Warpaint

Οι Αμερικανίδες Warpaint έκαναν τα πρώτα τους βήματα το 2008 με το EP "Exquisite Corpse", για το οποίο είχαν χείρα βοηθείας από μεριά Red Hot Chili Peppers και πιο συγκεκριμένα από τον John Frusciante. Το ντεμπούτο τους, ονόματι "The Fool", κυκλοφόρησε το 2010 και ομολογώ ότι μου άρεσε αρκετά, άσχετα αν για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν άντεξε ιδιαίτερα στο χρόνο. Ο ήχος του "The Fool" ήταν φρέσκος, ήταν ταξιδιάρικος και πάνω απ’ όλα είχε κάποιες αξιομνημόνευτες μελωδίες και κατευθύνσεις.

Φέτος οι Warpaint κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους, ομότιτλο, το οποίο είναι εγκλωβισμένο στην ίδια του την ύπαρξη. Τα στοιχεία που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν εις όφελος του συγκροτήματος γυρνάνε «μπούμερανγκ» και γίνονται τα ίδια οι λόγοι που η ακρόαση του "Warpaint" καταντάει μία βαρετή διαδικασία. Καταρχάς, το να παίξεις dream pop είναι το πλέον εύκολο. Ο ήχος σου θα είναι θελκτικός και τα αιθέρια ηχητικά σου κύματα θα αρέσουν a priori σε πολύ κόσμο της «φάσης». Εξ' ου και οι αρκετές θετικές κριτικές του "Warpaint" στον κυβερνοχώρο. Όμως, το να παίξεις dream pop με ουσία, με ταυτότητα, με ποιότητα και πάνω απ' όλα με έντονα, γνήσια συναισθήματα, είναι άλλη υπόθεση. Το να παίξεις καλή dream pop είναι, ίσως, πιο δύσκολο από την πλειοψηφία των άλλων υπο-ειδών μουσικής - ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα αποτελέσματα.

Το έτερο μπούμερανγκ της υπόθεσης είναι το θηλυκό στοιχείο, το οποίο δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κατά κόρον και ορισμένες φορές ολίγον τι επιτηδευμένα ή άγαρμπα. Η θηλυκότητα σε μία τέτοια μουσική μπορεί να έχει υπέροχα τραγική διάσταση, μπορεί να είναι μελαγχολική, μπορεί να είναι γλυκιά... Οι Warpaint, όμως, παίζουν αποκλειστικά με την πιο cheesy πλευρά της, την μελιστάλαχτα αιθέρια και πεπιεσμένα ερωτική. Όλο αυτό κυριαρχεί πάνω στις συνθέσεις οι οποίες στην πλειοψηφία τους δείχνουν να μην οδηγούν πουθενά, εκτός από όταν χρησιμοποιούν κάποια δανεισμένα από το trip-hop ευρήματα. Ο δίσκος στο σύνολό του κινείται σε ρηχά νερά και αποτελεί πισωγύρισμα για τις Warpaint. Μην πέσετε στην παγίδα του hype (π.χ. η μίξη που έγινε από τον πολύ Nigel Godrich των Radiohead) ή της αυθεντίας του ήχου. Από ουσία πάσχουμε.