Ayreon

The Theater Equation

Inside Out (2016)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 13/06/2016
Μια μοναδική μουσικό-θεατρική παράσταση, βασισμένη στο σπουδαίο "The Human Equation", με εντυπωσιακό casting κι ακόμα εντυπωσιακότερο αποτέλεσμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ πάντα προσπαθούσα να οπτικοποιήσω τα αγαπημένα μου concept άλμπουμ, καθώς τα άκουγα και χάζευα τους στίχους και το artwork. Γι' αυτό και είχα τη βιντεοκασέτα του "Operation: Livecrime" εικόνισμα, αργότερα δυσκολεύτηκα να ξεκολλήσω το DVD του "Live Scenes From A Memory" από τον player, μέχρι που εντυπωσιάστηκα από την πρώιμη παρουσίαση του "BE" των Pain Of Salvation τα low budget γυρίσματα του "A Pleasant Shade Of Gray". Παρόλο που κάθε μια από τις προαναφερθείσες δουλειές είναι ιδανική με τον τρόπο της, δεν παύουν να είναι σχετικά «συνηθισμένες» συναυλιακές παραστάσεις, κάπως προσαρμοσμένες στις ανάγκες του εκάστοτε concept. Όμως, πάντα σκεφτόμουν ότι για να μεταφερθεί μια δουλειά των Ayreon επί σκηνής όπως της αρμόζει, θα χρειαζόταν κάτι διαφορετικό, κάτι μεγαλύτερο και πιο «θεατρικό». Συζητώντας με τον Lucassen το ενδεχόμενο να επιχειρήσει κάτι τέτοιο στο παρελθόν, έμοιαζε μάλλον απίθανο...

Να, όμως, που μια κολλεκτίβα μουσικών στην Ολλανδία αποφάσισε να το κάνει πραγματικότητα, επιλέγοντας να μεταφέρει το αριστουργηματικό "The Human Equation" σε μια μουσικοθεατρική παράσταση. Στην αρχή, το project επρόκειτο να το τρέξουν μουσικοί-οπαδοί, υπό την επιμέλεια της πρώην manager του Lucassen (Yvotte Boertje), αλλά όσο προχωρούσε η οργάνωσή του, όλο και περισσότεροι μουσικοί από το original cast έδειχναν ενδιαφέρον και τελικά το "The Theater Equation" κατέληξε ως κάτι πολύ πιο μεγάλο.

Μετά από μια εντατική περίοδο προετοιμασίας και συντονισμού, το τριήμερο 18 ως 20 Σεπτεμβρίου του 2015, κάπου σε ένα θέατρο του Ρότερνταμ δόθηκαν τρεις παραστάσεις, στις οποίες παρουσιάστηκε στην ολότητά του το "The Human Equation". Η παράσταση περιελάμβανε φουλ μπάντα (δυο κιθάρες, δυο πλήκτρα, μπάσο, ντραμς), μια μίνι ορχήστρα (βιολιά, πνευστά, τσέλο κλπ), πολυμελή χορωδία και φυσικά όλους τους τραγουδιστές (και κάποιους επιπρόσθετους) με τα κουστούμια τους να αποδίδουν ο καθένας τον ειδικό του ρόλο.

Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, εν συντομία, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται σε κώμα μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που συνέβη κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κι ενώ η γυναίκα του κι ο καλύτερος φίλος/συνεταίρος του βρίσκονται πάνω από το κρεβάτι του νοσοκομείου, τα συναισθήματά του (φόβος, πόνος, αγάπη, λογική, πάθος, οργή, υπερηφάνεια) παίρνουν σάρκα και οστά, όπως και κάποια φαντάσματα του παρελθόντος και έτσι ο πρωταγωνιστής βρίσκεται να παλεύει με τον εσωτερικό του κόσμο και να επικοινωνεί με τον έξω, αναζητώντας την αλήθεια στο τι συνέβη και ψάχνοντας το παρελθόν για να εξηγήσει τι τον έφερε ως εδώ.

Εκ των τραγουδιστών που ακούγονται στο άλμπουμ, δύσκολα θα περίμενε κανείς να συμμετάσχουν στο εγχείρημα οι Mikael Akerfeldt και Devin Townsend, τους οποίους αντικαθιστούν η Anneke (μια είναι) και ο Mike Mills (Toehider), με τον τελευταίο να αναλαμβάνει και τον ρόλο του αποθανόντα Mike Baker (Shadow Gallery), ενώ τον ρόλο του Arjen Lucassen φέρνει εις πέρας ο Wudstik (For All We Know). Ποιοι ήταν όμως αυτοί που αποδέχθηκαν το κάλεσμα;

Ο James LaBrie (Dream Theater - πρωταγωνιστής), ο Devon Graves (Psychotic Waltz - πόνος), ο Eric Clayton (Saviour Machine - λογική), η Irene Jansen (αδερφή της Floor - πάθος), ο Magnus Ekwall (The Quill - υπερηφάνεια), η Marcela Bovio (Stream Of Passion - γυναίκα), η Heather Findlay (Mostly Autumn - αγάπη) και μερικοί ακόμα λιγότερο διάσημοι τραγουδιστές, σε πιο δευτερεύοντες ρόλους. Και μόνο τα προαναφερθέντα ονόματα να συνδυάζουν τις ερμηνείες τους και τις περσόνες τους επί σκηνής είναι κάτι που δεν συναντάται συχνά και καθιστά το τελικό αποτέλεσμα μοναδικό. Ειδικά, όσοι απολαμβάνουν φωνητικές αρμονίες, χορωδιακά μέρη και τη θεατρικότητα στις ερμηνείες προβλέπεται να μείνουν καθηλωμένοι, όσο θα παρακολουθούν αυτό το DVD.

