The No-Mads

Ξεκινώντας αυτή τη δισκοκριτική οφείλω να πω ότι τους Πολωνούς τους συμπαθώ. Πολύ. Έχοντας βγάλει γκρουπάρες όπως οι Vader (προσκυνώ ταπεινά) και οι Behemoth, η Πολωνία παίζει δυνατά ως χώρα στο μεταλλικό χάρτη. Με τους No-Mads πάλι αποδεικνύει ότι το thrash δεν είναι το δυνατό της σημείο.

Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Τριτοκλασάτο γερμανικό thrash, με όλα τα αναμενόμενα κλισέ του είδους, αλλά πιο μοντέρνα παραγωγή. Συγκεκριμένα το γκρουπ θα 'θελε πολύ να πάρει τη θέση των Kreator ή των Destruction, παίζοντας όπως αυτοί πριν από είκοσι χρόνια. Κομματάκι αδύνατον, δε βρίσκετε; Αν είχαν τουλάχιστον τη μισή από την έμπνευση αυτών των γκρουπ πάει και έρχεται. Έλα όμως που τα τραγούδια τους είναι τίγκα στη βαρεμάρα, όλα στο ίδιο τέμπο, με αδύναμες κιθάρες και μονότονα φωνητικά. Και μια και ανέφερα φωνητικά, έρχομαι στο clue του δίσκου... Οι No-Mads έχουν γυναίκα τραγουδίστρια! Σου λένε, οι Arch Enemy γιατί κάνουν επιτυχία ως female fronted (ακραίο) σχήμα, θα κάνουμε και εμείς. Δυστυχώς η κοπελιά δεν κάνει σωστά το καθήκον της, αφού τα φωνητικά της είναι εντελώς επίπεδα και αδύναμα.

Ίσως αν το συγκρότημα εμφανιζόταν πριν από καμιά εικοσαετία να προκαλούσε λίγο ντόρο γύρω απ' το όνομα του, ίσως και να διατηρούσε ένα cult status, όπως διάφορα μικρά γκρουπ από τα '80s. Εν έτει 2007 όμως οι No-Mads είναι καταδικασμένοι να μείνουν στην αφάνεια.