The Lilys

Πράγματα που ήξερα για τους Lilys:
Μην έχοντας καμία επαφή με το συγκρότημα, η πρώτη μας προσέγγιση ήρθε μέσω του δελτίου τύπου που συνόδευε το παρόν cd και το οποίο με πληροφόρισε για τα εξής: οι Lilys είναι ένα αμερικάνικο συγκρότημα που παίζει κιθαριστική pop και προωθείται από την (ειδική στο είδος) Rainbow Quartz. Στο εν λόγω ενδέκατο (!) album τους συμμετέχουν πέρα από τον αρχηγό του group Kurt Heasley, ένας ντράμερ που διεσώθη από το καζίνο και ένας κιθαρίστας που γνώρισε ο Heasley σε ένα μπαρ. Τα συγκεκριμένα στοιχεία η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισαν κάπως... Ευτυχώς στην συνέχεια το ίδιο έντυπο είχε την ευγενή καλοσύνη να με πληροφορήσει πως το κομμάτι του δίσκου “Will My Lord Be Gardening” ψηφίστηκε από συγκεκριμένο συντάκτη ως «ένα από τα καλύτερα κομμάτια για το 2003» και το συγκεκριμένο album ως «ένα από τα 20 καλύτερα albums για το 2003» από ένα site. Το συγκρότημα στην παρούσα φάση μετά από κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις στην Αγγλία, συνεχίζει την sold-out περιοδεία του στην Ισπανία...

Πράγματα που έμαθα για τους Lilys:
Αρκετά όμως με την μυθοπλασία... Ας περάσουμε στην ουσία: οι Lilys όντως παίζουν κιθαριστική pop. Για την ακρίβεια βαρετή κιθαριστική brit-pop. Δεν ξέρω τι το ξεχωριστό έχουν οι προαναφερθέντες συνεργάτες του Heasley αλλά το μόνο σίγουρο που μπορώ να πω είναι τον βοήθησαν στο να φτιάξει ένα album με 13 σχεδόν ίδια κομμάτια, με τα “Will My Lord Be Gardening” και “Recollection” να ξεχωρίζουν κάπως. Στην μουσική τους διέγνωσα μια πολύ μικρή επιρροή από Oasis της μεσαίας περιόδου, αλλά είναι τόσο ανεπαίσθητη που το πιθανότερο είναι να μην έχουν ακούσει ποτέ Oasis και να επιρρεάστηκαν κατά λάθος. Όλα τα κομμάτια πιστεύω πως είναι ιδανικά για «μουσικό χαλί» σε πρωϊνή ραδιοφωνική νεανική εκπομπή. Ανοίκουν στην κλασική συνομοταξία των τραγουδιών που έχοντας μια αξιοπρεπή μελωδία, είσαι σίγουρος ότι κάπου τα έχεις ξανακούσει. Αλλά δεν τα έχεις ξανακούσει πουθενά. Και ούτε μάλλον πρόκειται.

Συνεχίζοντας, νομίζω πως είναι χρέος μου να αναφέρω πως αν συγκέντρωνες τους ανθρώπους που γνωρίζουν τόσο τον συντάκτη όσο και το site που στήριξαν το συγκρότημα με δυσκολία γέμιζεις 4 αμαξάκια στα συγκρουόμενα. Αλλά ας μην είμαι κυνικός... Το εν λόγω album σίγουρα συγκαταλέγεται στα 20 καλύτερα albums (της γειτονιάς) για το 2003. Τέλος θεωρώ πως στην Αγγλία, που βρίθει πολύ καλών (και γνησίων) brit-pop συγκροτημάτων, οι sold-out εμφανίσεις πρέπει να έγιναν μόνο αν οι Lilys έπαιξαν σε χώρους, των οποίων η χωρητικότητα είναι ίδια με αυτή των παραδοσιακών αγγλικών κόκκινων τηλεφωνικών θαλάμων.

Αξιοπρεπής προσπάθεια, αλλά πολύ pop για τα ακούσματά μου. Για να έχουν βγάλει 11 albums - δεν μπορεί κάποιοι τους ακούνε. Παρ’ όλα αυτά επιμένω πως οι Lilys γράφουν χαλαρή και ψιλοαδιάφορη pop που το πιο πιθανό είναι να μην μπορεί να αγγίξει ένα metal fan, όσο ανοικτόμυαλος και αν είναι. Δεν σας λέω να αποφύγετε το συγκεκριμένο album, γιατί θεωρώ λίγο δύσκολο ακόμη και να το συναντήσετε...