Zombi

Escape Velocity

Relapse (2011)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 20/05/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«Πότε τα synthesizers κυριάρχησαν και κατέκτησαν τη Γη; Τη δεκαετία του '80 φυσικά. Τι άλλο ξεχωρίζει τη δεκαετία αυτή από τις προηγούμενες; Μα η απίστευτα κιτς αισθητική της. Ωραία, ας φτιάξουμε ένα ανεπανάληπτα κιτς εξώφυλλο ώστε να είναι αντιπροσωπευτικό της μουσικής μας». Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν οι Zombi, αλλιώς δεν εξηγείται το τερατούργημα που εμπνεύστηκαν ως κολάζ για να «κοσμήσει» τον τέταρτο κανονικό δίσκο τους.

Δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Spirit Animal" που στόχευσε και πέτυχε να γίνει μια (ακόμα;) ατμοσφαιρική αλυσίδα που ένωσε το new age με το space rock, το ντουέτο από το Pittsburg επανέρχεται με μία πολύ πιο ευρωπαϊκή προσέγγιση, που κοιτάει περίπου τριάντα χρόνια πίσω. Κι αυτό γιατί απαλείφονται από την εικόνα οι κιθάρες αλλά και γιατί τα «σύνθια» δεν αρκούνται στο να στρώνουν επίπεδα επί επιπέδων ατμοσφαιρικών ήχων, αλλά συχνά παίρνουν και τα ηνία και, συμπληρωματικά με τα ντραμς, κρατούν τον ρυθμό θυμίζοντας κάτι ανάμεσα στο θέμα του "Ιππότη Της Ασφάλτου" και europop/italo disco. Για να είμαι ειλικρινής, αυτή είναι μία σχετικά περιορισμένη και η πιο άσχημη πλευρά της μουσικής τους, ικανή όμως να χαλάσει το τελικό αποτέλεσμα εξίσου όσο οι αντζούγιες σε μία κατά τα άλλα θαυμάσια πίτσα. Τουλάχιστον για τους περισσότερους, γιατί υπάρχουν (;) και ζουν ανάμεσά μας και οι λάτρεις της αντζούγιας, οπότε εκεί το παράδειγμα αντιστρέφεται.

Το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπορούν αυτό το συνολικό ήχητικό αποτέλεσμα να το υπηρετούν ποιοτικά και με αξιοπρέπεια και η αλήθεια είναι ότι κανείς δε μπορεί να τους καταλογίσει κάτι πάνω σε αυτό. Οι μελωδίες που δημιουργούν είναι ευχάριστες και η δεξιοτεχνία τους στη σύνθεση και την εκτέλεση, αλλά και την παραγωγή, εύκολα θα μπορούσε να τους φέρει σε αντιπαραβολή με τους καλύτερους δημιουργούς που μεσουρανούσαν την εποχή που τέτοιου είδους ήχοι ήταν σύγχρονοι. Από την άλλη, φυσιολογικά, υπάρχει κάποιος λόγος που αυτή τη μουσική λίγο ως πολύ την ξέχασε ο χρόνος και παραστρατώντας από τις πιο ατμοσφαιρικές αναζητήσεις τους μάλλον χάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ελκυστικότητάς τους.

Το "Escape Velocity" είναι ευχάριστο και νοσταλγικό, αλλά με κόπο θα καταφέρει να μην ακουστεί παρωχημένο και δυσκολεύομαι να το προτείνω σε όποιον δε θυμάται ότι το θέμα του "Μπάτσου Του Μπέβερλυ Χιλς" το έχει γράψει κάποιος Harold Faltermeyer και σε όποιον δεν αναζητά ή έχει ήδη την πλήρη δισκογραφία του Giorgio Moroder ή του Michael Cretu. Για αυτούς όμως αυτό το άλμπουμ θα αποδειχτεί μάλλον ανέλπιστο διαμάντι.
  • SHARE
  • TWEET