Rous

(+)(-)

Archangel (2010)
31/05/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η πρώτη μου επαφή με τον Rous ήρθε ένα βράδυ αργά στο msn, πριν από κάποιους μήνες, όταν ένας φίλος μου έδωσε το link για το myspace του. Ο Rous τότε ήταν απλά άλλος ένας μουσικός "myspace" και οφείλω να ομολογήσω ότι οι μπαλάντες του μου άρεσαν αρκετά. Στη συνέχεια ήρθε το jumpingfish να γνωρίσει σε όλο τον κόσμο το "Εξαιρέσεις" και στη συνέχεια η υπερβολή του airplay μάς έκανε να τον βαρεθούμε: κακά τα ψέματα, στη συνείδηση του πολύ κόσμου ο Rous είναι ένας μουσικός τύπου Μύρωνα Στρατή, με ένα hitάκι που ήρθε, είδε και κούρασε. Ευτυχώς η πρώτη του επίσημη δισκογραφική δουλειά, υπό την σκέπη και την επίβλεψη της Archangel, έρχεται να αποδείξει το αντίθετο…

Σκαλίζοντας λίγο το background του μουσικού και γνωρίζοντας πως άρχισε να πρωτογράφει όντας φοιτητής στην Ιταλία, δεν απορούμε που όλα του τα κομμάτια είναι αφιερωμένα στην δυαδικότητα του σχήματος κιθάρα-φωνή. Παράλληλα όμως δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τραγουδώντας στα ελληνικά και πλέκοντας του στίχους του με αρπίσματα, ο Rous κατάλαβε πως οφείλει να κάνει το κάτι εναλλακτικό, για να μην συμπαρασυρθεί στον καημό των Ελλήνων τραγουδοποιών, που θέλουν αλλά δεν μπορούν να μην χαρακτηριστούν κακέκτυπα του Μάλαμα ή του Ιωαννίδη ή ακόμα και του Φάμελλου ή του Ζακ Στεφάνου (για να αναφερθούμε και στις νεότερες γενιές). Άρα τι ακούμε; Μπαλάντες (power και απλές), με αναφορές και επιρροές σε Dylan, Cohen αλλά και Beatles, που λοξοκοιτάνε προς την εύθυμη πλευρά της ζωής, όταν δεν βυθίζονται στην γλυκιά μελαγχολία της μεγάλης πόλης και στην διαφαινόμενη μοναξιά του τραγουδοποιού με την κιθάρα. Στα κομμάτια του, που ως επί το πλείστον απομακρύνονται από το ύφος των χαρωπών «εξαιρέσεων», βλέπουμε μεγάλη βελτίωση από τις πρώιμες myspacικες ενορχηστρώσεις, καθώς την φωνή του Rous έρχονται να γεμίσουν έγχορδα και διακριτικά εφέ, που επιτονίζουν τις κορυφώσεις των συνθέσεων και απλώνουν τον σπαραξικάρδιο λυρισμό τους, όποτε αυτό το επιβάλλει ο στίχος.

Προσωπικά δηλώνω ακροατής του Rous στο εξής, καθώς πολλοί που προσπάθησαν να γράψουν κομμάτια σαν τα "Βουτιά Στο Κενό", "Λένε", "Κόκκινο Φως" και "Το Άδικο Σώμα" μπορεί να τα κατάφεραν, αλλά όχι σε ένα και μόνο δίσκο. Όσοι οπαδοί της ελληνόφωνης μπαλάντας βρίσκονται εκεί έξω, σίγουρα θα πρέπει να τσεκάρουν αυτό τον νέο τραγουδοποιό, καθώς θα ήταν άξιος αναφοράς ακόμα και αν είχε γράψει μόνο το "Γι' Αυτούς", το μεγαλύτερο δηλαδή κομμάτι του δίσκου. Λένε πως οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ευτυχώς.
  • SHARE
  • TWEET