Wilson T. King

Last Of The Analogues

Self Released (2012)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 21/12/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Επιτέλους. Hendrix. Δικαίωση. Duane. Ανάσα. Gilmour. Αέρας. Buchanan. Δύναμη.Miles. Σκόρπιες λέξεις που πρέπει να γίνουν κείμενο. Σαν τις επιρροές του Wilson T. King που έγιναν έργο. Που έγιναν τέχνη. Ο κύριος που έχει προλάβει να ονομαστεί τέταρτος «βασιλιάς» των blues από Άγγλο συνάδελφο με εξέπληξε λίγο καιρό πριν με το ντεμπούτο του το οποίο τον τοποθέτησε εκτός από την καρδιά μου και στο άρθρο με τους σύγχρονους άξιους λόγου καλλιτέχνες του ιδιώματος. Ανεξάρτητος όσο και ανθρωποδιώκτης, γκρέμισε από νωρίς τις γέφυρες με το σινάφι των κιθαριστών με τα «άθλια karaoke blues άλμπουμ που βρωμίζουν τις ραδιοσυχνότητες από τότε που πέθανε ο Stevie Ray Vaughan».

Πιστός στις αρχές του παραδίδει φέτος τη νέα του δουλειά που μας επιστρέφει ξανά στην ουσία των blues. Καλλιτεχνική ελευθερία κόντρα στην περιχαράκωση στα «στενά» δωδεκάμετρα και μια  «αναλογική» ματιά στον ψηφιακό μας κόσμο. Κι αν στον πρώτο δίσκο φανερώθηκε η μελέτη του King πάνω στους Jeff Beck και Jimi Hendrix εδώ έχουμε την πανηγυρική εμφάνιση του Miles Davis. H συνάντηση που δεν έγινε ποτέ μπορεί να κατέληγε σε ένα "Born Into This" του οποίου τα σόλο έχουν μια πανέμορφη αγριότητα. Το σπαρακτικό instrumental "29.10.71" για τον Duane Allman συγκινεί με τη δύναμή της ηλεκτρικής κιθάρας αλλά και τις jazz πιανιστικές πινελιές. To μενού έχει επίσης post rock, indie -ακόμη και grunge- συνδυασμένα με σόλο που φέρνουν στο μυαλό τους David Gilmour, Roy Buchanan και φυσικά τον Jimi. Το "This Mountain Of Fire" θα μπορούσε να αποτελεί την σύμπραξη των Crippled Black Phoenix με τον Hendrix - αν υποθέσουμε ότι ο θεός της κιθάρας θα είχε ποτέ την post υπομονή να σολάρει στο τέλος του κομματιού.

Φρέσκο, δυναμικό και ανανεωτικό, αυτό το άλμπουμ ήρθε για να θυμίσει ότι τα blues και η μουσική γενικότερα είναι ελευθερία και όχι είδη και ιδιώματα. Ο Wilson T. King κερδίζει εκτός των άλλων και στο ότι δεν είναι προβλέψιμος ως κιθαρίστας (κυρίως) και ως συνθέτης. Δεν υπηρετεί ένα στυλ αλλά δείχνει έτοιμος ανά πάσα στιγμή να μεταλλαχθεί για τις ανάγκες της μουσικής του. Αυτός δεν είναι τελικά και ο ρόλος του πραγματικού καλλιτέχνη;

15 seconds review: Εμπρός στον ροκ ψυχίατρο

This Mountain Of Fire: Post Strat Blues
Born Into This: Hendrix 2012
Like The Turquoise In A Crashing Wave: Mellow Electricity
Bury Me With The Bible: Holy Bass, Unholy solos  
Edge Of Forever: Last of the emotional
29.10.71: Duane's lament
Great Things Never Forgotten: Great guitars always thrill
Broken Son: Liquid guitar licks
  • SHARE
  • TWEET