Pyramaze

Το προηγούμενο άλμπουμ των Pyramaze, "Disciples Of The Sun" το είχα εκθειάσει δεόντως προ διετίας. Επιστροφή λοιπόν με το "Contingent" και τις προσδοκίες σε δυσθεώρητα σχεδόν ύψη μετά το λιώσιμο που είχε πέσει στον προκάτοχό του.

Είναι δύσκολο σε ένα είδος κορεσμένο και γεμάτο κλισέ και στερεότυπα να φτιάξεις κάτι που όχι μόνο έχει χαρακτήρα, αλλά κρατά και το ενδιαφέρον αμείωτο και να γεμίζει το μυαλό σου με όμορφες και κολλητικές μελωδίες. Ένα τέτοιο άλμπουμ είναι και το "Contingent", το οποίο χωρίς να προκαλεί έκπληξη, ακολουθεί τον δρόμο που άνοιξε ο προκάτοχός του και πάει ένα βήμα παραπέρα.

Πολλές φορές ψάχνουμε το περίεργο, την καινοτομία, ή και την τεχνική ιδιαιτερότητα σε έναν prog δίσκο, αλλά δεν είναι συχνό να βρίσκουμε μια δουλειά γεμάτη κομματάρες που σου κολλάνε στο μυαλό. Αντιθέτως, οι Pyramaze φαίνεται να έχουν βρει μια μαγική συνταγή που παντρεύει την τεχνική αρτιότητα με φοβερές μελωδίες, φτιάχνοντας ρεφρέν που pop-ίζουν με την καλή έννοια, διατηρώντας τόσο τον χαρακτήρα όσο και τη βαρύτητα του ήχου τους.

Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κομμάτια, καθώς κάθε φορά κολλάω με κάποιο άλλο. Έχοντας μια αδυναμία στον συνδυασμό πιάνου με ογκώδεις κιθάρες, το "Heir Apparent" ήταν από τα πρώτα αγαπημένα μου, όπως και το proggy "Star Men" με το φοβερό του riff. To "Nemesis" έχει ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου, ενώ το "Under Restraint" το οποίο χρησιμοποιήθηκε και για το trailer του "Contigent" αποτυπώνει σφαιρικά την προσέγγιση της μπάντας όπως αυτή καθιερώθηκε (και άλλαξε) από το "Disciples Of The Sun". Δυνατό, μελωδικό, ρυθμικό, τεχνικό, πιασάρικο. Με αυτές τις λέξεις θα χαρακτήριζα όλο το άλμπουμ. Επίσης αξίζει να αναφερθεί και το "Symphony Of Tears" με το keyboard intro και τη riffάρα που ακολουθεί, ως ακόμη μια εξαιρετική σύνθεση.

Στα του ήχου τώρα, το μαγικό χέρι του Jacob Hansen (Epica, Amaranthe, Evergrey, Volbeat) στην παραγωγή έχει κάνει και πάλι το θαύμα του, δίνοντας ογκώδη, ισορροπημένο και μοντέρνο ήχο που δεν πνίγει κάποιο όργανο. Μοναδικό μειονέκτημα είναι η ατυχής επιλογή κάποιων patches στα πλήκτρα που σε σημεία ακούγονται αρκετά φτηνιάρικα και ψεύτικα, ωστόσο δεν καταφέρνουν να χαλάσουν την πολύ θετική αίσθηση που αφήνει το άλμπουμ.

Μπορεί, λοιπόν, να γράφουμε αναλύσεις επί αναλύσεων, να ξεψαχνίζουμε μερικές φορές το παραμικρό σε έναν δίσκο, ωστόσο είναι τόσο ωραίο όταν πέφτει στα χέρια μας μια δουλειά σαν το "Contingent", που απλά σε συνεπαίρνει με τη μελετημένη απλότητα, το φοβερό songwriting και τον πλούτο μελωδιών που περιέχει. Για άλλη μια φορά οι Pyramaze δείχνουν ότι το έχουν και μάλιστα πολύ, ελπίζω να υπάρξει και η ανάλογη ανταπόκριση του κοινού, δεδομένης της ανομβρίας που υπάρχει στον χώρο.