Οι Cypress Hill, δεν είχαν ούτε τον ωμό και πολεμικό στίχο της ανατολικής ακτής, ούτε τον πιο μαφιόζικο και μεγαλεπήβολο της δυτικής, αν και αποτελούν γέννημα θρέμμα της. Οι B–Real και Sen Dog πέρα από την προφανή αγάπη τους για την κάνναβη και την νομιμοποίησή της, με τους ευρηματικούς τους στίχους πάντρευαν την λατινοαμερικάνικη κουλτούρα με την καθημερινότητα. Τα beats, δικαιοδοσία του DJ Muggs, συνδύαζαν τον μινιμαλισμό της ανατολικής ακτής με μια γερή δόση ψυχεδέλειας, η οποία έβρισκε τις ρίζες της σε λούπες από κιθαριστικά riff.
Φυσικά, πέρα από το άμεσα αναγνωρίσιμο στυλ του B–Real, το hype του Sen Dog και τα beats του DJ Muggs, οι Cypress Hill, είχαν ανέκαθεν άλλο ένα χαρακτηριστικό. Από τον πρώτο τους ομότιτλο δίσκο, και φυσικά τον αψεγάδιαστο διάδοχο, "Black Sunday", ο αέρας και οι ήχοι που συνδύαζε το group, τύγχαναν ευρείας αποδοχής από οπαδούς της rock/metal κοινότητας. Χαρακτηριστικά, στην συλλογή "Judgement Night", όλοι θέλανε να συνεργαστούν μαζί τους. Το "Hits From The Bong" πατούσε πάνω σε ένα ιδιαίτερο riff, το "Insane In The Brain" έγινε σύντομα crossover hit ανοίγοντας πόρτες και ευκαιρίες για περιοδείες εκτός του hip hop.
Οι συνεργασίες των B-Real και Sen Dog με rock/metal καλλιτέχνες αρκετές, ενώ και οι ίδιοι συμμετέχουν σε ανάλογα συγκροτήματα (Powerflo, Prophets Of Rage) πέραν των Cypress Hill. Πέρα από τα κατά καιρούς guests μουσικών σε κυκλοφορίες τους, η αγάπη τους για το ιδίωμα είναι έντονη μέχρι και στο περσινό "Elephants On Acid". Εκεί, ανάμεσα στα αποπνικτικά beats, ο παρατηρητικός ακροατής θα εντοπίσει τίτλους τραγουδιών όπως "Band Of Gypsies" και "Stairway To Heaven".
Με αφορμή λοιπόν την επικείμενη εμφάνισή τους στα πλαίσια του Release Festival, δυο συντάκτες αναζητούν δέκα τραγούδια "Certified Bombs", που πιστοποιούν την έντονη σχέση των Cypress Hill με τον σκληρό ήχο. Στην τελική, δεν είναι λίγα τα συγκροτήματα του λεγόμενου nu/alternative metal, που τους χρωστάνε. Η χρονολογική λοιπόν αναδρομή που ακολουθεί, πιστοποιεί μια ιδιαίτερη πτυχή της σπουδαίας κληρονομιάς των αγαπημένων Λατινοαμερικανών.
Το εν λόγω κομμάτι, προφανώς είναι ένα από τα κλασικότερα της μπάντας. Δεν επιλέχθηκε εδώ όμως για αυτόν τον σκοπό. Στον πρώτο τους δίσκο, οι ροκ επιρροές ήταν κυρίως διακριτές σε λούπες riffs που έστρωναν το χαλί για τις ρίμες του B-Real. Αν παρατηρήσει κάποιος την σύνθεση αυτή, θα ακούσει ένα ευδιάκριτο ηλεκτρικό lead να ενισχύει την εκφορά του ρεφραίν. Σταδιακά η ρυθμική κιθάρα του beat εντείνεται για να κορυφωθεί αυτός ο hip hop ύμνος. Στην μετέπειτα κοινή περιοδεία των Cypress Hill με τους Rage Against The Machine, στο κομμάτι αυτό εμφανίζονταν μαζί στην σκηνή. Στο μέλλον, οι δεύτεροι, θα το
διασκεύαζαν στο "Renegades".
