The Chelsea Smiles

Thirty Six Hours Later

People Like You (2006)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 10/01/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όταν έχεις φτάσει 35 χρονών και θεωρείσαι βετεράνος, όταν από τα 12 σου παίζεις για τους Agnostic Front, στα 15 σου με τους Murphy's Law supportάροντας τους Beastie Boys, εν συνεχεία για 4 συναπτά έτη αποτελείς μέλος των (του) Danzig κι αφού έχεις αντικαταστήσει το Phil Campbell των Motörhead για ένα φεγγάρι σε μία τουρνέ τους, ε τότε όταν βγάζεις νέο δίσκο με το συγκρότημα σου κύριε Todd Youth έχουμε και απαιτήσεις.

Όχι, το "Thirty Six Hours Later" δεν είναι κακό, ούτε μέτριο. Είναι απλώς καλό στο είδος του, αλλά όταν τα τραγούδια είναι χιλιοπαιγμένα και χιλιοακουσμένα δεν κάνεις τη διαφορά. Όταν χαρακτηρίζεις τη μουσική σας "dirty rock and roll" είναι λίγο-πολύ αναμενόμενο το τί θα ακούσουμε. Εκτός κι αν προτιμάς να θεωρείστε μία tribute band χωρίς να ενδιαφέρεστε για τον προσωπικό σας ήχο. Πάσο. Το να θαυμάζεις μπάντες όπως οι Guns N' Roses, Kiss, The Clash κ.α είναι απολύτως σεβαστό και θεμιτό. Το να δημιουργείς όμως μία μπάντα και να δηλώνεις πως θες να κάνεις κάτι διαφορετικό στο χώρο, ενώ στην ουσία δεν προσφέρεις κάτι καινούργιο, είναι τελείως άτυχο κι αντιφατικό.

Ας είναι, αν βλέπεις ότι αυτό πουλάει και μαζεύει και κόσμο στις συναυλίες σας, συνέχισε το. Προσωπικά πάντως βαρέθηκα την ακρόαση σε χρόνο dt και κάτι μου λέει πως αν σας έβλεπα και live θα βαριόμουν γρηγορότερα κι από τη συναυλία των Velvet Revolver στη Μαλακάσα. Κι επειδή βαρέθηκα να βαριέμαι, πάω να πάρω λίγο τα πάνω μου, οπότε... Εμπρός καλό μου "Vicarious"!

  • SHARE
  • TWEET