Like Rats

Τι ωραίο πράγμα είναι αυτό που μουσικοί από συγκροτήματα με παρελθόν που φαινομενικά δεν έχει σχέση με το παρόν τους, θυμούνται τις επιρροές τους και τα ακούσματα τους και φτιάχνουν projects back to the roots. Οι Like Rats είναι τέτοιο παράδειγμα.

Μέλη από Weekend Nachos και πρώην μέλη από Left Hand Path, Plan of Attack, Undo Tomorrow και Pagan Youth, πριν 4 χρόνια σκέφτηκαν να κάτσουν κάτω και να γράψουν παλιακό death metal παιγμένο με hardcore attitude. O πρώτος και ομώνυμος δίσκος τους Like Rats είχε κερδίσει τους λιγοστούς που κατάφεραν να τον ξεθάψουν. Η μπάντα από το Σικάγο πάντα είχε μία αγάπη στους Celtic Frost, το death metal της late '80s/early '90s περιόδου και του συναισθήματος σήψης και αποστροφής που αυτή έβγαζε. Με μία νοσταλγική πινελιά, καθώς μιλάμε για μουσική που επηρέασε όποιον μιλάει τη γλώσσα του metal και ασχολείται επισταμένα με τον ακραίο ήχο. Αυτό που είχαν καταφέρει οι Like Rats στον πρώτο τους δίσκο ήταν να γράψουν μικρά και κάργα πωρωτικά έπη κατακλέβοντας τον Warrior και τον Jeff Hanneman δίνοντας μία σάπια και mid tempo οπτική στο hardcore τους.

Τέσσερα χρόνια μετά, το ενδιαφέρον τους έχει μετατοπιστεί. Και το βάρος πέφτει στην ατμόσφαιρα και στον όγκο που υπάρχει στους Obituary (ειδικά τα φωνητικά του ντράμερ Dan Polak είναι πολύ κοντά σε αυτά του Tardy), τους Morbid Angel και τους Entombed. Συνεχίζουν να κατακλέβουν τον Warrior, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Και ποιος δεν το κάνει; Αυτοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς. Εκεί που ο δίσκος χωλαίνει είναι ακριβώς αυτή η μετατόπιση του ήχου και του ενδιαφέροντος. Έχασαν αυτό το τσαγανό και την μυστήρια αντίληψη που τους έκανε διαφορετικούς μέσα στο κυκεώνα που λέγεται extreme hardcore. Πλέον έχουν μπει στο μεγάλο αλεστήρι του metal, όπου εκεί υπάρχει φοβερός ανταγωνισμός για να ξεχωρίσουν. Οι Like Rats το κάνουν καλά αλλά ως εκεί.

Έχουν βαλθεί να μας ταράξουν, όπως φαίνεται και από το artwork του δίσκου και το λογότυπο της μπάντας. Εξώφυλλο depressive black metal το πρώτο, μη αναγνωστέο black metal το δεύτερο. Το "Grief Incarnate" που κλείνει τον δίσκο, ωστόσο, είναι δυναμίτης.