Queens Of The Stone Age, Broncho @ Unipol Arena, Μπολόνια, Ιταλία, 04/11/17

Η εκπλήρωση ενός συναυλιακού απωθημένου που αναβλήθηκε

Από τον Άλκη Κοροβέση, 14/11/2017 @ 13:51

Οι Queens Of The Stone Age είναι από αυτές τις σύγχρονες rock μπάντες που δύσκολα πλέον θα δούμε στην Ελλάδα. Έχει μεγαλώσει το status τους σε τόσο μεγάλο βαθμό που πρέπει να γίνει υπέρβαση ώστε να μας επισκεφθούν. Μια υπέρβαση, ωστόσο, που τα τελευταία χρόνια έχουμε βιώσει ορισμένες φορές, με τελευταία την εμφάνιση των Foo Fighters στο Ηρώδειο και των Muse τo 2016. Όπως και να ’χει, αποφάσισα να συνδυάσω μια επίσκεψη στην γειτονική Ιταλία και δη στην Μπολόνια, με ένα live των Queens Of The Stone Age. Και δεν ήμουν ο μόνος, όπως φάνηκε. Με καλή διάθεση και ακόμα καλύτερη παρέα το ταξίδι εντέλει άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις. Δυστυχώς, όχι λόγω της συναυλίας. Και εξηγούμαι παρακάτω γιατί.

Το live για μας ξεκίνησε γύρω στις 21:00 με τους Skatt Brothers και το "Walk The Night" να παίζει στα ηχεία, ενώ οι QOTSA ανέβαιναν στη σκηνή. Αφού είδαμε και πάθαμε να βρούμε ένα ταξί που καταδέχτηκε να μας πάει στο Unipol Arena, ένα ατύχημα στο δρόμο πρόσθεσε ακόμα μισή ώρα αργοπορίας στην εκτιμώμενη ώρα άφιξης. Ως αποτέλεσμα, χασαμε την εμφάνισή των Broncho. Μικρό το κακό, αφού τελευταία στιγμή έμαθα πως «άνοιγε» το live, και δεν είχα ιδιαίτερη κάψα να τους ακούσω. Αν και από όσα άκουσα εκ των υστέρων, δεν ήταν καθόλου κακή επιλογή ως support. Βέβαια δε θα έλεγα τα ίδια αν είχα χάσει τους Royal Blood, επιλογή support σε άλλες πόλεις της περιοδείας.

Queens Of The Stone Age

Όσο μεγάλος frontman και να έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ο Homme, και όση αδυναμία και να του έχω, σε σημεία ο λόγος του έφτανε επίπεδα τηλε-ευαγγελιστή. Διακύρηττε την αγάπη και προέτρεπε τον κόσμο να πιεί, να χορέψει και να «αγαπηθεί» ενώ λίγα λεπτά νωρίτερα  ζητούσε από κάποιον στο κοινό να βάλει το μεσαίο του δάχτυλο εκεί που ξέρει. Για τέτοια επίπεδα αγάπης μιλάμε. Αν και το τελευταίο σκηνικό δεν το λες και ιδιαίτερα αυθόρμητο, μόνο που σε αυτή την περίπτωση ο Homme περιορίστηκε στο να «λούσει» τον συγκεκριμένο οπαδό. Ενδεχομένως και να ήταν ένας τρόπος να ανάψει λίγο τα αίματα σε ένα κοινό ιδιαίτερα στατικό.

Πέρα από αυτό απέδειξε ότι έχει μεγαλώσει πολύ σαν καλλιτέχνης και παίζει μπάλα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από κοντά και οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν, όπως ο «παλιός» Troy Van Leeuwen, ο κιθαρίστας με το κορακίσιο μαλλί και ο «νέος» - πρώην drummer των Mars Volta - Jon Theodore, ο οποίος έκανε και το κομμάτι του στα "No One Knows" και "A Song For The Dead". Πολύ καλή δουλειά και από τους Dean Fertita και Michael Shuman σε πλήκτρα, κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα. Έχουν γεμίσει με εξαιρετικό τρόπο κενά ονομάτων όπως οι Dave Grohl, Nick Oliveri και κατά δεύτερο λόγο, Alain Johannes. Μακάρι να κρατήσει για αρκετό καιρό το συγκεκριμένο στήσιμο, νομίζω ότι έχει να δώσει πολλά.

