«A Buyer's Guide»: Tad Morose
Δισκογραφικός οδηγός για τους Σουηδούς heavy/power αρτίστες
Έχοντας μια πορεία που η έναρξη της βρίσκεται σχεδόν 27 χρόνια πριν, κατά την οποία επέδειξαν σημαντικότατα έργα, αλλά κι ένα δεκαετές δισκογραφικό διάλειμμα, οι Tad Morose έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν ως μια από τις πιο σημαντικές heavy/power metal μπάντες που έχει αναδείξει η Σουηδία. Παρόλο που ξεκίνησαν ως ένα πολλά υποσχόμενο όνομα στο χώρο του ευγενούς prog/power, με τις πρώτες τους κυκλοφορίες να εντάσσονται περισσότερο σε αυτή την ηχητική κατηγοριοποίηση, η έλευση του Urban Breed και η στροφή σε πιο καθαρόαιμες heavy/power φόρμες θα ήταν εκείνα τα στοιχεία που θα τους απογείωναν, φθάνοντας να κυκλοφορήσουν μερικές από τις κορυφαίες δουλειές του είδους στις αρχές της χιλιετίας.
Η αποχώρηση των 3/5 της σύνθεσης που χάρισε τα "Undead", "Matters Of The Dark" και "Modus Vivendi", με κυριότερη εκείνη του Urban Breed, θα έπληττε σοβαρά την μπάντα, μιας και συνέβη σε μια εποχή που είχε αρχίσει να εδραιώνει το όνομα της στο χώρο, με την αβεβαιότητα να συνεχίζεται ουσιαστικά μέχρι και το 2013, όπου, με ανανεωμένο line-up, το σχήμα θα επέστρεφε στη δισκογραφία με το "Revenant". Ακολούθησαν δύο ακόμη δουλειές μέχρι και τις μέρες μας, με την πιο πρόσφατη, το τιτλοφορούμενο "Chapter X", να μας δίνει την αφορμή για μια ενδελεχή ανασκόπηση των πεπραγμένων της μπάντας και την υποτυπώδη κατάταξη εκείνων, όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Matters Of The Dark
(Century Media, 2002)
Στις αρχές της νέας χιλιετίας, οι Tad Morose είχαν ήδη στο ενεργητικό τους κάτι λιγότερο από μισή ντουζίνα αξιόλογες κυκλοφορίες, με καθεμιά από αυτές να παρουσιάζεται και μεστότερη από τις προηγούμενες. Έτσι, με τη δημιουργική (κι εμπορική) επιτυχία του "Undead" να έχει προηγηθεί δύο χρόνια νωρίτερα, η μπάντα θα έπρεπε να βάλει τα δυνατά της για να ξεπεράσει ξανά τον εαυτό της, με το "Matters Of The Dark", το αποτέλεσμα αυτών της των προσπαθειών, να εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα και να διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της κορυφαίας δουλειάς του σχήματος. Ακόμη πιο ισορροπημένο συνθετικά, με την έννοια του filler να απουσιάζει πανηγυρικά και τον Breed να βάζει δίσκο με το δίσκο το όνομα του στην αφρόκρεμα των ερμηνευτών του είδους, το "Matters Of The Dark" είναι η μια από τις δύο Tad Morose κυκλοφορίες που ο heavy metal οπαδός οφείλει να έχει ακούσει, αν όχι να έχει στην κατοχή του.
Modus Vivendi
(Century Media, 2003)
Το αδιαφιλονίκητο magnum opus της δισκογραφίας των Σουηδών, το άλμπουμ με το οποίο τους έμαθε ο περισσότερος κόσμος (χάρη και στο video clip για το φοβερό και τρομερό "Anubis"), αλλά κι εκείνο που άνετα συγκαταλέγεται στις αρτιότερες metal δουλειές των '00s, το "Modus Vivendi" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Απλώς διάβασε το tracklist του (με τα "Anubis", "Afraid To Die", "Cyberdome" και "Life In A Lonely Grave" να αποτελούν τις αδυναμίες του γράφοντα), βάλε το να παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος δίχως διακοπή και πορώσου με τους δέκα ύμνους που κρύβει μέσα του. Δυστυχώς, βέβαια, το συγκεκριμένο κομψοτέχνημα του σκληρού ήχου αποτέλεσε και την ταφόπλακα της πιο ποιοτικής και παραγωγικής περιόδου για την μπάντα, αφού οι αποχωρήσεις των Urban Breed (που θα εξελισσόταν σε μεγάλο γυρολόγο της power metal σκηνής, με τις δουλειές του με τους Bloodbound και Trail Of Murder να ξεχωρίζουν και πιο πρόσφατο σταθερό σχήμα τους Serious Black), Daniel Olsson και Anders Modd θα αποτελούσαν τροχοπέδη για περαιτέρω βλέψεις και θα τη βύθιζαν στην εσωστρέφεια για σχεδόν δέκα χρόνια.
