Balmorhea

Ανάμεσα στη σωρεία ονομάτων που ξεπήδησαν τη δεκαετία του 2000 στον ευρύτερο post-rock χώρο, οι Balmorhea είχαν πάντα κάτι που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Ενώ πολλοί από τους συνοδοιπόρους τους προσπάθησαν να προσεγγίσουν τον ήχο που άνοιξε τις πόρτες στους μεγάλους του ύφους, εκείνοι κρατούσαν τους πειραματισμούς σε πιο προσωπικό επίπεδο, προχωρώντας σε τελείως δικά τους μονοπάτια. Αυτή η επιλογή τους πιθανότατα, σε κάποιο βαθμό, κόστισε σε αναγνωρισιμότητα. Την ίδια στιγμή όμως ήταν δείγμα ενός σχήματος με χαρακτήρα και προσωπικότητα, και τους έδωσε ελευθερία κινήσεων.

Στην έβδομη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους, οι Rob Lowe & Michael Muller για ακόμα μια φορά δείχνουν πλήρη αδιαφορία για τις προσδοκίες του κοινού ή τη λογική της βιομηχανίας. Τα μέλη που πλαισίωναν το ντουέτο εδώ και κάποια χρόνια φεύγουν από το πλάνο. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία που είχαν ελαχιστοποιηθεί από το προ τετραετίας "Clear Language" δεν επανέρχονται ούτε τώρα. Η απαγγελία στο "Day Dawns In Your Right Eye" και το εκκλησιαστικό όργανο στο "Rose In Abstract" σβήνουν με συνοπτικές όποια ελπίδα για εντάσεις. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, ήθελαν να γυρίσουν σε απλούστερες δημιουργικές φόρμες.

Οι no-genre ιδιοτροπίες και τα καλοστημένα μινιμαλιστικά μοτίβα βρίσκονται ακόμα εδώ· ο τρόπος που παρουσιάζονται ωστόσο είναι τέτοιος που δίνει έναν ανανεωμένο αέρα στο σύνολο. Οι ενορχηστρώσεις είναι υποδειγματικές. Ο ήχος, βγαλμένος από τα Funkhaus Studio στο Βερολίνο (βλ. και "All Melody" του Nils Frahm), λάμπει από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αν έπρεπε με το ζόρι να μπει μία ταμπέλα, αυτή μάλλον θα ήταν της contemporary classical. Όχι τόσο για τη λογική, όσο για την αισθητική. Σε κάθε περίπτωση, η ακρόαση σε απόλυτη ησυχία με καλό ηχοσύστημα φαντάζει αδύνατο να μην ρίξει, υποψιασμένα και μη, σαγόνια στο πάτωμα.

Βλέποντας το λογότυπο της Deutsche Grammophon στο εξώφυλλο, η στιγμιαία απορία είναι μια φυσιολογική πρώτη αντίδραση. Αν ληφθεί υπόψη ότι από τις τάξεις της ιστορικής δισκογραφικής δίπλα στον Philip Glass και τη Hildur Guðnadóttir έχουν περάσει ο Jonny Greenwood και η Tori Amos, τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν στη θέση τους. Στο άκουσμα του "The Myth" και στο κλείσιμο του "Night Falls In Your Left" η συνειδητοποίηση έρχεται και η εικόνα ολοκληρώνεται. Η κλασική πάντα αποτελούσε μέρος των Balmorhea, από τις ημέρες του "All Is Wild, All Is Silent" μέχρι εκείνες του "Stranger". Στο "The Wind" απλά έρχεται ένα βήμα μπροστά.