Deathwhite

For A Black Tomorrow

Season Of Mist (2018)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 17/04/2018
Ικανοί να συνεχίσουν το μελαγχολικό έργο των Katatonia στο εγγύς μέλλον
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, μπορεί το να προσπαθείς να κρύψεις την ταυτότητα σου για να προκαλέσεις μυστήριο και σασπένς γύρω από την μπάντα να θεωρείτο ένα καλό τρικ. Πλέον, ακόμα και οι Ghost οδηγήθηκαν σε ξεκατινιάσματα, οι μάσκες έπεσαν και ο θόρυβος που έκανε η πτώση στοίχισε αρκετές χιλιάδες κορώνες. Οπότε το κόλπο των Deathwhite από το Pitchburgh μάλλον ατυχές θα το χαρακτήριζα, προσπαθώντας να διατηρήσουν κρυφή την ταυτότητά τους. Εκτός και αν τα μέλη τους συμμετέχουν σε γνωστές μπάντες ήδη, οπότε πάω πάσο. Στην πρώτη τους απόπειρα, λοιπόν, οι Deathwhite - οι οποίοι με την επιλογή ονόματος κάνουν το 0 στα 2 σε έμπνευση - αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάτι που ευδοκιμεί κυρίως στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το ατμοσφαιρικό metal που στηρίζεται κυρίως στη φωνή και τις κιθάρες και λιγότερο στα πλήκτρα.

Το opening track, "The Grace Of The Dark", που είχαν δώσει στην δημοσιότητα αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία του δίσκου, μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που λατρεύω σε μπάντες όπως οι Katatonia και οι Anathema - κάποτε, αλλά και οι Soen πρόσφατα. Στιβαρή, μελωδική φωνή με μελαγχολικές μελωδίες και mid-tempo κατά βάση ρυθμούς. Δυνατές κιθάρες, αρκετά lead και solo, αλλά και ακουστικά περάσματα - όχι υπερβολικά και ιντερλούδια με πιάνο, με δίκαση στη συνέχεια για να οδηγηθούμε στο κλείσιμο. O τραγουδιστής έχει πολύ καλή φωνή, που θα ακουστεί γνώριμη στους εξοικειωμένους με τη χροιά του Renkse. Ρουφάει όλη τη μελαγχολία της Σκανδιναβίας των '00s και των Peaceville Three εστιάζοντας περισσότερο στους Anathema και το alter ego τους, τους Antimatter. Στα ίδια μελαγχολικά μονοπάτια κινείται και το υπόλοιπο "For A Black Tomorrow".

Το "For A Black Tomorrow" έχει το πλεονέκτημα να μην κάνει κοιλιά καταφέρνοντας με αξιέπαινο τρόπο να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον καθόλη την διάρκειά του. Με αξιόλογες συνθέσεις ως επι το πλείστον, δεν λείπουν και οι στιγμές κορύφωσής του όπως το ομώνυμο και το katatoniκό "Death And The Master",που δείχνουν ότι αυτή η μπάντα έχει αρκετά να δείξει στο μέλλον - πολλά από αυτά μας τα δείχνει ήδη. Οι Deathwhite με μαεστρία  ανατρέπουν με άνεση το αρχικά εις βάρος τους σκορ και κατορθώνουν να τραβήξουν τα βλέμματα με το ντεμπούτο τους. Μετά την - προσωρινή ελπίζουμε - απώλεια των Katatonia, οι Αμερικανοί αποδεικνύουν ότι έχουν τα φόντα στον επόμενο δίσκο τους να αναλάβουν τη συνέχεια του έργου των Σουηδών.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET