Rocking Raccoon - To Στριπτίζ της Scabbia

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 17/10/2011 @ 14:37
Αποψάρα 25

Aww, σ' άρεσε ο τίτλος ε; Έκφυλε, είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ.

Τελοσπάντων, είναι φορές που αναρωτιέμαι τι κάνουν τα μέλη μιας μπάντας ύστερα από την ανακοίνωση μιας διάλυσης. Ναι, πολλοί πάνε και ασχολούνται με άλλα πρότζεκτ, σόλο κυκλοφορίες και λοιπά. Οι άλλοι όμως, που φεύγουν από τη μουσική σκηνή; Ας ρίξουμε μια, τυχαία, τελείως τυχαία, ματιά στον David Draiman των Disturbed.

Το Σάββατο που μας πέρασε, λοιπόν, ο Draiman ήταν ο VIP καλεσμένος σε ένα κυριλέ πάρτυ τζεντελμάνων. Όταν λέω VIP καλεσμένος εννοώ πως τον πλήρωναν να είναι εκεί, και όταν λέω πάρτυ τζεντελμάνων εννοώ την ευλαβική παρακολούθηση δίμετρων Ρωσσίδων να κάνουν διάφορα βρώμικα μ' ενα στύλο. Δεν περίμενα ποτέ πως των Disturbed θα ήταν η αποτυχημένη εκείνη καριέρα που θα συντηρούσε τη στήλη αυτή, και μάλιστα τόσο σύντομα μετά τη διάλυσή τους. Δεν ξέρω πως το βλέπει ο ίδιος ο Draiman, αλλά κάτι τέτοιο ας πούμε θα το περίμενα από τον Tommy Lee ξερω 'γω ή κάποιον άλλο παρόμοιο, ξεχασμένο ξεφτίλα. Η εικόνα του Draiman να στοιβάζει μονοδόλαρα σε εσοχές που ο ραβίνος του δεν ήξερε ότι υπήρχαν καν είναι κάτι που στοιχειώνει το μυαλό μου δυο μέρες τώρα, όσο και αυτή του να φωνάζει ooh wah ah ah ah την ώρα που μια κατατρομαγμένη και δεσποινίδα προσπαθεί να μην ξεχάσει τα οχτάρια της περίπλοκής της χορογραφίας. Είχα πάντως ακούσει και ένα ανέκδοτο μια φορά, «μπαίνει ένας εβραίος σ' ένα αμέρικανμπαρ», αλλά δε το θυμάμαι.



Σε άλλα νέα, ποιοί φωστήρες είναι υπεύθυνοι για τον προγραμματισμό των συναυλίων στις 3 Δεκέμβρη; Μία (1) φορά έρχονται σύγχρονα ονόματα τα οποία έχουν πράγματι ποτένσιαλ να μαζέψουν εκείνο το γνωστό ελληνικό κοινό, και τους βάζουν να παίζουν την ίδια μέρα.



Πιο λογική μου φάνηκε η χθεσινοβραδινή τσόντα που ανέβασε το χακαρισμένο κανάλι του Sesame Street στο YouTube -Google it, δεν είμαι Draiman εγώ- παρά το να γίνει έτσι ο προγραμματισμός. Διάολε, πιο λογικό βρήκα ακόμη κι αυτό. Δε νομίζω ότι είναι παράλογο να υποθέσει κανείς πως οι φαν των Apocalyptica είναι και φαν των Lacuna Coil. Ίσως για διαφορετικούς λόγους -wink, wink- αλλά και πάλι. Ναι, καταλαβαίνω πως πολλές φορές δε μπορούν οι διοργανωτές να κάνουν κάτι παραπάνω, ιδίως στην περίπτωση που μιλάμε για περιοδεύον φεστιβαλάκι, αμαρτία όμως να μαζέψουν και οι δύο μέτριο κόσμο. Για τα μπουτάκια ματάκια της Scabbia δηλαδή. Από την άλλη, αστεία είναι και η τουρνέ των Lacuna Coil, άμα δείτε σε τι μέρη κάνει στάση. Στο τοπικό ροκόμπαρο που γίνονται open mics τις Πέμπτες, στο κωλοχώρι που σπουδάζω, που δεν έχει καν σκηνή, απλά πάτωμα. Ίσως σε λίγα χρόνια οι Lacuna Coil να έχουν την ίδια τύχη με τους Disturbed, μόνο που (δυστυχώς;) στο πάρτυ τζεντελμάνων, θα έχει ρόλο αντίστροφο του Draiman.

