τα βιβλία» χωρίς να τα έχω διαβάσει.

Ενίοτε ακούμε και διαβάζουμε για όρους όπως cult,obscure, μπουντρούμια & dungeon για διάφορες μπάντες. Νιώθετε ότι βρίσκεστε κάπου ανάμεσα σε αυτούς; Σημαίνουν κάτι αυτές οι λέξεις για εσάς σχετικά με την ατμόσφαιρα που προσδοκάτε να μεταδώσετε;

Δεν βρισκόμαστε απλά ανάμεσα σ'αυτές τις μπάντες, είμαστε μάλλον ακόμη παραμέσα,βαθιά,στο πιο σκοτεινό μπουντρούμι. Δεν προσπαθήσαμε ποτέ να το μεταδώσουμε, μας ακολουθεί η μπουντρουμίλα από μόνη της,όπως η μυρωδιά στα ρούχα μετά το άρμεγμα στο μαντρί.

Η ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια καλύπτει απ' άκρη εις άκρη το επικό heavy metal με φοβερές κυκλοφορίες, αποδεκτές από κάθε γωνιά του κόσμου και αναγνωρίζεται ως παγκόσμια δύναμη. Έχετε κάποια εξήγηση για αυτό, όντες μέρος της - θελημένα ή όχι; -

Είχε πάντα να δώσει η ελληνική σκηνή σ΄αυτόν τον τομέα, απλά δεν υπήρχε τρόπος μετάδοσης του υλικού, δεν έφτανε ποτέ στ'αυτιά του περιορισμένου έτσι κι αλλιώς κοινού αυτού του χώρου.

Τώρα που έγινε η επίσημη αρχή και γνωριστήκαμε καλύτερα, θα σας ακούμε / βλέπουμε συχνότερα ή θα συνεχίσετε να κινείστε αποκλειστικά με δικούς σας ρυθμούς;

Ό,τι και να υποσχεθούμε, ό,τι και να σχεδιάσουμε, το γομάρι δεν γίνεται άλογο. Αλλά οι γνώστες ξέρουν ότι ο γάιδαρος είναι πιο πονηρός και το σημαντικότερο, δεν ξεχνάει ποτέ το δρόμο.