Queens Of The Stone Age

Το set ήταν για όλα τα γούστα. Είχε τις εκπλήξεις του, αλλά και ορισμένες παραλείψεις. Στις δύο ώρες και κάτι που κράτησε το live, ακούσαμε κομμάτια από ολόκληρη τη δισκογραφία τους, με τη μερίδα του λέοντος να προέρχεται από το φετινό "Villains". Προσωπικά, μιας και τους έβλεπα πρώτη φορά, θα ήθελα να είναι πιο hit-oriented με κάποια ακόμα από τα "Feel Good Hit Of The Summer", "The Lost Art Of Keeping A Secret", "Auto Pilot" ή "Better Living Through Chemistry", ενώ το δίλημμα "Fortress" ή - το επιλεγμένο τελικά - "Domesticated Animals" από το "Villains" δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα μέσα μου. Παράπονο, ωστόσο, δεν μπορώ να έχω αφού η βραδιά περιλάμβανε τα κλασικά "No One Knows", "A Song For The Dead", "Go With The Flow", όπου έγινε και ο μεγαλύτερος χαμός, και τα νεότερα "If I Had A Tail", "I Sat By The Ocean" και "Make It Wit Chu".

Η συνολική εικόνα του live σημαδεύτηκε στο μεγαλύτερο κομμάτι του από την κακή ποιότητα του ήχου. Λόγω της ιδιαιτερότητας του χώρου, η ανάκλαση του ήχου ήταν αναπόφευκτη – ή μήπως όχι (;) -  με αποτέλεσμα να μπλέκονται τα πάντα και να δημιουργείται ένας μουσικός αχταρμάς. Κάτι αντίστοιχο με το live των Tool με Mastodon το 2006.Τα όργανα και η φωνή καθάριζαν μόνο σε κομμάτια όπως το "Villains Of Circumstance", ενώ περιττό να πω τι γινόταν όταν τα γκάζια ανέβαιναν... Πραγματικά, απορώ πως αφέθηκε τόσο πολύ στην τύχη του ένα τέτοιο live, σε έναν χώρο που μια βδομάδα μετά θα έπαιζαν και οι Queen. 

Οπότε, κλείνοντας, θα συνοψίσω λέγοντας ότι τους Queens Of The Stone Age τους είδαμε, τους νιώσαμε, αλλά δεν τους ακούσαμε. Σίγουρα όχι όπως θα περιμέναμε, αναβάλλοντας την εκπλήρωση ενός απωθημένου ετών. Η μπάντα επιβεβαίωσε ότι είναι σε μεγάλα κέφια, ο κόσμος από την άλλη ήταν λες και βρισκόταν στο Μέγαρο, αλλοιώνοντας κατά ένα μεγάλο βαθμό το rock χαρακτήρα της συναυλίας. Ευελπιστώ την επόμενη φορά να υπερκαλύψουν και το κενό του συγκεκριμένου live.

Queens Of The Stone Age Bologna

SETLIST

If I Had A Tail
Monsters In The Parasol
My God Is The Sun
Feet Don't Fail Me
The Way You Used To Do
You Think I Ain't Worth A Dollar, But I Feel Like A Millionaire
No One Knows 
Mexicola
The Evil Has Landed
I Sat By The Ocean
Smooth Sailing
Domesticated Animals
Make It Wit Chu
I Appear Missing
Villains Of Circumstance
Little Sister
Sick, Sick, Sick
Go With The Flow

Encore:
Head Like A Haunted House
A Song For The Dead

  • SHARE
  • TWEET