Από την άλλη, το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο είναι να δώσει κανείς πρωταγωνιστικό ρόλο στον Fred Durst, σε μία σειρά που ονομάζεται "Douchebag". Μεγάλο πράγμα η αυτογνωσία. Ύψιστο αγαθό. Δε με κάνει όμως να σιχαίνομαι λιγότερο τον Durst. Τώρα εγώ, δε θα το κρύψω, άλλα έχω ένα μικρό θέμα με τις αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές. Είμαι εθισμένος. Οπότε μία που θα έχει και αμιγώς μουσικό ενδιαφέρον ίσως με καταστρέψει. Ευτυχώς που δεν έχω καθόλου απαιτήσεις από τη σειρά. Βασικά, ψέματα. Έχω μάλλον υπερμεγέθεις απαιτήσεις να είναι πατάτα ολκής. Ο οργανισμός μου δε θα αντέξει την περίπτωση που ίσως αναγκαστώ να δώσω εύσημα στον Durst. Μου είναι αδύνατον.

Η σειρά θα έχει να κάνει με τη καθημερινή ζωή ενός ροκά που προσπαθεί να κουμαντάρει και να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα στην high-profile κοινωνική/επαγγελματική του καθημερινότητα και την οικογένειά του. Κωμωδία ε, δεν το ανέφερα. Η ιδέα ανήκει στον μάνατζερ του Durst, ο οποίος αντιλήφθηκε πως υπερβολικά πολλά πράγματα έτρεξαν στα γύφτικα για το "Gold Cobra" και προσπάθησε να του βρει αλλού μεροκάματο. Δεν έχω καμία ιδέα για τα υποκριτικά σκιλλζ του Durst, αλλά αν μοιάζουν έστω και ελάχιστα με των μουσικών του, τότε ίσως μιλάμε για την καλύτερη κωμωδία που έχει γυριστεί ποτέ, και το λέω με τη χειρότερη των εννοιών που μπορείς να φανταστείς. Το μόνο που ίσως σώσει τη σειρά είναι τίποτα cameo εμφανίσεις του Borland, ντυμένος Ταρζάν, Ορκ, Τζάστιν Μπίμπερ και λοιπά.



Τέλος, δεν ξέρω καν γιατί το κάνω θέμα, μάλλον εγώ είμαι ο παράξενος, αλλά τι διάολο τρέχει με το όνομα του νέου Coldplay; Την πρώτη φορά που διάβασα το όνομα, το πέρασα για wingdings. Τόσα αταίριαστα γράμματα στη σειρά είχα να δω από το ηφαίστειο στην Ισλανδία. "Mylo Xyloto". Πώς προφέρεται άραγε; Μάηλο Ζαηλότο; Εγώ πάντως από 'δω και πέρα Μήλο Ξυλωτό θα το λέω. Ο Martin εξάλλου δεν έχει κρύψει την αγάπη του για τα μήλα, εδώ την κόρη του έβγαλε Apple, δε νομίζω για το δίσκο να είχε περισσότερους ενδοιασμούς. Όπως και να 'χει, το σιντί έχει πολλά να αποδείξει, κυρίως αν πέρα από του Satriani μπορεί να κάνει και χιτάκι με τραγούδι του Vai.

Αυτά τα ωραία είχα να μοιραστώ μαζί σας, και για δωράκι σας αφήνω με την πρώτη εμφάνιση των Rage Against The Machine κάπου το '91. Προσωπικά, όσο μεγάλος φαν και να 'μαι, δεν άντεξα να το δω ολόκληρο, ίσως είστε πιο γενναίοι εσείς. Μorello με παντελόνι στον αφαλό με συγκλόνισε πάντως.



Until next week,
-godspeed

I.T. The Rocking Raccoon

ps, μήνας Halloween
  • SHARE
  • TWEET