Η μεγάλη σκηνή του θεάτρου περιλαμβάνει τρία επίπεδα και όλα χωροθετημένα πολύ προσεγμένα (το αυτοκίνητο, το κρεβάτι του νοσοκομείου, το γραφείο), ώστε να δίνουν τη δυνατότητα στον θεατή να αντιλαμβάνεται καλύτερα την ιστορία όσο κυλάει, αλλά και να εξασφαλίζεται ο απαραίτητος χώρος για να κινούνται οι πρωταγωνιστές. Ακόμα και τα κουστούμια των τραγουδιστών, αλλά και η τοποθέτηση των μουσικών δίνουν τη δυνατότητα να εστιάζει κάποιος άλλοτε στις ερμηνείες κι άλλοτε στο μουσικό κομμάτι, ανάλογα με το τι επιτάσσει το συγκεκριμένο σημείο.

Οι μικρές αλλαγές που έχουν γίνει αφορούν κυρίως στην πρόσθεση ιντερλούδιων, τα οποία επαναφέρουν βασικές μελωδίες του άλμπουμ σε καίρια κομβικά σημεία, δίνοντας παράλληλα τον χρόνο να αλλάξουν τα απαιτούμενα σκηνικά. Κατά τ' άλλα, σαφώς η Anneke έπρεπε να αλλάξει κάποια πράγματα σε σχέση με τις ερμηνείες του Akerfeldt, όπως επίσης ο Mills να προσαρμόσει στα μέτρα του τις γραμμές του Townsend (αλλά και του Baker). Γενικότερα, οι όποιες αλλαγές δεν αλλοιώνουν το αρχικό συναίσθημα, με ενδεχομένως μοναδική εξαίρεση το σημείο των brutal φωνητικών του Akerfeldt στο "Trauma" που δεν θα μπορούσε να αποδοθεί από την Anneke. Οι υπόλοιποι είναι εξαιρετικά πιστοί στις πρωτότυπες ερμηνείες τους και φαίνεται πως υπήρξε μεγάλη προετοιμασία εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων, με βάση αυτό που αποτυπώνεται στο DVD.

Αν πρέπει να ξεχωρίσω την απόδοση κάποιων από τους συμμετέχοντες, πρώτον από όλους θα ανέφερα τον εμβληματικό Eric Clayton για την παραστατικότητα του οποίου γνωρίζαμε ήδη, ενώ επίσης εξαιρετικός είναι ο Devon Graves. Ο LaBrie αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι είναι πολύ καλύτερος ερμηνευτής από αυτό που πιστεύουν πολλοί, ενώ ο Ekwall είναι απορίας άξιο πως δεν έχει κάνει κάτι μεγαλύτερο στην καριέρα του με τέτοια φωνάρα. Από τις θηλυκές παρουσίες η πανύψηλη Jansen είναι επιβλητική, η Findlay πολύ εκφραστική και η Anneke εγγύηση όπως πάντα.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στους μουσικούς που αποδίδουν άψογα όλα τα μέρη, ενώ επιστρατεύουν μια σειρά από διαφορετικά όργανα για να αποδώσουν το έργο με απόλυτη πιστότητα, ενώ και τα χορωδιακά σημεία που έχουν προστεθεί είναι καταπληκτικά. Βλέποντας το πόσα διαφορετικά όργανα χρησιμοποιούνται και το πόσοι μουσικοί απαιτούνται για να αποδώσουν καλά το σύνολο του άλμπουμ γίνεται πιο αντιληπτό το πόση δουλειά ρίχνει ο Lucassen και πόσο ταλέντο διαθέτει. To standing ovation στο φινάλε, δικαίως είναι όλο δικό του.

Το "Theater Of Equation" μοιάζει με μια από αυτές τις once in a lifetime εμπειρίες που όσο το παρακολουθείς τόσο σε κάνει να σκέφτεσαι ότι πραγματικά θα άξιζε να τη ζήσεις από κοντά. Καθώς αυτό πλέον δεν είναι εφικτό, το εν λόγω DVD αποτελεί το καλύτερο υποκατάστατο και μια κυκλοφορία που οφείλει να αποκτήσει όποιος θεωρεί τον εαυτό του οπαδό του progressive (metal), αλλά και των concept άλμπουμ.

  • SHARE
  • TWEET