A tribute to Doom: 20+1 ωδές για καταδικασμένους - Part 2

Για το πρώτο μέρος του αφιερώματος κάντε κλικ εδώ.

The Obsessed- "Lunar Womb" (1991): Ή αλλιώς, η επιστροφή του άσωτου υιού: Ο Wino επανασυνδέει την παλιά του μπάντα πριν από τους Saint Vitus, κυκλοφορεί μαζί τους δύο δίσκους και στο "Hiding Mask" ξεστομίζει λόγια αγάπης! Ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ανήκει κι αρχίζει σιγά σιγά να χτίζεται ο μύθος γύρω από το όνομά του, ένα από τα πλέον επιδραστικά, όπως θα φανεί αρκετά χρόνια μετά, που οφείλει όμως αρκετά και στους τεράστιους μουσικούς που είχε δίπλα του (βλ. Scott Reeder). Ημίθεοι...

Solitude Aeturnus - "Beyond The Crimson Horizon" (1992):
Δισκάρα με κεφαλαία γράμματα! Οι Τεξανοί doomsters μπορούν να θεωρηθούν το αντίπαλον δέος των Candlemass κι όχι άδικα. Ο κύριος συνθέτης - κιθαρίστας John Perez και ο τραγουδιστής τους Robert Lowe με τους στίχους και τη φωνή του συγκροτούν αχτύπητο δίδυμο και οι ύμνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Οι έχοντες περισσότερες απορίες ας αναλογιστούν την κίνηση του φυσικού ηγέτη των Candlemass πριν από λίγους μήνες, προσλαμβάνοντας τον Lowe για την εκλιπούσα θέση του τραγουδιστή. Μωρέ και τον Perez αν μπορούσε, θα τον έπαιρνε κι αυτόν!

Penance - "Parallel Corners" (1994):
Από τα καλύτερα δείγματα αμερικανικού doom που δυστυχώς δεν κυκλοφόρησε κι αυτό από τη Rise Above Records και κατά κάποιον τρόπο τους άνοιξε το δρόμο για τη Century Media. Διαφορετικά μεγέθη και οι Αμερικανοί δε διέψευσαν τις προσδοκίες που δημιούργησαν με το "The Road Less Travelled". Φωνητικά που «ακουμπάνε» πάνω στον Robert Lowe κι αργόσυρτες μελωδίες με μελωδικότατα riffs - ξεσπάσματα. Διαλύθηκαν το 2004 και πριν από λίγους μήνες επανασυνδέθηκαν για χάρη του Doom Or Be Doomed Festival στη Βαλτιμόρη. Λέτε;

Mourn - "Mourn" (1995):
Αυτό όμως το διαμαντάκι κυκλοφόρησε από το label του Lee Dorian, αλλά οι δικές του προσδοκίες δε βρήκαν ανταπόκριση λόγω της διάλυσή τους. Δυσεύρετο, αλλά αξίζει τον κόπο να το ψάξετε και να το κάνετε δικό σας, μιας και περιέχει μερικές από τις καλύτερες doom συνθέσεις όλων των εποχών, με προεξέχοντα τα "Iron Sky" και "Through These Eyes". Χαρακτηριστική γυναικεία φωνή, με περίσσια ατμοσφαιρική - ροκ χροιά που κολλάει (παραδόξως) άψογα με το μουσικό ύφος της μπάντας. Αδικοχαμένοι κι εσχάτως επανακυκλοφορήσαντες σε βινυλιακή μορφή.

Cathedral - "Supernatural Birth Machine" (1996):
Αγγλικό ολοκαύτωμα υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Lee Dorian και του Gaz Jennings... Οι Cathedral groovάρουν πλέον κατά συρροή και ηχογράφησαν έναν από τους καλύτερους αλλά ταυτόχρονα πιο υποτιμημένους δίσκους τους. Ναι, δεν έχει "Midnight Mountain", "Hopkins" (The Witchfinder General) και "Fountain Of Innocence", τα "Stained Glass Horizon" και "Cyclops Revolution" (τι solos, ω Θεέ του Doom!), όμως, είναι ένας δίσκος από μόνα τους. Για τον γράφοντα είναι από τις καλύτερες στιγμές της μετά Sabbath εποχής κι αν θεωρείτε τον Ozzy madman, ρίξτε μια προσεκτική ματιά στον Lee Dorian εν ώρα live! Λατρεμένοι ηγέτες του Doomsday for the Deceiver's Groovy Wave.

Serpent - "In The Garden Of... Serpent" (1996):
Περίπτωση project συγκροτήματος που ευδοκίμησε και υφίσταται μέχρι και σήμερα. Πίσω στο 1993, ο Lars Rosenberg (τότε μέλος των Entombed) και ο Andreas Wahl (μετέπειτα μέλος των Therion) δημιούργησαν τους Serpent. Η ηχογράφηση όμως του "In The Garden…..." έγινε με την προσθήκη των Piotr Wawrzeniuk και Ulf Samuelsson και, παρ' όλη την κάκιστη διανομή του, βρήκε έστω και αργά τη θέση του στις καρδιές και στα ράφια αρκετών doomάδων / motorheadάδων! Η μπάντα μετά από αρκετές περιπέτειες βρήκε καινούργια εταιρεία και είμαστε σε αναμονή για την τρίτη της κυκλοφορία, ειδικά αν πρόκειται να συμπεριλαμβάνει συνθέσεις όπως το ανυπέρβλητο "Drown". (Wel)Come back from the dead...