A Mended Rhyme
(Black Mark Productions, 1997)
Ολοκληρώνοντας την ηχητική στροφή που ξεκίνησαν από το "Paradigma" EP ένα χρόνο πριν, οι Tad Morose θα πετύχαιναν «φλέβα χρυσού» με την πρόσληψη του Urban Breed ως τραγουδιστή της μπάντας, ξεκινώντας από εδώ ένα τρομερό σερί καταπληκτικών κυκλοφοριών μέχρι και το αλαβάστρινο "Modus Vivendi". Όσο, δε, για το "A Mended Rhyme" συγκεκριμένα, μπορούμε να πούμε πως επιβεβαιώνει τη φήμη σχετικά με την κρισιμότητα των τρίτων άλμπουμ κάθε μπάντας, ανεβάζοντας κατακόρυφα το επίπεδο που βρισκόταν το σχήμα μέχρι τότε και προσεγγίζοντας για πρώτη φορά πολύ περισσότερο τον heavy/power metal ήχο που άρχιζε να ευδοκιμεί εκείνη την περίοδο, παρά στο δαντελωτό prog/power στο οποίο αρεσκόταν μέχρι τότε. Παρόλα αυτά, ψήγματα προοδευτισμού υπάρχουν διάσπαρτα μέσα στο υλικό του άλμπουμ, με τη χρήση των πλήκτρων και τις ακόμη ιδιόμορφες ρυθμικές παλινδρομήσεις να μην λείπουν, ευεργετώντας το “A Mended Rhyme” με το προνόμιο να μην είναι απλώς ένα ακόμη καλό power metal άλμπουμ σε μια περίοδο που τέτοια έβγαιναν με το τσουβάλι.
Undead
(Century Media, 2000)
Η μεταπήδηση στην κραταιά Century Media ουσιαστικά βρήκε τους Tad Morose να αφήνουν ακόμη και τα τελευταία δείγματα προοδευτικού λυρισμού που εμφανίζονταν στις προηγούμενες τους κυκλοφορίες, εστιάζοντας πλέον στο να σμιλεύσουν το δυνατόν καλύτερα το heavy/power του χαρακτήρα τους. Ακούγοντας, βέβαια, κάποιος το συγκεκριμένο άλμπουμ, καταλαβαίνει πως οι Σουηδοί πέτυχαν πολλά περισσότερα από το να προσαρμοστούν στο νέο τους μουσικό ύφος, αφού το "Undead" αποτελεί μια από τις κορυφές της δισκογραφικής τους εσοδείας, αλλά κι ένας απολαυστικός δίσκος στα ευρύτερα χωράφια του κλασικού heavy metal. Μάλιστα, το "Undead" θα ήταν και ο πρώτος δίσκος που θα συμμετείχε ο Daniel Olsson στις κιθάρες του σχήματος, με την επιρροή του να φαίνεται τόσο σε αυτόν και τους επόμενους δύο αριστουργηματικούς δίσκους που ακολούθησαν, όσο και στους Trail Of Murder, την μπάντα που δημιούργησε με τον Urban Breed και τον Pelle Åkerlind των Bloodbound το 2011.
Sender Of Thoughts
(Black Mark Productions, 1995)
Η δεύτερη κυκλοφορία των Σουηδών από Bollnäs στέκεται, ίσως, ως ένα από τα πιο παραγνωρισμένα της έργα, έχοντας αυτόν το νοσταλγικό '90s αέρα που συναντούμε σε πολλές δουλειές της εποχής από μπάντες παρεμφερούς ύφους, αλλά και κοινές συνισταμένες με τους Savatage εκείνης της περιόδου. Με έντονη την παρουσία των πλήκτρων, η οποία ενέτεινε την προοδευτική αύρα του υλικού, σαφώς πιο ξεκάθαρο συνθετικό πλάνο σχετικά με τη δομή και τις μελωδικές προεκτάσεις των τραγουδιών και τον Kristian Andren να κεφαλοποιεί την παρουσία του στο σχήμα, το "Sender Of Thoughts" μοιάζει ως ένα από εκείνα τα αδίκως αγνοημένα άλμπουμ που βρίσκονται εκεί έξω, περιμένοντας την ευκαιρία να αποκαλύψουν την ποιότητα τους.
