William DuVall

Ο William DuVall εμφανίστηκε κάπως ξαφνικά πριν μια δεκαετία στο προσκήνιο της rock μουσικής, έχοντας μια από τις πιο δύσκολες αποστολές που θα μπορούσαν να ανατεθούν σε έναν μουσικό του χώρου, καθώς κλήθηκε να πάρει τη θέση του αναντικατάστατου Layne Staley στους Alice In Chains. Δέκα χρόνια και τρία καταπληκτικά στούντιο άλμπουμ μετά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη συνεισφορά του στο να ξαναβρεθεί η θρυλική μπάντα από το Seattle σε κορυφαίο επίπεδο, ενώ η συμμετοχή του στο εξαιρετικό project των Giraffe Tongue Orchestra προσέθεσε ένα ακόμα δυνατό highlight στο βιογραφικό του.

Έχοντας πλέον την αναγνώριση, την εκτίμηση και τη συμπάθειά μας κυκλοφορεί την πρώτη προσωπική δουλειά του, για την οποία επιλέγει να επιστρατεύσει μόνο τη φωνή του, την ακουστική κιθάρα του και τις συνθετικές του ικανότητες. Φορώντας ένα singer/songwriter καπέλο, παρουσιάζεται μουσικά απογυμνωμένος και - όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογα εγχειρήματα, επιλέγει να μιλήσει για πιο προσωπικά, «δικά του» του θέματα μέσα από τα τραγούδια που παρουσιάζει.

Στο "One Alone" o DuVall κρατάει τα πράγματα απλά, αλλά όχι απλοϊκά γράφοντας όμορφα και συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια που μοιάζουν να έχουν ηχογραφηθεί ως one take σε ένα στούντιο, μην αφήνοντας αμφιβολίες για την ειλικρίνεια αυτού που ακούς. Οι ερμηνείες του είναι σχετικά διαφοροποιημένες σε σχέση με  αυτές στους Alice In Chains, όπου προσπαθεί να ταιριάξει τη φωνή του με του Cantrell και εν τέλει στο προσωπικό του άλμπουμ κάποιος μπορεί να εκτιμήσει ακόμα καλύτερα τον μουσικό DuVall.

Επί του συνόλου, όλα τα τραγούδια είναι όμορφα, με «εύκολα» refrain για να τα σιγοτραγουδάς και έναν οικείο πεσιμισμό να κυριαρχεί ως συναίσθημα. Τραγούδια σαν τα "The 3 Wishes", "Strung Out On A Dream" και "Still Got A Hold On My Heart" αποτελούν δυνατά τεκμήρια τόσο των συνθετικών όσο και των ερμηνευτικών ικανοτήτων του DuVall, ενώ τραγούδια σαν το "Chains Around My Heart" μου φέρνουν στο νου εκείνη την ξεχασμένη τέχνη που κατείχαν οι μπάντες (κυρίως) από το Seattle να σαγηνεύουν με τις ακουστικές τους κιθάρες στα ‘90s. Όμως, η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ βρίσκεται στο σκοτεινό, υπέροχο "The Veil Of All My Fears", κι αν όλο το άλμπουμ ήταν σε αυτό το επίπεδο θα μιλάγαμε υπό άλλους όρους μάλλον...

Σε κάθε περίπτωση το "One Alone" είναι ένα πανέμορφο άλμπουμ, που επιτρέπει στον William DuVall να αναδείξει μια διαφορετική πτυχή του και να επιβεβαιώσει πως πέραν από πολύ καλός τραγουδιστής, είναι και εξαιρετικός συνθέτης. Ιδανικό για κρύα πρωινά και για εσωστρεφείς ακροάσεις, σχεδόν όπως μας έμαθαν τα ακουστικά άλμπουμ μιας άλλης εποχής.