Vuyvr

Τα πράγματα είναι απλά. Όταν πάρεις τέσσερις παικταράδες από τέσσερις φανταστικές underground μπαντάρες, ό,τι και να τους βάλεις να παίξουν θα έχει νόημα, ουσία και υπόσταση. Αυτό ακριβώς γίνεται στην περίπτωση των Diogo Almeida (Rorcal - κιθάρα), Julien Diels (Elizabeth - μπάσο), Roderic Mounir (Knut - τύμπανα) και Michael Schindl (Impure Wilhelmina - κιθάρα, φωνητικά), οι οποίοι δημιουργούν ένα τρόπον τινά supergroup το οποίο σέβεται τον εαυτό του και φαίνεται να έχει και όραμα.

Τα μέλη που απαρτίζουν τους Vuyvr μπορεί να έχουν κάνει τα θαύματά τους σε ενίοτε βαλτώδη αλλά πάντα εκκωφαντικά πεδία με τις μπάντες τους, όπως το sludge, το hardcore και το post-rock, αλλά εδώ, ξεφεύγουν από το παρελθόν τους και στρέφονται στην πιο ψυχρή και ανορθόδοξη όψη της ακραίας μουσικής, αυτή του black metal. Το "Eiskalt" είναι ένας δίσκος που σέβεται απόλυτα την νορβηγική παράδοση αλλά με προοδευτική αντίληψη, ενσωματώνουν πετυχημένα στην black παγωμάρα πιο αργά και πιο ατμοσφαιρικά sludge / post-rock-ίζοντα περάσματα (όπως στο "Dead Trees Are Wandering At Night" και το "The Wyvern" που κλείνει τον δίσκο), καθώς επίσης και fast-tempo grind περάσματα (όπως στα "Hoch" και "Disfigured By Hatred"), που μου έφεραν στο νου τους δικούς μας Dephosphorus, δείγμα της επιδραστικότητας που έχουν ασκήσει οι Αθηναίοι τα τελευταία χρόνια.

Η παραγωγή είναι εξαιρετική, σκοτεινή, ψυχρή και φασαριόζικη, τονίζοντας όλες τις πτυχές του δίσκου. Οι κιθάρες επιδίδονται άλλοτε σε δυσαρμονικούς στροβιλισμούς και άλλες φορές απλώνονται δημιουργώντας μια αιθέρια αισθητική και όμορφα ηχοτοπία. Τα blast beats σφυροκοπάνε αδιάκοπα, ενώ η φωνή έχει αυτή την τραχειά χροιά που χρειάζεται για να αναδείξει τις συνθέσεις, μεθοδευμένη και σωστή, χωρίς να το παρακάνει ούτε στιγμή.

Το "Eiskalt" ξεχειλίζει από έμπνευση και κάθε κομμάτι προσφέρει τις δικές του συγκινήσεις. Όλη η ομορφιά, η ωμότητα και το ψύχος, όμως, παίρνουν υπόσταση και εντείνονται στο αριστουργηματικό -σχεδόν τριών λεπτών- "Slaves" που αποτελεί και το αγαπημένο κομμάτι του γράφοντος. Βέβαια, μπορεί να είναι και το "Weapons Made For Grace" με τις έξοχες εναλλαγές του... Βασικά, τι να λέμε τώρα, όλα γαμάνε.

Συμπερασματικά, σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε πρόκειται για δισκάρα. Μια παγωμένη στέπα από τα βάθη της Νορβηγίας. Το Ψύχος (eiskalt στα γερμανικά) μελοποιημένο. Ακούστε το.