Vanishing Kids

Θεωρώ πως ένας από τους βασικούς λόγους που αξίζει κάποιος να αγαπάει και να σκάβει μέσα στους ωκεανούς του underground είναι η αυθεντικότητα: εκεί, στα βάθη, μπορεί κανείς να βρει τα πιο ασυμβίβαστα και τα πιο πρωτότυπα σχήματα, σε αφάνταστα υβρίδια και συνδυασμούς. Οι Vanishing Kids από το Wisconsin, μαζί με το ονειρικό τους doom, ανήκουν ξεκάθαρα σε αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία.

Φτάνοντας στο έκτο studio άλμπουμ τους και πέντε χρόνια μετά το έξοχο "Heavy Dreamer", το στυλ των Vanishing Kids δεν επιφυλάσσει πλέον εκπλήξεις - αν και αποτελεί από μόνο του μια έκπληξη. Η βάση παραμένει ένα μελωδικό doom rock εμποτισμένο με γερές δόσεις ψυχεδέλειας, με την κιθάρα του Jason Hartman να φέρνει μνήμες από κλασικά hard rock και heavy ακούσματα και την εξαιρετικά όμορφη κι εύθραυστη φωνή της Nikki Drohomyreki να προσδίδει στην μουσική μια καθαρή shoegaze επίστρωση. Στον τρόπο που συνδυάζονται όλες αυτές οι, φαινομενικά αταίριαστες, αναφορές βρίσκεται η γοητεία και η δύναμη του γκρουπ.

Στο "Miracles Of Death" μάλιστα, τα τραγούδια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες και φέρουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Τα συντομότερα σε διάρκεια έχουν διάθεση να ροκάρουν: το "Midnight Child" διαθέτει το Sabbath-ικό fuzz-άρισμα που θα περίμενε κανείς με τέτοιον τίτλο και το υπέροχο "Only You" κουβαλάει αρκετό hard rock μέσα του. Το "LKN" αντίθετα έχει περισσότερο τον χαρακτήρα μιας dream μπαλάντας, βασισμένη στα πλήκτρα.

Οι μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις όμως είναι πολύ περισσότερο γοτθικές και προσανατολισμένες σε ένα μαγικό σκοτάδι. Το εναρκτήριο "Spill The Dark" υποβάλλει με τις classical πινελιές του και τα "Demon Glove" και "Feral Angel" σε πλησιάζουν σαν μικρά βαμπίρ. Το δεκάλεπτο "Dust" που κλείνει το άλμπουμ δίνει χώρο στα organs, σε μια οριακά space ατμόσφαιρα και στο ανατριχιαστικό βασικό του riff να σε περικυκλώσουν.

Καθόλη την διάρκεια του, το άλμπουμ δεν μοιάζει να επιχειρεί ψευδείς εντυπωσιασμούς. Το όνειρο, η μαγεία, η νύχτα και οι αλλόκοσμοι είναι τα πραγματικά του συστατικά, ενώ μελωδικά leads κι αλαφροΐσκιωτα φωνητικά έχουν τον ρόλο του αφηγητή. Φυσικά, ούτε στιγμή το "Miracle Of Death" δεν νοιάζεται να προσποιηθεί πως δεν είναι underground. Η αρκετά lofi παραγωγή προσδίδει στην μουσική έναν «ταπεινό» χαρακτήρα, επαναλαμβάνω όμως πως εκεί βρίσκεται και η γοητεία του.

Κυλάει τελικά μέσα στις νυχτερινές του ατμόσφαιρες και ηχεί ως ένα έργο φιλικό, ζεστό κι αληθινό, από την πρώτη ως την τελευταία του νότα. Οι Vanishing Kids δεν ήρθαν κοντά σου για να γίνουν σπουδαίοι και σημαντικοί. Ήρθαν για να σε αγκαλιάσουν με την ανένταχτη, βαριά τους ψυχεδέλεια και σου χαρίσουν ακόμα επτά όμορφα τραγούδια που δεν μοιάζουν με κάτι άλλο. Η μοναδικότητα τους καλά κρατεί, σαν ένα μικρό θαύμα που επιμένει.

Bandcamp