«10»: Song Stories των Void Droid

Οι heavy rockers από την Πάτρα γιορτάζουν τα δέκα τους χρόνια και μοιράζονται ιστορίες για δέκα τραγούδια τους

16/11/2022 @ 16:51

Συνεντεύξεις έχουν γραφτεί άπειρες, όλα σχεδόν έχουν ειπωθεί. Αυτά τα 10 χρόνια έχουμε μάθει ό,τι χρειάζεται να μάθουμε για τους heavy rockers της καρδιάς μας. Τα αγαπημένα τους τραγούδια, album, ταινίες, τα σχέδια για το μέλλον, τις δυσκολίες των πρώτων ημερών ύπαρξής τους, τα πάντα! Έτσι είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Κάτι «για τους οπαδούς». Μιλήσαμε με τον Αντρέα Κώστα, τραγουδιστή, κιθαρίστα και μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις του συγκροτήματος και του ζητήσαμε να μας πει 10 ιστορίες πίσω από ισάρριθμα τραγούδια, από το πως δημιουργήθηκαν, τι αποτέλεσε έμπνευση για αυτά, ακόμη και μία τρελή αφήγηση που κάπως σχετίζεται με κάποια. Λίγες μέρες πριν τον συναυλιακό εορτασμό για τα 10 χρόνια ύπαρξής τους, την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στο Gagarin 205, σας παρουσιάζουμε 10 song stories που θα σας επιτρέψουν να κατανοήσετε μερικά από τα αγαπημένα τραγούδια των Void Droid εις βάθος!

Void Droid

1
 
Το "little droid" αναφέρεται στον David, ένα εξαιρετικά ανθρωπόμορφο ανδροειδές απ΄την ταινία Artificial Intelligence (2001) του Spielberg. Η ιστορία είναι πως ο David ενώ έχει προγραμματιστεί με ικανότητα συναισθημάτων, θέλει να γίνει «αληθινός» άνθρωπος ώστε να κερδίσει την πραγματική αγάπη της θετής του μητέρας. Και για να γίνει αυτό ψάχνει την μπλε νεράιδα από το παραμύθι του Πινόκιο που θα τον μεταμορφώσει μαγικά σε άνθρωπο. Είναι απ' τις ταινίες που χαράχτηκε μέσα μου όταν ήμουν παιδί.
2
 
Περιμένοντας το λεωφορείο στα ΚΤΕΛ Πάτρας, το οποίο είχε αργήσει, ψαχούλευα στο Wikipedia ιστορίες από κινέζικη μυθολογία μήπως πάρω καμιά ιδέα. Σε κάποια φάση βρίσκω τον μύθο του Kua Fu, ενός γίγαντα που ήθελε να πιάσει τον ήλιο αλλά τελικά πληρώνει την «φιλοδοξία» του με τη ζωή του. Το ίδιο ηθικό δίδαγμα με τον Ίκαρο. Μη πας πολύ ψηλά γιατί θα καείς, θα πέσεις, θα πεθάνεις. Το λεωφορείο ήρθε, ανέβηκα και μετά από λίγο μου έπιασε κουβέντα ο τύπος στο διπλανό κάθισμα επειδή με είδε με θήκη κιθάρας. Ήταν κι αυτός κιθαρίστας-μουσικός, μεγαλύτερος σε ηλικία. Σιγά σιγά η συζήτηση κατέληξε στο τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. «Ε μουσικός θα θελα να είμαι πραγματικά αλλά το ρίσκο είναι μεγάλο» του είπα και του ανέφερα και τον μύθο με τον Kua Fu που χα διαβάσει πριν λίγο, ρωτώντας τον αν έκανε καλά ή όχι ο γίγαντας. «Παντού η ίδια ιστορία» μου λέει «Μη κάνεις αυτό, μην κυνηγήσεις το άλλο, θα το πληρώσεις. Δε κουράζει πολύ; Ο γίγαντας είχε δίκιο. Ναι πέθανε άλλα τουλάχιστον θέλησε κάτι, κυνήγησε κάτι. Οι άλλοι που θέλουν και δε κάνουν; Νεκροί είναι ήδη!» μου λέει. Ο Kua Fu δεν έφτασε τον ήλιο, άλλα κανείς δεν έφτασε ποτέ πιο κοντά. Κάτι είναι κι αυτό!
3
 
Στη σειρά "The Office" υπάρχει μια σκηνή όπου ο Michael Scott ντυμένος ως Ιησούς Χρηστός μιλάει με τον CEO της εταιρείας, Dave Wallace και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
 
Michael Scott: David guess who I'm sitting here dressed as.
David Wallace: I'm not going to guess. You can either tell me or I'm going to hang up.
Michael Scott: I'll give you a hint. His last name is Christ. He has the power of flight. He can heal leopards.
 
