Chromeo

Ο David Macklovitch όντας λέκτορας γαλλικών (με Ph.D. απ' το Columbia παρακαλώ) και ένας απ τους ιδρυτές του περιοδικού Vice, όταν βρίσκει λίγο χρόνο, φτιάχνει κανένα άλμπουμ με τον παιδικό του φίλο, Patrick Gemayel, για να μας θυμίζει ότι οι Chromeo «το έχουν ακόμα».

Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο "She's In Control", το καναδικό δίδυμο κυκλοφορεί το τέταρτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους. Το "White Women", ξεχωρίζει για τον κωμικο -ειρωνικό χαρακτήρα, χωρίς όμως, να καλύπτει την ευαισθησία που υποφώσκει στους στίχους. Καθώς και ο «Dave 1» και ο «P-Thugg» κυρίες και κύριοι έχουν προβλήματα ερωτικής φύσεως και μας αποκαλύπτουν ότι ζηλεύουν, αλλά είναι πολύ κουλ για να το παραδεχτούν, αλλά και ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν απόλυτα τα όμορφα κορίτσια της ζωής τους.

Να σημειωθεί ότι ο προκλητικός τίτλος προέρχεται από το ομώνυμο βιβλίο του Helmut Newton, τον εξίσου προκλητικό φωτογράφο μόδας που οι Chromeo λατρεύουν.

Από το εναρκτήριο -και εξαιρετικά εθιστικό- κιόλας κομμάτι "Jealous (I Ain't With It)", καταλαβαίνουμε ότι δοκιμάζουν κάτι καινούργιο, αλλά πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό, μας επιστρέφουν κατευθείαν στις electrofunk ρίζες τους με τη συνεργασία του Toro y Moi και το "Come Alive".

Η έκπληξη είναι στο εξαιρετικό "Lost On The Way Home" με τη Solange (a.k.a. αδερφή της Queen B / πρωταγωνίστρια στο βίντεο που έγινε viral με την επίθεση της στον Jay-Z σ' ένα ασανσέρ) και στο "Old 45s" που σε προκαλεί να χορέψεις στον funky ρυθμό της κιθάρας. Το "Over Υour Shoulder" και το "Fall Back 2U" -που σαν να θυμίζουν Daft Punk- είναι εξίσου καλά, με στοιχεία disco, πλήκτρων και φωνητικών και με ένα μικρό σόλο σαξόφωνου στην μέση του δεύτερου.

Τέλη του '13 είχε κυκλοφορήσει το "Sexy Socialite", το οποίο αν και καλό popάκι, είναι σαν να τους ξέμεινε από κάποιο άλλο άλμπουμ και το έχωσαν στο "White Women" για να μην πάει χαμένο. Τέλος, το "Ezra's Interlude" με τη συμμετοχή του Ezra Koenig των Vampire Weekend, πέρασε και δεν άγγιξε.

Αν και απέχει απ την τελειότητα, είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους μέχρι τώρα. Ο ήχος τους παραμένει φρέσκος και η στιχουργία πρωτότυπη. Σίγουρα, ό,τι κάνουν το κάνουν με στυλ και το άλμπουμ είναι το jam του καλοκαιριού!