[Α.Ζ.]
Το soundtrack του "Judgment Night" ήταν πραγματικά πρωτοποριακό για την εποχή του, κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι κατάφερε να επιβιώσει στον χρόνο σε αντίθεση με την ομώνυμη ταινία. Σε αυτό οι Cypress Hill έχουν εξέχοντα ρόλο και λόγο, σε ένα κομμάτι στο οποίο συνεργάζονται με τους Pearl Jam. Μια σύμπραξη τιτάνων που είχε ως προϊόν ένα εκπληκτικό τραγούδι που κάθε φορά που το ακούμε μας θυμίζει γιατί τα '90s «έσπερναν» καλλιτεχνικά. [Α.Α.]
Από το ίδιο soundtrack όμως προέκυψε κι ένα ακόμη κομμάτι. Το "I Love You Mary Jane" είναι ο καρπός της συνεργασίας των Cypress Hill με τους Sonic Youth. Λιγότερο πειραματικό απ’ ό, τι ίσως θα περίμενε κανείς, η σύμπραξη των δύο σπουδαίων συγκροτημάτων καταλήγει σε ένα ψυχεδελικό ντελίριο με τις φωνές του B-Real και της Kim Gordon να δένουν αριστοτεχνικά ενώ, παράλληλα, το νεοϋορκέζικο συγκρότημα κερνάει ισχυρές δόσης ελεγχόμενης κιθαριστικής παράνοιας. Τραγούδι που μπορεί να παίζει στο repeat για μέρες... [Α.Α.]
Ο διπλός αυτός δίσκος των Cypress Hill, γνώρισε τεράστια εμπορική και κριτική επιτυχία λόγω της ποιότητας και των δυο πτυχών της μπάντας. Ο "Bones" δίσκος μάλιστα, αποτελεί το αμάλγαμα της σχέσης τoυ group με τον σκληρό ήχο. Κάθε του τραγούδι είναι εξαιρετικό, τόσο ως προς τις ενορχηστρώσεις ( π.χ. το απίστευτο "Get Out Of My Head") όσο και ως προς τις ρίμες των δυο MCs. Το πασίγνωστο "Rock Superstar", η hard rock παραλλαγή του "Rap Superstar", έγινε τρελή επιτυχία, «ξεπερνώντας» τον Διόσκουρο του, ενώ τα έγχορδα και η εξέλιξή του δεν αφήνουν κανέναν λαιμό ακίνητο, ό,τι και αν αρέσκονται τα αυτιά του να ακούνε. [A.Z.]
Η στροφή του συγκροτήματος προς έναν πιο rock ήχο είχε ξεκινήσει από το "Skull & Bones" όμως εδώ το φλερτ τους με το metal γίνεται ακόμη πιο έντονο μέσα από τη συνεργασία τους με τον Christian Olde Wolbers των Fear Factory που αναλαμβάνει το μπάσο και τις κιθάρες. Πιο κοντά στο Nu Metal της εποχής, οι Cypress Hill μας χαρίζουν ένα κομμάτι που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο διάσημα crossover τραγούδια των '00s, πατώντας κάτω όλους τους Linkin Park, τους Limp Bizkit και τους κλώνους τους, και αποδεικνύοντας γιατί αποτελούν ένα σπουδαίο συγκρότημα που μπορούν να απολαύσουν εξίσου fans του hip-hop αλλά και της metal μουσικής. [Α.Α.]