Από κει μου ήρθε η ιδέα για τον τίτλο του τραγουδιού. Αν και ο δικός μας δε μπορεί να θεραπεύσει λεοπαρδάλεις.
4
 
Ήμουν πολύ μικρός, περίπου 6-7, ο πατέρας μου είχε νευριάσει γιατί είχα χάσει ένα καλώδιο της τηλεόρασης. Εγώ τρομαγμένος του είπα ότι μπορεί να το ξέχασα στο σπίτι του φίλου μου του Ενερίκο που παίζαμε video games σε κονσόλα απομίμηση του ΝΕS από την λαϊκή. Στον δρόμο προς το σπίτι του, θυμάμαι να προσεύχομαι για πρώτη φορά στον Θεό. «Σε παρακαλώ Θεέ μου κάνε να είναι το καλώδιο στον Ενερίκο.» Όταν έφτασα το καλώδιο ήταν όντως εκεί. Σκέφτηκα φυσικά πως αυτό δε θα μπορούσε να ναι τυχαίο. Ήταν ξεκάθαρη απόδειξη της θεϊκής ύπαρξης. Πολλά χρόνια αργότερα σταμάτησα να πιστεύω, αλλά ανά στιγμές νοσταλγώ αυτήν την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη η οποία αυτόματα οδηγεί και σε ένα αντικειμενικό, αδιαμφισβήτητο νόημα. Έχει λιγότερη πάλη σε αντίθεση με το υποκειμενικό νόημα που κάποιος δημιουργεί για τον εαυτό του. Αν και η πάλη αυτή προσθέτει αξία στο τέλος.
5
 
Άραζα σπίτι του Billy στη Πάτρα και αυτός ήταν στο pc. «Τι κουλά βλέπεις εκεί ρε;» του λέω. «Τίποτα, είναι ένα μηχάνημα που μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο... Watermaker, ε; Ωραίος τίτλος για τραγούδι» «Ναι ψήσου» μου λέει. Και ψήθηκα! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία!
6
 
Η έμπνευση προήλθε απ' το Breaking Bad και τον Walter White. Μου γεννήθηκε η εικόνα ενός καταπιεσμένου ανθρώπου που δεν διεκδίκησε και δεν έδωσε ποτέ χώρο στα εγωιστικά του ένστικτα, ακολουθώντας μια πλήρη υποταγή στο τι είθισται, χωρίς να κρατάει καμία ισορροπία ανάμεσα στο θέλω και στο πρέπει. Έτσι όταν του δόθηκε η ευκαιρία και ένα βολικό άλλοθι, όλη αυτή η εσωτερική καταπίεση έσκασε σαν βόμβα, παρασέρνοντας τον στο δρόμο του «κακού».
7
 
Ο τίτλος υπήρχε στο μυαλό μου για μήνες γιατί μου άρεσε η εικόνα της κούκλας που πετάγεται απ' το κουτί αλλά δεν είχα βρει για ποιο θέμα θα μιλήσω. Προσπαθούσα για πολύ καιρό άλλα τίποτα δεν μου έκανε «κλικ». Συναντώντας μια φίλη, της είπα τον προβληματισμό μου για το ότι δε μπορώ με τίποτα να βρω θέμα για τους στίχους. «Υπάρχει κάτι εδώ ή τζάμπα στύβω το μυαλό μου;» τη ρωτάω. «Υπάρχει» μου απαντάει «Το ότι το κουτί ανοίγει μόνο απ' έξω κι όχι από μέσα». Αυτό ήταν! Πήγα σπίτι και έγραψα για έναν χαρακτήρα ο οποίος περιμένει παθητικά και υπομονετικά κάποιο παιδί απ' έξω να του ανοίξει για να βγει. Κοιμάται όλη μέρα μες στο σκοτεινό κουτί περιμένοντας ότι θα ‘ρθει κάποια στιγμή, ως δια μαγείας, το εξωτερικό χέρι σωτηρίας.
8
 
