Airbourne

Breakin' Outta Hell

Spinefarm (2016)
Από τον Κώστα Πολύζο, 22/09/2016
Δίσκος που γράφτηκε αποκλειστικά για να διασκεδάσει τους οπαδούς τους και που τα καταφέρνει περίφημα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τέταρτος δίσκος για Airbourne και σε μια κρίση νοσταλγίας, οι Αυστραλοί αποφάσισαν να επισκεφτούν τις ρίζες τους και να συνεργαστούν ξανά με τον παραγωγό του ντεμπούτου τους αναπολώντας το παρελθόν και τον ήχο που τους καθιέρωσε. Τι μαλακίες κάθομαι και γράφω; Ποιες ρίζες και κουραφέξαλα. Το κουαρτέτο από το Warrnabool δεν παραστρατεί καθόλου από το ηχητικό μοτίβο των συμπατριωτών τους AC/DC και για ακόμα μια φορά επιδίδεται στο υψηλής ενέργειας rock 'n' roll για το οποίο έγιναν γνωστοί άλλωστε.

Πάντως αυτά περί παραγωγού είναι αλήθεια. Στο "Breakin' Outta Hell" η μπάντα συνεργάζεται και πάλι με τον Bob Marlette, ο οποίος είχε επιμεληθεί την παραγωγή του ντεμπούτου τους και για ακόμα μια φορά έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Κατά τα άλλα ο νέος δίσκος των Airbourne δεν κρύβει καμία έκπληξη. Σιγά τα νέα θα πει κάποιος.

Στις περιπτώσεις συγκροτημάτων με τόσο έντονη και μονότονη συνθετική μανιέρα σημασία δεν έχει το ύφος, αφού είναι γνωστό τι θα ακούσεις, αλλά τα τραγούδια καθαυτά. Στον τομέα λοιπόν των συνθέσεων, έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά. Όπως σε κάθε τους κυκλοφορία μέχρι σήμερα, υπάρχουν κάποια σε στυλ «τσίτα τα γκάζια» όπως το ομώνυμο που ανοίγει και τον δίσκο, τα μέσης ταχύτητας όπως είναι τα "Rocked Like This" και "When I Drink I Go Crazy" με το νευρικό rhythm section και τα μπαρουτοκαπνισμένα solo, αλλά και οι πιο αργές groove-ατες στιγμές των "Rivarly" και "Do Me Like You Do Yourself". Για στίχους δεν χρειάζεται να μιλήσουμε οι τίτλοι των τραγουδιών τα λένε όλα.

Το νέο άλμπουμ των Airbourne βγάζει από την πρώτη μέχρι την τελευταία του νότα αυτή την πάρτυ διάθεση και που μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό soundtrack οποιασδήποτε εξόδου για κάποιον που θέλει να τα σπάσει σε κάποιο μπαρ, ρουφώντας το αγαπημένο του ποτό. Αυτό που κάνουν το κάνουν καλά οι Αυστραλοί και δεν τους καίγεται καρφί, οπότε δεν νομίζω πως επιδέχεται περισσότερη ανάλυση η εν λόγω κυκλοφορία.

Αν τους έχεις ακούσει και σου αρέσουν θα γουστάρεις το "Breakin' Outta Hell". Αν δεν τους ξέρεις, αλλά σου αρέσουν οι AC/DC να το ακούσεις γιατί θα γουστάρεις. Αν δεν ανήκεις σε καμία από τις προηγούμενες κατηγορίες μην ασχοληθείς καν. Το όραμα των Αυστραλών έχει να κάνει αποκλειστικά με το να γράφουν τέτοιου είδους δίσκους. Άλλοτε το κάνουν πολύ καλά και άλλοτε λιγότερο καλά. Στον καινούργιο δίσκο πάντως, τα κατάφεραν μια χαρά είναι η αλήθεια.

  • SHARE
  • TWEET