Paradigma
(Black Mark Productions, 1996)
Το EP του παρουσιαζόμενου οδηγού δισκογραφίας, ήθελε την μπάντα να βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην καριέρα της. Το ύφος της εξελισσόταν, πλησιάζοντας τα όσα σπουδαία θα μας παρουσίαζε με τον Urban Breed πίσω από το μικρόφωνο, αν και στο "Paradigma" και το επόμενο, "A Mended Rhyme", βρίσκουμε το μεταίχμιο των δύο ηχητικών περιόδων της, κάπου μεταξύ του ατμοσφαιρικού prog, του ογκώδους power metal και των Black Sabbath της Dio και Tony Martin περιόδου. Με τον Kristian Andren να κλείνει για εκείνον το κεφάλαιο Tad Morose προσφέροντας μερικές από τις πιο μεστές ερμηνείες του και τις πέντε συνθέσεις διάρκειας λίγο λιγότερο της μισής ώρας να παρουσιάζουν ένα ιδεατό δείγμα του σουηδικού prog/power της εποχής, το μοναδικό πρόβλημα του "Paradigma" είναι η σχετικά μικρή του χρονική διάρκεια, γεγονός που ωστόσο δεν αφαιρεί διόλου από τη διαδικασία ακρόασης του.
Revenant
(Despotz, 2013)
Δέκα χρόνια έπρεπε να περάσουν από το αριστουργηματικό "Modus Vivendi" για να έχουμε δισκογραφικά νέα από τους Σουηδούς, μια περίοδος όπου ήθελε την μπάντα να βιώνει αρκετά μεγάλες αλλαγές στα ενδότερα της. Με τον Urban Breed να αποχωρεί το 2005, αφήνοντας «ορφανή» τη θέση πίσω από το μικρόφωνο, τον Joe Comeau (Liege Lord, ex-Annihilator) να περνάει για ένα φεγγάρι από το σχήμα και, τελικά, τον Ronny Hemlin (ex-Steel Attack) να αναλαμβάνει το απαιτητικό χρέος του τραγουδιστή, θα φτάναμε στο 2013 για να δει το φως το έβδομο άλμπουμ με τη σφραγίδα των Tad Morose. Προφανώς διαφοροποιημένο από τα όσα ξέραμε ως τότε, το "Revenant", εκτός από το απελπιστικά κακό εξώφυλλο του, αποτελεί έναν ξεκάθαρο και ανταγωνιστικό power metal δίσκο, με δυνατές συνθέσεις ("Beneath A Veil Of Crying Souls", "Within A Dream" μεταξύ άλλων), τον Hemlin να συστήνεται στο διχασμένο κοινό της μπάντας (θυμίζοντας, ταυτόχρονα, αρκετά σε χροιά και τρόπο ερμηνείας τον Tim "Ripper" Owens) και τη νέα αρχή για το σχήμα να φαντάζει αρκούντως ενδιαφέρουσα για το τι θα είχε να προσφέρει επιπλέον στην ιστορία του.
St. Demonius
(Despotz, 2015)
Με σταθερό το δημιουργικό τους πυρήνα, καθώς το line-up τους παρέμενε ίδιο για δεύτερο σερί δίσκο (ενώ και οι συντελεστές σχετικά με το mastering, το εξώφυλλο και τα επί μέρους λοιπά στοιχεία δεν είχαν κάποια σημαντική διαφοροποίηση), οι Tad Morose δεν θα αργούσαν να επιστρέψουν στη δισκογραφία, κυκλοφορώντας το διάδοχο του "Revenant" μετά από μόλις δύο χρόνια. Ευτυχώς, αυτή τη φορά το οπτικό αποτέλεσμα δεν θα τραβούσε τα βλέμματα για τους λάθος λόγους και με τη συνθετική συνταγή να μην διαφοροποιείται ιδιαίτερα, το "St. Demonius" θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας άξιος διάδοχος του "Revenant". Κι από μια άποψη αυτό ισχύει, παρά το γεγονός πως η επαναληψιμότητα στο συνθετικό μοτίβο, η σχετικά μονόπλευρη ερμηνευτική προσέγγιση του κατά τα άλλα αξιόλογου Ronny Hemlin και η απουσία έστω μιας πραγματικά ξεχωριστής σύνθεσης (ίσως εξαιρουμένου του "Day Of Reckoning"), κατατάσσουν ποιοτικά το όγδοο full length της μπάντας στα χαμηλά στρώματα της δισκογραφίας της.
