Voidnaut

Θα ήθελα να ήμουν ο Dr Who και να μεταφερθώ με το Tardis σε μια άλλη διάσταση όπου οι Αθηναίοι Voidnaut δεν είναι Αθηναίοι αλλά από τη Νέα Υόρκη, το San Francisco ή ακόμα έστω και από κάποια μικρή πόλη της Nebraska. Είμαι 100% πεπεισμένος ότι με το "Nadir" θα μιλούσε πολλαπλάσιος κόσμος για αυτούς παγκοσμίως και θα τύχαιναν διαφορετικής αντιμετώπισης και αναγνώρισης. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι πολύ δύσκολα να ξεπεραστούν και αυτό φαίνεται από τα μετρημένα στα δάχτυλα συγκροτήματα metal αλλά και γενικότερα καλλιτέχνες που έκαναν το κάτι παραπάνω στο παγκόσμιο στερέωμα. Φυσικά και δεν ευθύνεται για αυτό η έλλειψη ταλέντου ή εξαιρετικών παραγωγών αλλά πολλοί άλλοι παράγοντες (πχ η άκρατη ξενομανία μας) που θα ήταν καλή ιδέα για κάποιο μελλοντικό άρθρο στο Rocking.

Στο θέμα μας όμως. Πρώτο άλμπουμ για τους Voidnaut οι οποίοι απαρτίζονται από τους Κώστα Κρίκο (πρώην The Silent Rage) στη κιθάρα, Σταύρο Benardo (πρώην The Silent Rage και Double Trouble) στα φωνητικά, Κώστα Αλεξάκη (Acid Death) στα drums και Κώστα Τασάκο (πρώην Double Trouble) στο μπάσο. Να αναφέρω και τον Γιάννη Νάκο που σχεδίασε το υπέροχο εξώφυλλο του ντεμπούτου των Voidnaut. Ο αστροναύτης που ταξιδεύει στο κενό μας δίνει ένα αποτέλεσμα πολύ κοντά στον Αμερικάνικο ήχο (βλέπε Disturbed, Metallica, Pantera) που γουστάρουν στο συγκρότημα και με μια παραγωγή τόσο συμπαγής που βοηθάει στο να βγαίνει αυτός ο ήχος το μόνο που απομένει να αναλύσω είναι το μουσικό αποτέλεσμα.

Στην ερώτηση αν διασκέδασα με την ακρόαση η απάντηση είναι απλή: αναπάντεχα πολύ. Και εγώ ως Έλληνας έχω το μικρόβιο της καχυποψίας απέναντι σε κάθε τι ελληνικό (κακώς) αλλά ευτυχώς πολύ εύκολα διαψεύδομαι από δίσκους σαν και τον συγκεκριμένο όπου και τα δέκα κομμάτια από το intro "Nadir" μέχρι το τέλος είναι τέλεια, με ριφάρες, τρομερό groove και ένταση στην τσίτα. "Back To The Grave" σε βάζει από την αρχή στο κλίμα με φανταστικές κιθάρες, ρυθμό και drums (γενικώς τα drums στον δίσκο τα σπάνε). Από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος. Machine Head επιρροές στο "Hunted" που μου θύμισε και λίγο τους έτερους ομοεθνείς Less Than Human (για τους παλαιότερους). Τα απίστευτα riff συνεχίζονται στα επόμενα κομματια. Ακούστε πχ το "Control" και αν αμφιβάλλω αν δεν χτυπηθείτε ανεπαίσθητα. Τί μπάσο! Στο "Damage Done" συμμετέχει και ο Bob Katsionis (Firewind, Outloud) μαζί με τον Φώτη Bernando (SiXforNinE). Η ζημιά έγινε. Μας κερδίσατε ρε μάγκες. Τα ρεφρέν, τα riff, τα σόλο όλα μένουν στο μυαλό και θες να ακούσεις και άλλο. Και έρχεται -για μένα το καλύτερο του δίσκου- "Scarred For Life" και αφήνει ανεξίτηλες ουλές πάνω σου. Ύμνος. Φωνάξτε με όταν έρθετε να παίξετε live στο Λονδίνο. Γιατί αυτό που βγάλατε πρέπει να διαδωθεί παντού.

Οι Voidnaut με το ντεμπούτο τους αποδεικνύουν ότι η Ελληνική metal σκηνή παραμένει δυνατή, ότι  υπάρχει όρεξη και πως αν ψάξεις θα βρείς διαμάντια που αξίζουν τη προσοχή μας και τη αγάπη μας. Λείπει η προώθηση που αξίζει σε αυτά τα παιδιά και σε άλλα σαν και αυτούς σε μια χώρα που η μουσική προτεραιότητα λιμνάζει ανάμεσα σε μπουζούκια και σε ψωνάρες τηλεσταρ. Ζενίθ και όχι Ναδίρ έπρεπε να λέγεται ο δίσκος.