«10»: Αγαπημένα άλμπουμ των Pelican

Η σπουδαία μπάντα από το Illinois των ΗΠΑ, θα βρίσκεται στο Fuzz Club την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου

Από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, 08/10/2019 @ 11:44

Οι Pelican, ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα της post-metal σκηνής, επιστρέφουν στην Αθήνα! Η μπάντα από το Illinois των ΗΠΑ, θα βρίσκεται στο Fuzz Live Music Club, την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, έχοντας στις αποσκευές της το ολοκαίνουριο άλμπουμ, "Nighttime Stories", που σηματοδοτεί τη δυναμική επιστροφή τους μετά από καιρό.

Pelican Fuzz Club

Ο ήχος τους ανέκαθεν συνδύαζε διάφορες επιρροές και οι ίδιοι ποτέ δεν θέλησαν να κατηγοριοποιηθούν κάτω από μία συγκεκριμένη ετικέτα. Ο κιθαρίστας τους, Trevor Shelley de Brauw, επέλεξε για το Rocking τους 10 δίσκους που τον επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό και τους περιγράφει διεξοδικά.

Pelican

The Cure - Standing On A Beach

Eνας από τους πρώτους δίσκους που ερωτεύθηκα και ήταν η απαρχή μιας σχέση πάθους με τη μπάντα. Μια επισκόπηση των οκτώ πρώτων χρόνων τους και με ενέπνευσε στο πόσο μπορείς να αλλάζεις τόσο σύντομα.

Metallica - And Justice For All

Ακουσα αυτόν τον δίσκο στο γυμνάσιο στο υπόγειο του κολλητού μου. Εως τότε ήμουν σε φάση pop και η σφροδότητα του δίσκου με ξετίναξε! Παράλληλα με την αγριότητα, λάτρεψα το πόσο περίπλοκα είναι τα τραγούδια. Κάθε ένα μου έμοιζε σαν ένα ταξίδι προς το άγνωστο...

Fugazi - Red Medicine

Στο Λύκειο είχα απορροφηθεί από το punk και τότε μπάντες σαν τους Green Day και Offspring κυρίευσαν και το mainstream, προκαλώντας και μια έκρηξη στην καθαρόαιμη underground σκηνή. Οι Fugazi στέκουν πάντα ως παράδειγμα και μια μπάντα που θες να μοιάσεις, διατηρώντας τον ήχο τους εξερευνητικό και χωρίς περιορισμούς ήχο τους.

Η αφοσίωση τους στους punk κώδικες, τους επέτρεπε να είναι πρωτοπόροι, χωρίς ποτέ να χρειαστεί να το βροντοφωνάζουν.

Godflesh - Pure

Οπως οι Metallica, μου άνοιξε τα μάτια σε ότι αφορά το... heavyness. Tα riff του Broadrick είναι σαν ένα ρόπαλο που... στριφογυρίζει στον αέρα, Η επιρροή του ήταν μεγάλη και πιο αποτελεσματική, καθώς τα μηχανικά backbeat και η υπνωτιστική επανάληψη των riffs σε χτυπούν! Υπάρχουν απίθανα μελωδικά μέρη αλλά οι δυσαρμονίες παραμένουν εμμονή.

Television - Marquee Moon

Για να το πω απλά, περιέχει ένα από τα καλύτερα παιξίματα κιθάρας που έχουν ηχογραφηθεί. Ποιητικές και σκεπτόμενες συνθέσεις που στέκουν, αλλά τα σόλο της κιθάρας είναι τόσο λυρικά και ελεγειακά που «επικοινωνούν» κάτι που θα ήταν αδύνατο να συμβεί με στίχους. Και βεβαια, διαλύει κάθε υπόνοια πως στο punk είχαν θέση μόνο οι ατάλαντοι μουσικοί...

Texas Is The Reason - Do You Know Who You Are?

Ενας φίλος μου αποκάλυψε πως πάντα θεωρούσε πως ο ήχος μας ήταν ουσιαστικά το "A Jack With One Eye" από αυτό το δίσκο, απλά downtuned και χωρίς φωνητικά. Μας έκανε πλάκα, αλλά δεν ήταν και τόσο... μακριά!

Πριν φτιάξουμε τους Pelican, ο Laurent οδηγούσε όλη την ώρα (ήταν 1996) και άκουγε αυτό το δίσκο. Οι μελωδίες και τα riffs ήταν σαν θύελλα δίπλα στη, φαινομενικά, πρώην hardcore rhythm section, και βοήθησαν μια εκκολαπτόμενη μπάντα πως να γιγαντώνει μια μελωδία.

Radiohead - OK Computer

Η αρχή της πεταλιέρας! Πιθανότατα να αγόρασε ένα πετάλι για delay μια εβδομάδα αφότου το άκουσα!

Yes - Close To The Edge

Επειδή ήμουν πιστός στην punk, για χρόνια γυρνούσα την πλάτη στην progressive rock, μόνο και μόνο επειδή γνωρίζαμε πως η punk γεννήθηκε και ως αντίδραση σε τέτοιες μπάντες. Αλλαξα γνώμη πριν τα 30 μου και αυτός ο δίσκος ήταν η αιτία. Κάθε... κύλινδρος παίρνει φωτιά, κάθε τραγούδι έχει τόσες λεπτομέρειες που χρειάζονται πολλές ακροάσεις για να τις κατανοήσεις.

Neurosis - Through Silver In Blood

To απόλυτο βάρος αυτού του δίσκου πάνω μου, είναι σχεδόν ακατανόητο. Οταν το πρωτάκουσα, δεν μπορούσα να καταλάβω αν μου αρέσει. Οι επιπλέον ακροάσεις μου... άνοιξαν απλά το κεφάλι! Πολύ απλά, ένας πανίσχυρος ήχος, αδυσώπητος, κατευθείαν στο υποσυνείδυτο.

Wild Flag - s/t

Ακόμα δεν πιστεύω πόσο τυχερός ήμουν που είδα ζωντανά μια μπάντα με τόση λίγη... ζωή. Δύο από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες ενώθηκαν για να αποδείξουν πως τα supergroups είναι παραπάνω από ένα απλό άθροισμα ταλέντων. Ήταν καθοριστικοί και με δίδαξαν πως το rock δεν είναι για μόνο για νέους αλλά πως η καλύτερη δουλειά σου πιθανότατα πάντα σε περιμένει.