Leaving The Past Behind
(Black Mark Productions, 1993)
Το ντεμπούτο των Σουηδών τους έβρισκε να κινούνται σε ένα αρκετά διαφοροποιημένο ύφος από εκείνο που έγιναν ευρέως γνωστοί και ακολουθούν μέχρι και σήμερα, αρκετά πιο προοδευτικό και απομακρυσμένο από τις ξεκάθαρες power metal δομές. Με τον Kristian Andren να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο και να καταθέτει μια από τις πρώτες ερμηνευτικές του διαπιστεύσεις, έχοντας έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας (που θα τελειοποιούσε στις μεταγενέστερες δισκογραφικές του συμμετοχές, είτε με τους Tad Morose, είτε με τους Memento Mori και τους Fifth Reason), την μπάντα, παρότι άγουρη ακόμη συνθετικά, να παρουσιάζει ένα πρόσωπο ιδιαιτέρως σκοτεινό και σχεδόν απόμακρο ανά στιγμές, το "Leaving The Past Behind" δεδομένα δεν αποτελεί ένα δίσκο που πρέπει να αγνοήσει ή να παραμερήσει κάποιος. Ωστόσο, συγκριτικά με τις επόμενες κυκλοφορίες της μπάντας και λόγω της ηχητικής κατευθύνσεως του, προτείνεται να εξερευνηθεί είτε προτού ανακαλύψει κάποιος τις κατοπινές δουλειές του σχήματος, ή αφότου έχει εξοικειωθεί με τις υπόλοιπες μουσικές του προτάσεις.
Welcome To The Black Mark Festivals '95
(Black Mark Productions, 1995)
Καθώς μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι Σουηδοί metallers δεν είχαν κυκλοφορήσει κάποια ζωντανά ηχογραφημένη δουλειά, επιλέχθηκε η παρούσα κυκλοφορία για την υποτυπώδη κάλυψη της συγκεκριμένης θέσης, λόγω και του «φεστιβαλικού» του ονόματος της. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα split μερικών εκ των σημαντικότερων/πιο ανερχόμενων συγκροτημάτων που είχε στο δυναμικό της η θρυλική Black Mark το 1995, καθώς, εκτός των Tad Morose, συναντάμε ακόμη τα ονόματα των Memento Mori, Morgana Lefay και Cemetary, με την κάθε μπάντα να εκπροσωπείται από δύο συνθέσεις της (και τα "Lost In Time" και "Here After" να από το "Sender Of Thoughts" να είναι εκείνα που θα αντιπροσώπευαν τους Tad Morose που μας ενδιαφέρουν εδώ).
A Compilation
Όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, η επιλογή των τραγουδιών για μια αντιπροσωπευτική συλλογή που αφορά το σχήμα έγινε πρωτίστως με γνώμονα την πληρότητα και την εκπροσώπηση σχεδόν κάθε κυκλοφορίας του, κι ακολούθως με βάση τα προσωπικά κριτήρια γούστου του γράφοντα.
1. Voices Are Calling (Leaving The Past Behind)
2. Sender Of Thoughts (Sender Of Thoughts)
3. Stories Around A Tale (Paradigma)
4. But Angels Shine (A Mended Rhyme)
5. The Trader Of Souls (A Mended Rhyme)
6. Servant Of The Bones (Undead)
7. Where The Sun Never Shines (Undead)
8. Corporate Masters (Undead)
9. Matters Of The Dark (Matters Of The Dark)
10. Ethereal Soul (Matters Of The Dark)
11. Reason Of The Ghost (Matters Of The Dark)
12. Anubis (Modus Vivendi)
13. Afraid To Die (Modus Vivendi)
14. Life In A Lonely Grave (Modus Vivendi)
15. Beneath A Veil Of Crying Souls (Revenant)
16. Within A Dream (Revenant)