Solstice - "New Dark Age" (1998):
Ένας από τους καλύτερους doom metal δίσκους ever, έτσι απλά! Οι Άγγλοι παίζουν ένα κράμα επικού doom με αρκετά στοιχεία folk και αναγεννησιακές μελωδίες που προκαλούν τουλάχιστον πολλαπλές ανατριχίλες στο άκουσμά τους. Η φωνή του Morris Ingram και η μοναδική προφορά του (ακούστε την άρθρωση - τράβηγμα στα "r" του) καθώς και η έπαρση που σε καταλαμβάνει ακούγοντας το "Hammer Of Damnation" καθιστούν από μόνα τους το δίσκο αυτό μοναδικό. Αθάνατοι...

Electric Wizard - "Dopethrone" (2000):
Αν και δεν παίζουν καθαρόαιμο doom, οι Άγγλοι συγκαταλέγονται στις μεγάλες δυνάμεις του χώρου. Ξεφεύγοντας από τα όρια αυτού με stoner (βλ. "Funeralopolis") / space / sludge στοιχεία, κατάφεραν να δημιουργήσουν έργα τέχνης σαν κι αυτό που παρουσιάζεται εδώ. Οι βαριές κι ασήκωτες κιθάρες, οι πέραν του δεόντος αργές μελωδίες και η μεγάλη διάρκειά του το καθιστούν ως έναν από τους αντιπροσωπευτικότερους δίσκους του ιδιώματος. Όσο και να ψάξετε, δύσκολα θα βρείτε δίσκο βαρύτερο και πιο αργόσυρτο από το "Dopethrone", εκτός κι αν «προσκαλέσετε τους φανατικούς σας» για μια χείρα βοηθείας στο έργο σας αυτό. Προσπαθήστε επίσης να βρείτε άρθρα με συνεντεύξεις τους... Απολαυστικοί.

Lamented Souls - "The Origins Of Misery" (2004):
Δεν πρόκειται για επίσημη κυκλοφορία με την κυριολεκτική έννοια του όρου, εντούτοις κρίνεται τουλάχιστον απαραίτητο, αν όχι προπατορικό αμάρτημα για όσους δεν το έχουν ακούσει. Περιέχει κομμάτια από τα 2 demos (1993 και 1995), όλο το 7" ep (2003) της μπάντας και μερικές από τις συγκλονιστικότερες doom συνθέσεις, ερμηνευμένες από έναν εκ των κορυφαίων τραγουδιστών του ιδιώματος, τον Simen Hestnaes (Arcturus, Dimmu Borgir, Borknagar, Code). Ο γνωστότερος ως Vortex στο μεταλλικό κοινό ανακηρύσσεται εδώ «αηδόνι της Νορβηγίας» και πολλοί συνάδελφοί του σκίζουν τα διπλώματά τους, μην αντέχοντας άλλο τη ντροπή που ένιωσαν ακούγοντας τον στο "Sprukken Maske"! Ασύγκριτα τεράστιοι...

Witchcraft - "Witchcraft" (2004):
Οι Σουηδοί με το ομώνυμο - ντεμπούτο άλμπουμ τους έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στο doom / rock χώρο κάνοντας μία κίνηση ματ: Κοίταξαν πίσω στο παρελθόν, το προσκύνησαν στωικά κι αφού το φύλαξαν καλά το άφησαν να συνουσιαστεί την κατάλληλη ώρα με το παρόν τους, την ώρα εκείνη που το ένα λαχταρούσε το άλλο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Με επιτηδευμένη παραγωγή που παραπέμπει 30 χρόνια πίσω και μελωδίες που θα έκαναν περήφανους τόσο τους Pentagram όσο και τους Raw Material του "Time Is..." έκαναν το απαιτούμενο ντου στους underground μουσικούς κύκλους, προτού γνωρίσουν την καθολική αναγνώριση με το "Firewood" ένα χρόνο μετά. Ένα σπάνιο ταλέντο που με γοργά βήματα παίρνει το δρόμο προς την κορυφή κι ελπίζουμε χωρίς επιστροφή.

Reverend Bizarre - "III: So Long Suckers" (2007):
Το ιδανικό τέλος, μια μεγάλη απώλεια. Επανασυνδέσεις και τα τοιαύτα δε χωράνε στη μπάντα που έκανε δόγμα της το "Doom Over the World" (παρατηρήστε στο ομώνυμο video clip την ομοιότητα στον τρόπο παιξίματος του drummer τους με τον «ασπρόμαυρο» Bill Ward), που ασπάστηκε με την πρέπουσα ευλάβεια τις 10 εντολές των Sabbath και τις διέδωσε στα πέρατα του κόσμου. The Apostles of Doom, R.I.P...

Η λίστα ατελείωτη κι ο χώρος μας λίγος. Μπάντες όπως οι Mirror Of Deception, Place Of Skulls, Sleep, The River, Church Of Misery, Minotauri, Forsaken, Dreaming, Leather Nun, Revelation, Thunderstorm, Starchild, Witch, Solace, Pale Divine, Tefra, Scald και πολλές άλλες συγκαταλέγονται στις μεγάλες δυνάμεις του doom κι αξίζουν της προσοχής σας. Χρόνο κι όρεξη να έχετε μόνο και θα ανακαλύψετε ακόμα περισσότερα καλούδια. Τα σέβη μου...