Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....
Epica
Beyond The Matrix (Vs Metropole Orkest)
Ένα απρόσμενα πετυχημένο συμφωνικό heavy fusion πείραμα
Το σχήμα της Simone Simons και του Mark Jansen τα τελευταία χρόνια έχει κατασταλάξει σε ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος. Αυτό, χωρίς να είναι αντικειμενικά κατακριτέο, με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια δεν το βλέπω με ιδιαίτερα θετική προδιάθεση. Δεν μιλάμε για μια μπάντα με εικοσιπέντε χρόνια παρουσίας, που πειραματίστηκε και κατέληξε σε έναν ήχο. Από την άλλη, αφού έχουν βρει τη συνταγή που κερδίζει, ποιος είμαι εγώ να τους πω να την αλλάξουν. Ακόμα και το "Holographic Principle", χωρίς να συγκαταλέγεται στα αριστουργήματά τους, κακό δεν μπορείς να το πεις· ούτε καν μέτριο.
Το "Beyond The Matrix" από αυτόν τον δίσκο είναι παρμένο, και αναμφίβολα είναι από τα highlight του. Η συγκεκριμένη εκδοχή του κομματιού είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των Epica με την Metropole Orkest, μιας jazz/pop ορχήστρας δημιουργημένης το πολύ μακρινό 1945. Όσο παράξενη μοιάζει θεωρητικά αυτή η σύμπραξη, άλλο τόσο είναι πρακτικά. Από την smooth εισαγωγή στις δίκασες, κι από το κολλητικό distortion-free ρεφρέν στις εναλλαγές swing μετρημάτων με brutal φωνητικά, στη διάρκεια των εννέα λεπτών υπάρχει αρκετό υλικό για να φέρει βλέμματα απορίας ακόμα και στον πιο υποψιασμένο.
Ο συνδυασμός των δύο κόσμων, όλως παραδόξως, δουλεύει ιδανικά κι ακούγεται απίστευτα φρέσκος. Αν χρειαζόταν κερασάκι στην τούρτα, αυτό έρχεται από το πέρασμα του Arjen Lucassen. Πραγματικά, δυσκολεύομαι να θυμηθώ την τελευταία φορά που ξαφνιάστηκα τόσο ευχάριστα ακούγοντας Epica. Το ακούτε από εδώ.