O.Y.D

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δεν είχα ιδέα ποιοι είναι οι O.Y.D. πριν πέσει στα χέρια μου η νέα τους δουλειά με τίτλο "Indigo". Πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος καθώς το  ντεμπούτο τους, "Deep Breath", κυκλοφόρησε το 2015 σε παραγωγή Toby Wright. Τέσσερα χρόνια μετά, το συγκρότημα από την Καλαμάτα επιστρέφει με νέο δίσκο, τον οποίο ηχογράφησαν στα ξακουστά Fredman Studios σε συνεργασία με τον Fredrik Nordström.

Γρήγορα γίνεται ξεκάθαρο πως το συγκρότημα έχει προχωρήσει ηχητικά και, χωρίς να εγκαταλείψει τις Nu Metal καταβολές του, κινείται προς πιο σύγχρονες metal φόρμες με τις κιθάρες να είναι σκληρότερες και τα riff αρκετά πιο επιθετικά. Παράλληλα, ο δίσκος γκρουβάρει ασταμάτητα και τα breakdowns δίνουν και παίρνουν αναγκάζοντας τον ακροατή, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, να μην μπορεί να σταματήσει να ανεβοκατεβάζει το κεφάλι του στο ρυθμό της μουσικής.

Για ξεκίνημα, το "Escape From Monkey Island" πετυχαίνει να μας εισάγει στον κόσμο των O.Y.D συνδυάζοντας κοφτές κιθάρες με ατμοσφαιρικά πλήκτρα, ενώ στο "Indigo Flow" που ακολουθεί συνυπάρχουν άψογα, στοιχεία των Tool και των Slipknot. Στο "Nanohopes" συναντάμε κάποιες επιρροές από τους Gojira, ενώ στο "One Of Those Days" κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια post-hardcore στοιχεία. Σε γενικές γραμμές, αυτή είναι και η ηχητική κατεύθυνση που ακολουθεί ο δίσκος ενώ στο κομμάτι "Sisyphus" προσθέτουν τέλεια στην εξίσωση και τους Deftones. Τέλος, η Keenan- ική μπαλάντα "The Y Axis" έρχεται και κλείνει ιδανικό τον δίσκο αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση στον ακροατή.

Βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, θα ήταν απολύτως άδικο να θεωρήσει κανείς πως οι O.Y.D. αποτελούν απλά ένα συνονθύλευμα επιρροών καθώς, παρόλο που πατάνε σε δοκιμασμένες φόρμες της ευρύτερης σύγχρονης σκληρής μουσικής, έχουν καταφέρει να χτίσουν πάνω σε αυτές το δικό τους ήχο. Συγχρόνως όμως, στη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του, το συγκρότημα δείχνει να στέκεται γερά στα πόδια του χαρίζοντας μας ένα εντυπωσιακά πλουραλιστικό άλμπουμ που κοιτάει στα ίσα μερικές από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Εξάλλου, δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως στο "Indigo" δεν υπάρχει, επί της ουσίας, ούτε ένα κακό τραγούδι.

Τιθασεύοντας τις επιρροές τους και πετυχαίνοντας τέλεια το συνδυασμό έμπνευσης, ατμόσφαιρας, τεχνικής κατάρτισης και ήχου, οι O.Y.D. κυκλοφόρησαν έναν πάρα πολύ καλό δίσκο που απευθύνεται σε όλους όσους αρέσκονται στο σύγχρονο metal και τα διάφορα παρακλάδια του. Θα είναι πραγματικά κρίμα μια τέτοια δουλειά να μην φτάσει σε περισσότερο κόσμο και να μην πάρει την αναγνώριση που πραγματικά της αξίζει.