Είχα στο μυαλό μου μια εικόνα ενός αλήτη σκύλου του δρόμου που δε τα βάζει κάτω παρά τις αντίξοες συνθήκες. Με 3 πόδια όπως εκείνος στο εξώφυλλο του ομώνυμου άλμπουμ των Alice in Chains. Είχα βρει το "Stray Dog" αλλά έψαχνα ένα όνομα. Μια μέρα είχαμε μαζευτεί και οι τέσσερις στο σπίτι του Billy στη Πάτρα και πετάγαμε ιδέες για το όνομα του σκύλου. Πάνω στο brainstorming μας διακόπτει ο ήχος κλήσης απ' το κινητό του Χάρη. «Παιδιά, σορρυ μια, με παίρνει ο Ρολλυ». Κοιταζόμαστε και σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Είναι τέλειο όνομα για τον αλήτη σκύλο μας. «Έλα Ρολλυ, μόλις βγάλαμε κομμάτι με το όνομά σου».
9
 
Υπήρξε κάποια φάση όπου πέρασα μια δημιουργική ξηρασία. Άρχισε να με απασχολεί πολύ παραπάνω το ζήτημα της επιβίωσης, το μέλλον, τα λεφτά, η ασφάλεια, η σταθερότητα. Ζητήματα ενηλίκων, η πραγματικότητα μου χτυπούσε την πόρτα. «Δεν είσαι πια παιδί. Τι θα κάνεις;» και τα συναφή. Όμως ταυτόχρονα μ' αυτό υπήρχε και ένα άλλο ερώτημα. «Το παιδί τελείωσε; Θα δημιουργήσω ξανά ποτέ;» Νόμιζα πως ενήλικη ζωή και δημιουργικότητα δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν. Έτσι βγήκε το «Puer Blue", ένα παιδί τύπου Πίτερ Παν το οποίο ο «διάβολος» ενήλικας έχει φυλακίσει μέσα σε ένα κτήριο και αυτό, θέλοντας να ζει σε «στρογγυλό» κόσμο, ζητάει απ' το έδαφος να κάνει σεισμό ώστε το κτήριο και οι «γωνίες» του να γκρεμιστούν.
10
 
Πριν πολλά χρόνια είχα σχέση με μια κοπέλα που ο αδερφός της ήταν ένας «άσπρος χαμαιλέοντας». Δεν είχε φίλους, δυσκολευόταν να ενταχθεί στο σύνολο, του ήταν δύσκολο να επισυνάψει κοινωνικές σχέσεις, να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, να κρατήσει δουλειά για αρκετό καιρό κτλ. Ήταν ιδιότροπος, απρόβλεπτος. Μια μέρα πήγα σπίτι τους και τον γνώρισα. Και θυμάμαι τα εξής. Το ότι ήταν δύσκολο να κρατηθεί μια συζήτηση σε ένα θέμα για αρκετή ώρα, το ότι είχε ένα χαμόγελό όμως που ήταν πηγαίο, και ότι του άρεσε ο Luffy απ' το One Piece γιατί «o Luffy είναι ο πιο ελεύθερος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν υπάρχει πιο ελεύθερος απ' αυτόν». Ένιωσα μια άμεση σύνδεση. «Τι ωραίος τύπος» λέω. Αλλά μετά, κάθε φορά που μιλούσαμε λίγο κάτι χανόταν, κάτι έλειπε. Δεν μπορούσα να τον «πιάσω». Υπήρχε μια αποσύνδεση. Την επόμενη μέρα τον σκεφτόμουνα και προβληματιζόμουν. Θυμήθηκα ιστορίες της αδερφής του για αυτόν και το bullying που είχε φάει. Εγώ προφανώς δεν άνηκα σ' αυτή την κατηγορία. Του φέρθηκα καλά και ευγενικά αλλά παρ' όλ' αυτά με βασάνιζε μια σκέψη. Ότι ο κόσμος δεν τον αγκαλιάζει πραγματικά. Είτε τον πολεμά ευθέως είτε «ψεύδεται» όντας επιφανειακά καλός όπως εγώ. Χωρίς ουσιαστική επαφή ή αληθινή επικοινωνία. Ένας λευκός καμβάς, χωρίς χρώματα. Αν ήμουν εγώ στη θέση του δε θα θελα κάποιος να με πλησιάσει αληθινά; Δε θα θελα να έχω κάποιον να αποκαλώ φίλο; Που ούτε με πολεμάει, ούτε μου λέει ψέματα.

Οι Void Droid εμφανίζονται ζωντανά την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στο Gagarin 205, για τον εορτασμό των 10 ετών ύπαρξής τους. Εισιτήρια προπωλούνται μέσω του viva.gr και του δικτύου καταστημάτων του.

Void Droid

RSVP
Ηλεκτρονική προπώληση

  • SHARE
  • TWEET