Scars On Broadway

Όποιος γνωρίζει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο χωρίστηκαν οι System Of A Down παρακαλώ να μου τον πει στο nimlot@rocking.gr και να σταματήσει να διαβάζει τη συγκεκριμένη κριτική. Πάμε τώρα...

Όπως οι περισσότεροι θα γνωρίζετε, οι Scars On Broadway είναι η μπάντα του Daron Malakian, κιθαρίστα και backing vocalist των System Of A Down, οι οποίοι αποφάσισαν να σταματήσουν να συνευρίσκονται μετά από το διπλό mind-blowing χτύπημα που έφερε το όνομα "Mezmerize / Hypnotize". Ακολούθησε ή δουλειά του -κατά τ' άλλα ξεχάστε ότι ξέρατε- Serj Tankian που άρεσε πολύ και ιδιαιτέρα στους κύκλους, και τώρα αυτός ο δίσκος του -ξανα-ξεχάστε ότι ξέρατε- Daron.

Ναι καλά μαντέψατε, και αυτός ο δίσκος είναι SOAD sound-alike και είναι τόσο ικανοποιητικά καλός που μπαίνει πολύ ψηλά στη λίστα με το φετινό top ten. Επιτέλους ο Malakian βρίσκεται στη θέση του frontman, ενώ στα τύμπανα κάθεται και πάλι ο εκρηκτικός John Dolmayan. Παρόλο που τα φωνητικά δε μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με αυτά του Tankian, ταιριάζουν άψογα στις συνθέσεις. Μη σκέφτεστε επιρροές, '80s κτλ., ο δίσκος είναι πραγματικά φρέσκος και έχει τα πάντα. Αναμιγνύει διάφορα είδη, έχει «άρρωστα» ξεσπάσματα, δόσεις ειρωνείας, πολιτικό λόγο αλλά και παραλογισμό.

Δεκαπέντε κομμάτια απαρτίζουν το cd και είναι στην πλειονότητα τους τρίλεπτα, προκαλώντας έτσι ραδιοφωνική... «αναστάτωση». Καθηλωτικό από την αρχή, μπουκάρει με το "Serious" και ανεβοκατεβάζει ρυθμούς στην πορεία. Εκεί βρίσκει κανείς έξυπνους ("If we're gonna kill each other how we're gonna live forever? / If we're gonna live forever how we're gonna kill each other?") και εκκεντρικούς στίχους ("When I say fuck the world let's get ready to rock / as I piss on your face while you suck on my cock"), ώσπου φτάνουμε στο "Enemy". Το καλύτερο κομμάτι είναι G-R-O-O-V-Y και το λάτρεψα από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα ακρόασης! Απορρέει μία funky διάθεση που συνδυάζεται άψογα με το προβληματισμού άξιο θέμα του. Τα συνολικά 45 λεπτά διάρκειάς του δίσκου ακούγονται μονομιάς, χωρίς να υπάρχουν fillers ή κάποια «κοιλιά». Ίσως κάποιες στιγμές, όπως το "Stoner-Hate", να προκαλούν γέλιο, αλλά σίγουρα δε μιλάμε για fillers. Άλλωστε το ίδιο γινόταν και στους SOAD με παρόμοιες περιπτώσεις ("Vicinity Of Obscenity", "Old School Hollywood").

Και αφού ανέφερα μοιραία αυτό το όνομα, πρέπει να κλείσω το θέμα της εισαγωγής. Ποιος ο λόγος να δημιουργούνται δύο System Of A Down sound-alike projects, διακόπτοντας, για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, την από κοινού ενεργό δράση; Αν υπήρχε στροφή σε άλλο ήχο ή κάτι τελείως πειραματικό θα το καταλάβαινα, αλλά από τη στιγμή που δεν ακούμε κάτι ιδιαίτερα -έως καθόλου- διαφορετικό...

Για επίλογο λοιπόν θα χαιρετίσω και πάλι τη δουλειά αυτή, δίνοντας, σε πρώτη παγκόσμια αποκλειστικότητα, το tracklist του επόμενου SOAD split-cd:

1) The Unthinking Majority
2) Serious
3) World Long Gone
4) Empty Walls
5) Funny
6) Babylon
7) Saving Us
8) Kill Each Other/Live Forever
9) Enemy
10) Chemicals
11) Lie Lie Lie
12) They Say