Patrick Watson

Wave

Secret City (2019)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 08/01/2020
Ο Watson ακόμα και στην πιο σκοτεινή του φάση αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους καλύτερους singer/songwriter της περασμένης δεκαετίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Watson στον 8ο δίσκο του εμπνέεται από εκείνες τις βίαιες συνήθως στιγμές που αναθεωρείς πολλά από τα τετριμμένα πράγματα στη ζωή και «αναγκάζεσαι» να λάβεις δύσκολες αποφάσεις. Την περίοδο που ηχογραφούσε το "Wave" έχασε τη μητέρα του, χώρισε και η μπάντα του πέρασε από μια φάση ανασυγκρότησης. Εν πολλοίς το μελαγχολικό, μερικές φορές ακόμα και πένθιμο, χαρακτηριστικό γνώρισμα του δίσκου οφείλεται στα παραπάνω. Αλλά η αισιοδοξία που πηγάζει κυρίως από την πλούσια φωνή του Καναδού δεν χάνεται ούτε στον πιο σκοτεινό του δίσκο.

Ο οποίος ξεκινάει υπέροχα με το "Dream For Dreaming" - ένα κομμάτι που εύκολα θα μπορούσε στα credits να περιλαμβάνει το όνομα του Steven Wilson - με στίχους απόγνωσης όπως το "Won't you wake me up tonight /'Cause this life I'm living /Doesn't really feel like mine". Και ενώ το «άνοιγμα» είναι από τα highlight, στα 37 λεπτά διάρκειάς του “Wave”, θα βρεις πολλές και αξιόλογες συνθέσεις που πηγαινοέρχονται από το indie στο alternative, με την κιθάρα ωστόσο να έχει δευτερεύοντα ρόλο και τα πλήκτρα και τα synth να κυριαρχούν. Η προσωπικά αγαπημένη μου στιγμή του δίσκου όμως είναι το alt-country "Melody Noir" - αν και φανερά επηρεασμένο από το "Tonada De Luna Llena" του Simon Diaz. Ξεχωρίζουν επίσης τα "Drive", ένα απογυμνωμένο κομμάτι, όπου η ακουστική κιθάρα αναλαμβάνει δράση και "Strange Rain" που κινείται σε πιο jazzy φόρμες.

Το "Wave" προκαλεί έντονα συναισθήματα και ακούγεται ιδιαίτερα οικείο. Θα αναγνωρίσεις εκεί μέσα σαφώς αρκετά στοιχεία από Sigur Ros και Radiohead, Sufjan Stevens και Alexi Murdoch. Η ιδιαίτερη φωνή του Watson - η οποία έγινε ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη μέσω της συνεργασίας του με τους Cinematic Orchestra στο "To Build A Home" - έχει μια ζεστασιά που δένει τις συνθέσεις με τους στίχους.

Ο Καναδός καταφέρνει να συνθέσει έναν υπέροχο δίσκο και να δείξει ότι μερικές φορές τα πιο αρνητικά συναισθήματα μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Αρκεί αυτά να εξωτερικεύονται στον δίσκο, ώστε να προσφέρουν τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να προχωρήσει μπροστά. Έστω και στο «και πέντε» του 2020 το "Wave" είναι ένας δίσκος που δεν πρέπει να προσπεράσεις.

  • SHARE
  • TWEET