Εντάξει ίσως κλέβουμε ελαφρώς εδώ. Εκείνη την εποχή, οι προσωπικά αγαπημένοι Fear Factory ήταν πολύ γερό χαρτί στον χώρο του modern metal, με την μίξη του groove με το industrial να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Στο "Back the Fuck Up", ο ήχος μπουλντόζα θα αποκτήσει ένα επιπλέον funk ρυθμό, τα πλήκτρα θα ντύσουν μαζί με το ασήκωτο riff του Cazares, την οργή του Burton C. Bell, με το χαρακτηριστικό στίγμα του B-Real. Το αποτέλεσμα είναι ένας δυσοίωνος καταιγισμός, που οφείλει να αναφερθεί πως αποτελεί σύνθεση του B-Real. [Α.Ζ.]
Στο "Till Death Do Us Part", οι Cypress Hill επέστρεψαν σε πιο hip-hop δομές μειώνοντας, αλλά όχι εξαλείφοντας, τις πιο «σκληρές» επιρροές. Και ναι, το "What's Your Number?" μπορεί να μην παραπέμπει σε αμιγώς rock καταστάσεις όμως αυτό δεν επηρεάζει το γεγονός ότι το main riff προέρχεται από το θρυλικό "Guns Of Brixton" των τεράστιων Clash. Προσθέτουμε στην εξίσωση και τον Tim Armstrong των Rancid και το τελικό αποτέλεσμα κάνει σαφές γιατί το τραγούδι βρήκε τον δρόμο του στη λίστα μας. [Α.Α.]
Είπαμε πως στο "Till Death Do Us Part" οι rock επιρροές μειώθηκαν αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξαφανίστηκαν. Και αν δεν με πιστεύετε ακούστε και την κομματάρα που λέγεται "Another Body Drops". Το ηλεκτρονικό groove εναλλάσσεται με δυνατές κιθάρες που θα ζήλευε ο Rob Zombie καθώς οι Cypress Hill φτύνουν ρίμες στο μικρόφωνο σε ένα τραγούδι που ήταν προορισμένο να γίνει κλασσικό. [Α.Α.]
Σε επιλεγμένες ειδικές εκδόσεις αυτής της προσωπικής
δισκάρας του Slash, υπάρχει αυτή η διασκευή στο κλασικό κομμάτι των Gun 'N' Roses. Με το τέμπο ελαφρώς πιο αργό από το κανονικό, η σφραγίδα των Cypress Hill είναι ιδιαίτερη. Η έναρξη, πάνω σε ένα beat, τους βρίσκει να προκαλούν hype, κίνηση που θυμίζει τα ένδοξα '90s, με το πιο βαρύ κεντρικό riff θα τους ξαναβρεί να εκφέρουν ανεπανάληπτα τους στίχους, ενώ στην πορεία θα σιγοντάρουν την Fergie. Παρά το γεγονός του ότι η τελευταία με την φωνή και τον αέρα της θα κλέψει τις εντυπώσεις στο refrain και στην πορεία του κομματιού, τα αρχικά verses ηχούν λες και ηχογραφήθηκαν αποκλειστικά για τους δυο αγαπητούς MCs.
[A.Z.]
Στις συνθέσεις του δίσκου παρελαύνουν σπουδαία ονόματα της rock/metal σκηνής αλλά επικεντρώνομαι εδώ για προφανείς λόγους. Η φιλία των Cypress Hill με τον Morello όπως είδαμε προηγουμένως διαρκεί μερικές δεκαετίες. Η μπάντα ήταν καθοριστική στον ηχητικό προσανατολισμό των Rage Against The Machine και η εκτίμηση αμοιβαία. Μπορεί σήμερα ο B-Real να συνεργάζεται με τον Morello στους
Prophets Of Rage, στο up-tempo ομότιτλο του δίσκου όμως, βρίσκουμε την ιδιαίτερη χημεία τους στα μέτρα κυρίως των Cypress Hill. H επαναστατική διάθεση, προφανώς και είναι παρούσα, με το χαρακτηριστικό funk, το μνημονικό ρεφραίν και την riffάρα του θρυλικού κιθαρίστα, να ντύνουν το κομμάτι εξαιρετικά.
[Α.Ζ.]
